เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 679

หลังจากที่ถังเฉาพูดจบ หลงเฟยกั๋วก็อึ้งไปทันที แล้วมองถังเฉาด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

เขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง?

พอพูดถึงหลงเฟยหยู่ หลงเฟยกั๋วก็รู้สึกโกรธมาก

เพราะในงานพิธีบรรลุนิติภาวะของลูกสาวเขา ลูกชายของหลงเฟยหยู่กลับไปก่อเรื่องซะได้

ไปหาเรื่องคนที่ไม่ควรหาเรื่องที่สนามบินเข้า ได้ยินว่าแม้แต่ส่วนกลางของสนามรบแห่งเยี่ยนจิงยังต้องเคลื่อนไหว

แม้แต่สมาคมการค้าเก้าราชายังต้องออกโรง คนที่สามารถทำให้สมาคมการค้าเก้าราชาเคลื่อนไหวได้นั้น ต้องเป็นคนที่มีตำแหน่งที่น่ากลัวขนาดไหน

“แกพูดว่าไงนะ?”

สีหน้าของหลงเฟยกั๋วนั้นจริงจังอย่างถึงที่สุด ถามพร้อมกับจ้องเขม็งมาที่ถังเฉา

ถังเฉาขำออกมาเบาๆ “ถ้าหลงเฟยหยู่มันไม่โอ๋ลูกจนเกินไป ก็คงไม่ต้องตกต่ำถึงขนาดนี้ ผมคิดคุณคงจะไม่ทำผิดในแบบเดียวกันนะครับ”

ถังเฉาน้ำเสียงเรียบเฉย สิ่งที่พูดออกมาทีละคำ ราวกับว่าเขานั้นอยู่ในเหตุการณ์ด้วย มันจึงทำให้หลงเฟยกั๋วรู้สึกไม่สบายใจมาก

สิ่งสำคัญที่สุดคือ คนทั่วไปเมื่อตัวเองถูกจับ ต่างก็ตกใจจนตัวสั่นไปแล้ว แต่หนุ่มคนนี้ไม่เพียงไม่หวาดกลัว แต่กลับยังยิ้มออกมาได้อีก

หลงเฟยกั๋วนั้นเพิ่งเคยเจอวัยรุ่นแบบนี้ครั้งแรกเหมือนกัน

เจียงเฉามองถังเฉาด้วยความอึ้งๆ

วันนี้ที่ สนามบินเยี่ยนจิง ได้กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งไปแล้ว เขาจึงได้รู้เรื่องนี้เหมือนกัน แต่สิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็คือ ทำไมถังเฉาถึงได้ทำหน้าเหมือนรู้ทุกอย่างไปหมดเลย?

หลงเฟยกั๋วโบกไม้โสัญชาตญาณเป็นการบอกให้บอดี้การ์ดนั้นหยุดมือ จากนั้นก็เดินไปหาถังเฉา พร้อมกับสายตาที่เย็นเยือก

“ตอนนี้เฟยหยู่ยังไม่กลับมา นี่แกรู้เรื่องอะไรอยู่ใช่มั้ย?”

ถังเฉาทำหน้าเหมือนเดิม “เขาจะไม่เป็นไร แต่ลูกชายของเขานั้นเจอปัญหาเข้าแล้วแน่นอน”

การจัดหาคนของบ.รปภ.มังกรต้าเซี่ย ก็มีหลงชื่อเทาเป็นคนดูแลนี่แหละ จึงไม่มีทางหนีรอดแน่นอน

พ่อของเขาก็ขยับไม่ได้แล้วเหมือนกัน!

นี่ทำให้สีหน้าของหลงเฟยกั๋วเปลี่ยนไปทันที

ถึงแม้ในตระกูลหลงนั้นตำแหน่งของหลงชื่อเทาจะไม่สูงเท่าไหร่ แต่ก็เป็นคนของตระกูลหลงอย่างแท้จริง การจะลงมือกับเขานั้นจึงต้องไตร่ตรองให้ดีก่อน

หรือชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้ จะเป็นคนใหญ่คนโตที่ว่าจริงๆ และไม่ต้องใช้บัตรเชิญก็สามารถเดินเข้าตระกูลหลงได้!

