เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 667

ครึ้งงง!

เครื่องบินขนาดใหญ่ก็ได้โยกซ้ายขวาอยู่ตลอด เมฆดำข้างนอกก็ได้พัดไปมา ฝนตกหนักไม่หยุด สายฟ้าผ่าก็ได้ถี่เหมือนใยแมงมุม เป็นท้องฟ้าแบบวันสิ้นโลกแบบนั้น

สถานการณ์แบบนี้ ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ไม่ออกโรงไม่ได้แล้ว

หลินชิงเสว่ก็ได้กอดถังเสี่ยวลี้ที่มีสีหน้าที่ซีด

“คุณแม่คะ พวกเราจะตายไหม?”

ถังเสี่ยวลี้ก็ได้มุดในอ้อมกอดของหลินชิงเสว่ มองดูข้างนอก ถาม

“พวกเราต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะ”

หลินชิงเสว่ก็ได้กอดเธอแน่นกว่าเดิม

เธอไม่กลัวตาย แต่ว่าเธอไม่อยากให้ลูกสาวตายไปพร้อมตน

เธอยังไม่ได้เลี้ยงดูถังเสี่ยวลี้จนโต ยังไม่เคยเห็นถังเสี่ยวลี้ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยิ่งยังไม่ได้เดินไปพร้อมกับถังเฉาไปสุดทาง

เธอตายไม่ได้

เวลานี้ ถังเฉาก็ได้ตบไหล่ขอเธอเบาๆ พูดออกมาเสียงเบา “หลับตา รอประมาณสิบนาที ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว”

เสียงของถังเฉาก็ได้เหมือนว่าจะมีเวทมนตร์อะไรบางอย่างอย่างงั้น เดิมหลินชิงเสว่ที่ได้ตื่นกลัวอยู่นั้นแป๊บเดียวก็ไม่กลัวไปเลย

เธอก็ได้ฟังที่ถังเฉาพูด ตาก็ได้หลับสนิท และก็ให้ถังเสี่ยวลี้หลับตา

ตอนที่ถังเฉาจะออกโรงนั้น อยู่ๆ ข้างหลังก็ได้มีเสียงซ่งเต๋อโหย่วที่โมโหดังขึ้น

“พวกแกสองคนไม่ต้องสร้างปัญหาเพิ่มได้ไหม ยกให้มืออาชีพเขาไปทำ ตัดสินใจทำอะไรเองแบบนี้ มีแต่ทำให้เหตุการณ์มันวุ่นวายขึ้น!”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ยินที่ถังเฉาพูด ในขณะที่ขำนั้น ก็ได้กลัวว่าตัวเองจะตายไปมากกว่า

เขานั้นไม่ยอมที่จะเอาชีวิตของตัวเองไปฝากไว้ในมือของคนที่ไม่รู้จัก

สีหน้าของถังเฉาได้เย็นชา “แต่ว่าบอดี้การ์ดของนายก็เหมือนว่าไม่มีวิธีแก้ไขปัญหานี่”

“อุบัติเหตุ ก็แค่อุบัติเหตุ!”

ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วได้แดง ไม่อยากที่จะขายหน้า ก็ได้รีบมองไปทางบอดี้การ์ดสองคนของเขา “พวกนายยืนนิ่งอยู่ทำไม ยังไม่รีบไปทำให้เครื่องบินหยุดนิ่งอีก!”

“ไม่ได้ครับ เจ้านาย พายุอากาศหนาวรุนแรงเกินไป ได้ก่อตัวเป็นกระแสลม พวกเรานั้นบินออกไปไม่ได้หรอก!”

“เชื้อเพลิงในเครื่องใกล้จะหมดไปแล้ว พวกเราก็มีแต่ที่จะถูกพัดไปมาในกระแสลมไม่หยุดเท่านั้น รอให้เชื้อเพลิงหมดไป หรือว่าลมขนาดใหญ่ ทำให้ปีกเครื่องบินหักไป เครื่องบินก็จะตกลงไป!”

“......”

ในความร้อนรนของบอดี้การ์ดทั้งสอง ก็ได้พูดสถานการณ์ของเครื่องบินตอนนี้ไป

เวลาเดียวกัน ก็ได้มีความเคร่งเครียดแล้วก็ความกลัวมากขึ้น เต็มห้องโดยสาร

ทุกคนก็ได้ตกใจจนร้องไห้ ที่นี่ก็ได้เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ เครื่องกรีดร้อง

ถึงขั้นมีคนเอาลูกประคำออกมา วางไว้บนหน้าอก ก็ได้ขอร้องให้เจ้าแม่กวนอิมช่วยไม่หยุด

หลินชิงเสว่ก็ได้ยินคำนี้ แต่ว่าเธอไม่ได้ลืมตา ก็ยังหลับตาเหมือนเดิม

เธอเชื่อถังเฉา

ซ่งเต๋อโหย่วก็สิ้นหวังแล้ว ก็ได้รีบเกาผมของตัวเอง

การมาเจรจางานครั้งนี้ เขาพาบอดี้การ์ดมาแค่สองคน แต่ว่าเจอกับเครื่องบินตก กำลังของบอดี้การ์ดแค่สองคนก็น้อยเกินไปแล้ว

บางครั้งคนนั้นอ่อนแอเกินไป ต่อหน้าภัยพิบัติแบบนี้ ไม่มีทางที่จะรอดได้เลย!

แอร์โฮสเตสในเที่ยวบินก็ได้ร้องไห้ออกมาเลย ใจก็ต่างคิดว่าตัวเองทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ เที่ยวบินนี้มาถึงคิวของตัวเองพอดี

ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็ตรงไปที่ห้องบิน

ซ่งเต๋อโหย่วก็ยังขัดขวางพวกเขา “พวกนายจะไปไหน?”

“ช่วยคน”

“ไม่ต้องไปแล้ว ไม่มีความหวังแล้ว”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้โบกมือ “ขนาดบอดี้การ์ดมืออาชีพของฉันก็ยังจัดการไม่ได้ พวกนายที่เป็นคนนอกสองคน มีวิธีอะไร?”

เจียงไป๋เสว่ก็ได้พูดออกมาเรียบๆ “พวกนายไม่มีวิธี ไม่ได้หมายความว่าพวกเราไม่มีวิธี เหตุการณ์แบบนี้ ก็แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”

“อะไรนะ?”

ซ่งเต๋อโหย่วฟังจบ ก็ได้มีสีหน้าที่ดูหมิ่นทันที “เธอก็แค่หมอชันสูตรศพ อาชีพมันไม่ตรง แล้วก็นาย ไม่มีแม้กระทั่งงาน ยังกล้าที่จะพูดว่าเรื่องเล็กน้อย?”

เวลานี้บอดี้การ์ดสองคนของเขาก็ได้เดินเข้าไปพูด “อยากที่จะบินออกจากกระแสลม ต้องมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมาในการควบคุมเครื่องบิน กัปตันเที่ยวบินนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เรื่อง พวกนายสองคนก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน”

“พวกนายขับเครื่องบินเป็นเหรอ? พวกนายมีใบอนุญาตนักบิน? พวกนายได้รับการฝึกอบรมอย่างมืออาชีพมาเหรอ?”

พวกเขาก็ได้ถามคำถามอย่างมืออาชีพมาติดต่อกัน ถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ได้สบตากัน ไม่ได้ตอบ

พวกผู้โดยสารในเที่ยวบินก็ได้ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย