เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 649

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน หลินชิงเสว่ตื่นขึ้นอย่างช้าๆ และพบว่าถังเสี่ยวลี้เฝ้าอยู่ข้างเตียง และมองดูเธออย่างน่าสงสาร

“แม่คะ ทำไมพ่อยังไม่กลับมา...”

ตัวเล็กไม่กระสับกระส่ายเลย และยังมีน้ำอยู่ในดวงตาโตของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งร้องไห้

ถัดจากเธอ หลินจ้าวหยูนก็นั่งอยู่ด้วยสีหน้าที่เศร้าโศก โดยไม่พูดอะไรสักคำ

แม้ว่าถังเฉาจะอยู่ที่นั่นเพียงลำพัง และช่วยเหลือทุกคน แม้ว่ามันจะดูยิ่งใหญ่ และทำให้คนอื่นซาบซึ้ง

แต่ในโลกนี้ คนที่ถูกลืมง่ายที่สุดคือคนดี

ไม่มีใครจำได้เลย!

แม้กระทั่ง หลายคนสนใจแต่ตัวเอง ไม่มีใครคิดว่าถังเฉายังอยู่ในโรงยิม และไม่มีใครคิดจะช่วยเขา

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหมดสติไป ใบหน้าสวยของหลินชิงเสว่ก็ซีด และร่างกายของเธอก็สั่นเล็กน้อย

เว่ยหมิงจวินบอกเธอว่า ถังเฉาถูกทุบตีจนตายในโรงยิมแล้ว เธอไม่สามารถทนต่อผลลัพธ์นี้และหมดสติไป

“จ้าวหยูน ฉันเป็นลมไปนานแค่ไหนแล้ว?”

หลินชิงเสว่ถามด้วยใบหน้าซีดเซียว พยายามระงับความเศร้าในใจของเธอ

หลินจ้าวหยูนกล่าวว่า "หนึ่งชั่วโมงพอดี ที่นี่คือโรงพยาบาลที่สามของเมืองเจียงเฉิง โรงพยาบาลที่หนึ่งและสองเต็ม"

โรงยิมระเบิดและทรุดตัวลง ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บ และโรงพยาบาลก็มีผู้ป่วยล้น

แต่จุดสนใจของหลินชิงเสว่ไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอตกอยู่ในความเงียบงันลึกๆ บังคับไม่ให้น้ำตาไหล

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป สถานการณ์ในโรงยิมเป็นอย่างไรบ้าง?

ถังเฉา ถูกทุบตีจนตายหรือยัง?

ถังเฉสี่ยวลี้รู้สึกอะไรบางอย่าง และดึงเสื้อผ้าของเธอเบาๆ"แม่ พ่อจะไม่กลับมาแล้วใช่ไหม?"

คำพูดเหล่านี้ของลูกสาว ทำให้หลินชิงเสว่ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ในดวงตาของเธอ น้ำตาหลั่งออกมาไม่หยุด

ขณะร้องไห้ เธอฝืนยิ้มและพูดว่า “ไม่หรอก พ่อก็แค่มีธุระ ไม่นานพ่อก็จะกลับมาแล้ว”

ลูกสาวยังเด็ก และเธอไม่ต้องการให้ลูกสาวรู้ว่าพ่อของเธอจากไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม กระดาษไม่สามารถบรรจุไฟได้ และถังเสี่ยวลี้ก็จะทราบข่าวร้ายนี้ในที่สุด

"จริงหรือ?"

ถังเสี่ยวลี้ถามด้วยความกลัว จับมือหลินชิงเสว่แน่นขึ้น

เธออายุ 5 ขวบแล้ว แม้ว่าเธอจะยังเด็กมาก แต่เธอฉลาดมาก จากการหมดสติของแม่ ก็ดูบางอย่างออกแล้ว

หลินชิงเสว่พยักหน้าเบาๆ และอุ้มถังเสี่ยวลี้ขึ้นบนเตียง

ตอนนี้ มีเพียงอุณหภูมิร่างกายของลูกสาวเท่านั้นที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น

“พี่สาว...คุณยังมีฉันอยู่...”

เมื่อเห็นฉากนี้ หลินจ้าวหยุนก็น้ำตาไหล และเธอก็กอดพี่สาวของเธออย่างอ่อนโยน

ไม่รู้ว่าถังเฉายังอยู่หรือตายแล้ว จึงทำให้บรรยากาศในห้องผู้ป่วยตกอยู่ในความโศกเศร้า

ปัง！

ทันใดนั้น ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดออก

ลั่วเย่นหัวและลั่วเยนอวิ๋นเดินเข้ามา

พร้อมความเศร้าบนใบหน้าของพวกเธอ

หลินรั่วหวีและเว่ยหมิงจวินก็เดินเข้ามาโดยไม่คาดคิด

จากนั้นเย่หรูอี้ของตระกูลเย่ เซี่ยสิงจู๋ หูอีซาน ต่งวี่ซู่และคนอื่นๆก็มาถึง

ห้องผู้ป่วยซึ่งเดิมว่างเปล่านั้น แออัดในทันใด

หลินชิงเสว่เงยหน้าขึ้นและมองดูพวกเขาอย่างไร้จุดหมาย โดยไม่รู้ว่าพวกเขาหมายถึงอะไร

ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงคนเดียวที่มีใบหน้าเย็นชา นั่นคือเว่ยหมิงจวิน

ถังเฉาตายแล้ว เธอเป็นคนที่มีความสุขที่สุด

เพราะเมื่อก่อนถังเฉาเคยทำให้เธออับอายขายหน้าอย่างรุนแรง และยังทำให้เธอถูกหลินรั่วหวีเย็นชาใส่

หลินชิงเสว่ไม่สามารถทนต่อเหตุการณ์นี้ได้ และเกือบจะกลายเป็นบ้า

แต่ด้วยคนจำนวนมากที่อยู่รอบๆ เธอไม่สามารถแสดงออกได้ เธอจึงยิ้มและนั่งลงข้างเตียงของหลินชิงเสว่แล้วพูดว่า "ชิงเสว่ เนื่องจากสามีของคุณตายแล้ว คุณก็ไม่ต้องอยู่เป็นม่ายหรอก ทางที่ดีคุณก็แต่งงานใหม่เถอะดีไหม ?"