“ยังมีตรเกูลเจียงของคุณอีก”

ถังเฉามองไปที่เจียงเฉา หรี่ตาแล้วยิ้ม “เจียงหู่พ่อบ้านของตระกูลเจียงก็มาที่สนามบินแล้ว ผมพูดถูกมั้ย?”

ตึ้ง……

พอคำพูดนี้ถูกพูดออกไปหลงเฟยกั๋วก็มองไปที่เจียงเฉาทันที พอเห็นเจียงเฉากำลังเบิ่งตาโต เขาก็มั่นใจว่าถังเฉาพูดถูกแล้ว

ทีนี้ สายตาที่หลงเฟยกั๋วมีต่อถังเฉาก็เหมือนกับเห็นผี

ในใจนั้นยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่ ว่าถังเฉานั้นต้องเป็นคนใหญ่คนโตอะไรสักอย่างแล้ว

สีหน้าของเจียงเฉานั้นเสียศูนย์ไปพักใหญ่ จู่ๆ ก็ด่าทอถังเฉาออกมาเสียงดัง

“เชี่ย ก็แค่บังเอิญเป็นคนที่ผ่านไปเห็นเหตุการณ์เข้า ยังมีหน้ามาเสแสร้งอีกเหรอ?”

ทันใดนั้น หลงเฟยกั๋วก็ทำหน้าตกใจ “แค่คนที่เห็นเหตุการณ์อย่างนั้นเหรอ? มันหมายความว่ายังไง?”

เจียงเฉาชี้หน้าถังเฉาแล้วด่าทอออกมาเสียงดัง “คุณลุงหลงครับ มันไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรเลย มันก็แค่บังเอิญไม่อยู่ใน สนามบินเยี่ยนจิงตอนที่เกิดเรื่องขึ้นเท่านั้น แล้วได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตาตัวเอง!”

คำพูดนี้พูดออกมาได้ตรงประเด็น หลงเฟยกั๋วอึ้งไปแวบหนึ่งก่อนจะดึงสติกลับมาได้ทั้งหมด

ถึงว่าถังเฉาถึงได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับหลงเฟยหยู่ และถึงว่าล่ะทำไมถังเฉาถึงรู้เรื่องที่พ่อบ้านของตระกูลเจียงก็มาแล้วด้วย!

เขาก็แค่เป็นคนที่มองดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ข้างๆ เท่านั้น!

ถังเฉาเองก็รู้สึกตกใจกับคำพูดของเจียงเฉาเหมือนกัน

การที่เขาพูดสองเรื่องนี้ออกไป ก็เพื่อต้องการจะสื่อว่าเขานี่แหละที่เป็นคนเอาตัวหลงเฟยหยู่ไป การที่เขาจะเข้าตระกูลหลง จึงไม่จำเป็นต้องใช้บัตรเชิญเลย

ไม่นึกเลยว่าเจียงเฉาจะเห็นเขาเป็นแค่คนที่มุงดูเท่านั้น จนถังเฉาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปพักหนึ่งเหมือนกัน

“หึ ถ้าฉันไม่ได้นึกถึงจุดนี้ซะก่อนนะ ก็คงจะถูกแกหลอกเข้าแล้วจริงๆ!”

สายตาที่เจียงเฉามีให้ถังเฉานั้นเหยียดหยามอย่างมาก “แกมันก็แค่ฉวยโอกาสเก่งเท่านั้นแหละ”

ความจริงนั้นเป็นที่ประจักษ์ การที่ถังเฉาพูดถึงจุดจบของหลงเฟยหยู่ แถมยังพูดถึงเจียงหู่ ก็เพราะว่าถังเฉาไปอยูทในเหตุการณ์พอดี และเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นเข้า

นี่กับกลายเป็นสิ่งที่เขาเอามาเสแสร้งซะได้

หลงเฟยกั๋วโกรธจนจมูกเบี้ยว

คนธรรมดาที่ดีแต่ฉวยโอกาส ก็ยังกล้าที่จะเข้าไปร่วมงานพิธีบรรลุนิติภาวะของเขาด้วย?

