เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 67

บทที่ 67 นิทานของคุณพ่อ

ถังเฉายังคงยืนอยู่ที่เดิมและเฝ้าดูแม่ลูกทั้งสองเดินขึ้นไปชั้นบน

มีเพียงหลินจ้าวหยูนที่ยืนมองถังเฉาด้วยท่าทางแปลกๆ และถามขึ้นว่า “พี่เขยคะ หนูขอถามพี่หน่อย? เดี๋ยวก็จะได้นอนกับพี่สาวหนูแล้ว ความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ?”

“จ้าวหยูน หยุดกวนได้แล้ว”

ถังเฉายิ้มอย่างขมขื่น “พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง”

ถ้าการทำภารกิจหรือการฆ่าคนนั้นเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา แต่ถ้าเป็นเรื่องความสัมพันธ์ชายหญิงแล้วเป็นเรื่องยากสำหรับเขามาก

“ไม่หรอกมั้ง พี่เขย?”

หลินจ้าวหยูนอ้าปากใบเล็กๆ ของเธอแล้วพูดอย่างประหลาดใจ “พี่สาวหนูพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว ให้พี่ขึ้นไปนอนชั้นบนด้วย พี่ยังไม่รู้จะทำยังไงจริงเหรอ?”

“พี่คิดว่ามันไม่ดีเลย”

“จะไม่ดีตรงไหนล่ะ? แล้วให้แม่ลูกสองคนนอนด้วยกันมันดีแล้วเหรอคะ?”

หลินจ้าวหยูนอธิบายต่อ “พี่เขยนะพี่เขย แค่นี้ก็ดูไม่ออกเหรอเนี่ย......พี่คิดว่าเสี่ยวลี้งอแงเพราะอยากนอนกับพ่อแม่เหรอ?”

“ไม่ใช่เหรอ?” ถังเฉาถามด้วยความสับสน

“ก็จริงเหมือนกัน แต่ที่มากกว่านั้นคือเสี่ยวลี้รู้ว่าพี่เพิ่งกลับมา และพี่กับพี่สาวหนูไม่มีพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยากันเลย เธอถึงได้งอแงไงล่ะ”

คำพูดของหลินจ้าวหยูนทำให้ถังเฉาหัวเราะอย่างงุนงง “เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง? เสี่ยวลี้เพิ่งจะเข้าห้าขวบเองนะ......”

“ตอนพี่สาวหนูอายุห้าขวบ เธอท่องสมการคณิตศาสตร์ของชั้นประถมได้หมดแล้วนะ”

หลินจ้าวหยูนยิ้มแล้วขัดจังหวะการพูดของถังเฉา “เสี่ยวลี้เป็นลูกพี่สาวหนูนะ จะไม่ให้เธอเหมือนแม่ได้ไง?”

ถังเฉาถึงกับพูดไม่ออก เขาเริ่มสงสัยว่าเรื่องก่อนหน้านี้เป็นความตั้งใจของถังเสี่ยวลี้แล้ว

“พี่เขยคะ ในแง่ของความรู้สึก พี่เป็นเหมือนท่อนไม้เลยจริงๆ นะ......แต่แน่นอนว่าพี่สาวหนูก็ไม่ได้ดีอะไรมากมายหรอก”

หลินจ้าวหยูนถอนหายใจแล้วพูดกับถังเฉาต่อ “พี่หายตัวไปเป็นเวลาห้าปี แล้วตอนนี้พี่กลับมาหาพี่สาวหนู และเหตุผลหลักที่พี่สาวหนูยอมอยู่กับพี่ก็มีแค่อย่างเดียว นั่นก็คือเสี่ยวลี้ นอกจากเสี่ยวลี้แล้วพี่รู้สึกว่ามีความสัมพันธ์อะไรกับพี่สาวหนูไหม?”

ถังเฉาส่ายหัว

“ชีวิตของพี่กับพี่สาวหนูเหมือนกับสามีภรรยากันไหม?”

ถังเฉาส่ายหัวอีกครั้ง

“นั่นน่ะสิ แล้วสามีภรรยาจะแยกกันนอนได้ไงล่ะ?”

หลินจ้าวหยูนตบไหลถังเฉาเบาๆ แล้วพูดต่อ “จำคำพูดหนูไว้นะคะพี่ ต้องเข้าหาพี่สาวหนู มัดใจเธอให้ได้ เข้าใจไหมคะ?”

“เข้าใจ”

ถังเฉาพยักหน้าและแสดงความเคารพด้วยสีหน้าจริงจังเหมือนทหารอย่างไม่ทันตั้งตัว

ในขณะนี้ ถังเฉารู้สึกมีภาระขึ้นมาทันที เหมือนเขาได้กลับไปสู่ยุคของสงครามที่มีกระสุนสาดลงมาเหมือนฝนอีกครั้ง

ไม่มีการถอยทัพ ไม่มีการหนี มีเพียงการเดินหน้า เดินหน้าและเดินหน้าอย่างเดียว!

ถังเฉายืดอกแล้วเดินขึ้นไปขั้นสอง เขาลังเลและหายใจเข้าลึกๆ หลายๆ ครั้งจึงจะกล้าผลักประตูเข้าไป

ในขณะนี้ หลิยชิงเสว่นอนกอดถังเสี่ยวลี้อยู่บนเตียง สาวงามทั้งสองนอนอยู่บนเตียงด้วยชุดนอน หลิยชิงเสว่สวมชุดนอนผ้าไหมสีม่วงลาเวนเดอร์ที่ดูเป็นผู้ใหญ่และงดงามอย่างที่สุด ส่วนถังเสี่ยวลี้สวมชุดนอนลายการ์ตูนปิกาจู

“คุณพ่อ”

เมื่อเห็นถังเฉาเดินเข้ามาถังเสี่ยวลี้ก็ยิ้มอย่างมีความสุข จากนั้นเธอขยับไปข้างๆ เพื่อเหลือที่ว่างให้เขาและตบที่ว่างนั้นเบาๆ แล้วพูดว่า “ตรงนี้ ตรงนี้”

ถังเฉามองไปที่หลิยชิงเสว่ เมื่อเห็นหลิยชิงเสว่ไม่มีท่าทีจะต่อต้านและยังขยับตัวเล็กน้อยเพื่อเหลือพื้นที่ให้เขา เขาถึงจะขึ้นไปนอนลงบนเตียงอย่างโล่งอก

อันที่จริงแล้วถังเฉากับหลิยชิงเสว่ถือว่าไม่ได้นอนด้วยกันเลย

เพราะหลิยชิงเสว่นอนอยู่ด้านขวา ถังเฉานอนด้านซ้าย ส่วนถังเสี่ยวลี้ก็นอนคั่นกลางระหว่างทั้งสอง