เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 73

บทที่ 73 เมื่อมีความสุขถึงจุดสูงสุดมักนำไปสู่ความทุกข์

“มันน่าโมโห มันน่าโมโหมาก.......”

หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่น ๆรออยู่ที่ประตูออฟฟิศของผู้จัดการของบริษัทหลงเถิง ข้อมูลการเข้าทำงานของพวกเขาถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูลแล้ว ขั้นตอนต่อไป คือการถ่ายภาพ การออกบัตรพนักงาน และขั้นตอนการเข้าทำงานต่าง ๆ

หลินฉ่ายเวยยังคงไม่สามารถสละเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเช้าได้ ตอนนี้ใบหน้าของเธอก็ยังบึ้งตึง

ได้ใช้น้ำแข็งประคบแก้มด้านขวาแล้ว ส่วนหน้าที่บวมตอนนี้ก็ยุบลงแล้ว แต่ยังคงเป็นสีแดง ทำให้ใบหน้าซ้ายขวาไม่สมส่วนกันนิดหน่อย

สำหรับคนรักสวยรักงามอย่างหลินฉ่ายเวยแล้ว เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง

“เอาล่ะ ฉ่ายเวย สายตากว้างหน่อย เขาเป็นเพียงคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีการศึกษาและไร้อารยะ จะเปรียบเทียบกับนักธุรกิจชั้นสูงอย่างพวกเราได้อย่างไร?”

โจวเหม่ยหยูนยังคงปลอบใจ และตบหลังหลินฉ่ายเวยแล้วกล่าวว่า “ฉันก็เคยพูดแล้วว่า ตราบใดที่เขายังอยู่ในอาคารกั๋วจี้ พวกเราก็มีโอกาสที่จะเล่นงานเขาได้”

“ใช่แล้ว ฉ่ายเวย เมื่อวานประธานซ่งได้สัญญาว่าจะคืนตำแหน่งเดิมให้พวกเรา เมื่อก่อนพวกเราเคยดำรงตำแหน่งไหนในบริษัทหลงเถิง ตอนนี้ก็ดำรงตำแหน่งนั้นเหมือนเดิม”

หลินจ้องกล่าวด้วยใบหน้าแดงระรื่นว่า “คุณเป็นหัวหน้าแผนกบุคคล ฉันเป็นหัวหน้าแผนกการตลาด ซูหัวดูแลบรรจุภัณฑ์ของโรงงาน และอีกเดือนหนึ่งเหม่ยหยูนจะกลายเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่การเงิน การจะฟื้นฟูตระกูลหลิน ขึ้นอยู่กับพวกเราแล้ว”

“……”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อาการโมโหของหลินฉ่ายเวยลดลงไปมาก

ขณะนี้ หญิงสาวในชุดทำงานเดินเข้าไปหาพวกเขา ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ขั้นตอนการเข้าทำงานของทุกคนเสร็จเรียบร้อยแล้ว โปรดไปรายงานตัวที่แผนกของตนเองก่อน”

โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่น ๆก็เดินจากไป

หลินฉ่ายเวยกำลังจะเดินไปเช่นกัน ผู้หญิงคนนั้นหยุดเธอไว้ แล้วยิ้มอย่างประจบ “พี่ฉ่ายเวย ฉันอยู่แผนกบุคคลชื่อเสี่ยวเฉิน เป็นลูกน้องของคุณ”

ขณะพูด ผู้หญิงคนนั้นก็หยิบชุดแต่งหน้าแวววาวออกมาจากกระเป๋า ในขณะที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เธอก็ยื่นให้ฉ่ายเวย “นี่คือชุดผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของแท้ที่แฟนของฉันซื้อจากต่างประเทศ หลังจากนี้คุณก็เป็นหัวหน้าของฉัน อนาคตหวังว่าคุณจะดูแลฉัน…..”

หลินฉ่ายเวยยิ้มแล้วรับไว้ “โอเค โอเค”

นี่คือประโยชน์ของตำแหน่ง หลินฉ่ายเวยชอบความรู้สึกเช่นนี้มาก

“ขอแค่ฉันได้ดีอยู่ที่นี่ จะฆ่าคุณ มันก็เหมือนกับฆ่ามดตัวหนึ่ง!”

เมื่อนึกถึงเรื่องที่อับอายเมื่อเช้า สีหน้าของหลินฉ่ายเวยเคร่งขรึมลงทันที

ภายใต้การนำของเสี่ยวเฉิน ตอนนี้หลินฉ่ายเวยได้เดินไปถึงแผนกบุคคลแล้ว

ทันทีที่เดินเข้าไปในประตู ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น

“พี่หลิน นี่คือแผนกบุคคล.......หลังจากนี้มีเรื่องอะไรให้ฉันรับใช้ ก็สั่งมาได้เลย”

“คิดว่าหัวหน้าคนใหม่จะเป็นคุณป้า ไม่คาดคิดว่าจะเป็นพี่สาวที่สวยเช่นนี้ พี่หลิน ฉันมีบัตรสมาชิกร้านเสริมสวยอยู่สองใบ เลิกงานแล้วเราไปด้วยกันน่ะ........”

“เข้ามาก็ได้เป็นหัวหน้างาน พี่หลินมีอนาคตที่สดใสแน่ หากได้เลื่อนตำแหน่งอนาคต อย่าลืมพวกเราที่เป็นพนักงานเก่านะ”

แผนกบุคคลส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง รู้จักสังเกตจากสีหน้าและคำพูด และใช้พื้นที่และเวลาที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์

นอกจากแนะนำตนเองแล้ว ส่วนมากเพื่อนร่วมงานจะประจบหลินฉ่ายเวย

ขณะนี้ หลินฉ่ายเวยรู้สึกตัวลอย เธอรู้สึกชอบตำแหน่งหัวหน้ามาก

แกร๊ก----

ขณะนี้เอง ประตูของแผนกบุคคลได้ถูกเปิดออกกะทันหัน ชายคนหนึ่งในชุดสูทพร้อมกับซองเอกสารที่ยังได้เปิดอยู่ในมือ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าราบเรียบ

หลังจากที่ชายคนนั้นเดินเข้ามาถึงแผนกบุคคล เสียงต้อนรับเมื่อสักครู่ก็เงียบลงทันที ทุกคนมองไปที่ชายในชุดสูท แล้วรีบลุกขึ้นโค้งคำนับ

“สวัสดีค่ะ ประธานจู!”

สีหน้าหลินฉ่ายเวยงงงวย ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นใคร

ขณะนี้ เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งบอกหลินฉ่ายเวยอย่างเงียบๆว่า “นี่เป็นรองประธานของบริษัท ต่ำกว่าประธานซ่งเพียงระดับเดียวเท่านั้น”

เมื่อหลินฉ่ายเวยได้ยินดังนั้น เธอก็ไม่กล้าที่จะเมินเฉย ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “สวัสดีค่ะ ประธานจู”

“อึม”

ประธานจูพยักอย่างช้า ๆ มองไปที่หลินฉ่ายเวยแล้วกล่าวว่า “คุณเป็นหัวหน้าที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งในวันนี้ คุณหลิน?”