“เอาตัวมันไป!”

หลงเฟยกั๋วออกคำสั่งเสียงดัง ตอนนี้ไม่ว่าใครมาก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงก็ต้องเอาตัวถังเฉาไปให้ได้

ถังเฉาได้ถอนหายใจออกมา นี่เขาโดนหาว่าเป็นผู้บุกรุกไปซะแล้ว

ในตอนที่เขากำลังลังเลว่าจะโทรหาท่านเจ้ามังกรดีมั้ย ที่ทางเข้าของลานจอดรถก็ได้มีผู้หญิงที่งดงามสองคนปรากฏขึ้น

“นี่พวกคุณคิดจะทำอะไร!”

ทั้งคู่ตำหนิออกมาทีหนึ่ง พร้อมกับสีหน้าที่ก็โกรธเกรี้ยว

และสองคนนั้นก็คือหลินชิงเสว่กับเจียงไป๋เสว่นั่นเอง

พวกเธอรออยู่ในงานวันเกิดไปพักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นถังเฉาเข้ามา พอรู้สึกไม่สบายใจ จึงได้กลับมาดูที่ลานจอดรถอีกครั้ง

แล้วก็ได้เห็นถังเฉาถูกจับในฐานะผู้บุกรุก

“ใครกัน?” เจียงเฉาต่อว่าออกไปโดยอัตโนมัติ แต่ไม่นึกเลยว่าสีหน้าของหลงเฟยกั๋วที่อยู่ข้างๆ กลับเปลี่ยนไปทันที และรีบเข้าไปต้อนรับด้วยรอยยิ้ม

“คุณหลิน ไม่ใช่ว่าจัดให้พวกคุณไปพักที่ห้องจัดเลี้ยงแล้วไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไมถึงยังออกมาข้างนอกอีกล่ะครับ?”

เจียงเฉาอึ้งไปพักหนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะถามไปว่า “คุณลุงหลง ผู้หญิงสองคนนี้คือใครเหรอครับ?”

หลินชิงเสว่นั้นไม่ค่อยได้กลับเยี่ยนจิงเท่าไหร่ ดังนั้นเจียงเฉาจึงไม่รู้จักเธอ

แต่พอได้เห็นสองสาวหลินชิงเสว่กับเจียงไป๋เสว่เข้า สายตาของเขาก็เป็นประกาย ผู้หญิงที่หน้าตาดีแบบนี้ ไม่ได้พบเห็นกันง่ายๆ เลย

หลงเฟยกั๋วมองไปที่ถังเฉา แล้วชี้ไปที่หลินชิงเสว่ “เห็นรึยัง ต้องแขกอย่างคุณหลินนี่ ถึงสามารถเข้าไปในตระกูลหลงได้โดยที่ไม่ต้องใช้บัตรเชิญ!”

คำพูดนี้สามารถตอบคำถามของเจียงเฉาได้ แถมยังตำหนิถังเฉาไปด้วย

ตอนนี้ถังเฉาถึงได้เข้าใจ ถึงว่าทำไมหลินชิงเสว่ไม่มีบัตรเชิญแต่ก็ยังไม่เป็นไร ที่แท้ก็รู้ฐานะที่แท้จริงของเธอไปนานแล้วนี่เอง

ไม่นึกเลยว่าพอหลินชิงเสว่ได้ยินแบบนั้นแล้วจะโมโหขึ้นมาทันที สีหน้าของเธอนั้นเย็นชาขึ้นมาทันที

“พวกคุณรู้รึเปล่าว่าเขาเป็นใคร?”

พอเห็นหลินชิงเสว่โมโหขนาดนี้ สีหน้าของเจียงเฉาก็เปลี่ยนไปทันที และพูดออกไปอย่างระมัดระวังว่า “คุณหลิน เขาคงไม่ใช่คนขับรถของคุณหรอกใช่มั้ยครับ?”

“ไม่ใช่”