เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 774

คฤหาสน์ตระกูลถังขนาดใหญ่ที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงการถอนหายใจอย่างเคร่งขรึมของชายชราผมขาว

แต่ทันทีคำพูดประโยคนี้จบลง ราวกับกลายเป็นเพลงหงส์ และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอีกเลย

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ และคำสี่คำที่ชายชราพูดถึงก็ดังก้องอยู่ในหูของพวกเขา

ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่ง!

คุรุ....

หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ถังเหนียนหู่และถังฮันเจี๋ยก็ได้กลืนน้ำลายอย่างแรงอยู่ในคอของพวกเขา และในส่วนลึกของดวงตาพวกเขา ก็มีความหวาดกลัวที่สามารถเจาะเข้าไปในจิตวิญญาณได้

“ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่ง......ถังเฉา กลายเป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งงั้นเหรอ!”

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

ถังเหนียนหู่พึมพำกับตัวเอง ราวกับว่าทั้งสามการรับรู้แตกเป็นเสี่ยงๆ และทั้งคนของเขาดูเหมือนคนบ้าที่อยู่ในความสิ้นหวังไปเลย

ถังฮันเจี๋ยยิ่งกัดฟันแน่น ฟันของเขาสั่น

ในฐานะที่เป็นแกนนำหลักของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู เขาจะไม่เคยได้ยินว่าสี่คำนี้หมายความว่าอะไรได้อย่างไร?

มันหมายถึงตำนาน!

มันหมายถึงจุดสุดยอด!

ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหลวงในเยี่ยนตู หรือตระกูลขนาดเล็กและขนาดกลาง ถ้าอยากจะสร้างฐานที่มั่นอยู่ในเมือง นอกเหนือจากความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ที่เพียงพอแล้ว จุดที่สำคัญที่สุดก็คือจำนวนของคนที่แข็งแกร่ง

และปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง ก็คือตำนานในหมู่ผู้แข็งแกร่ง

ในบรรดาตระกูลหลวงในเยี่ยนตูทั้งเก้าตระกูล ไม่เคยมีผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์ปรากฏตัวเลย

เกรงว่าคงจะมีเพียงกองกำลังระดับราชวงศ์ที่มีมาอย่างยาวนานเช่นราชวงศ์ต้าเซี่ยที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น ถึงจะสามารถมีคนที่ทรงพลังเช่นนี้ได้!

“พระเจ้า เขาเป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งงั้นเหรอ พวกเรายังคิดที่อยากจะลงมือกับเขางั้นเหรอ.......”

ถังฮันเจี๋ยคลานและกลิ้งไปด้วย ตกใจกลัวจนเสียงคำพูดก็สั่นไปหมดเลย

สมาชิกในตระกูลถังคนอื่นๆ ก็ยิ่งตกใจกลัวจนพูดไม่ออกเลย สีหน้าหม่นหมอง และกลายเป็นเหมือนหินไปเป็นกลุ่มพร้อมกัน

ในความเป็นจริงไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเลย ถึงจะเป็นถังยวนและถังซื่อเจิน ต่างก็ต้องมองไปที่ถังเฉาด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ และไม่สามารถพูดอะไรได้เป็นเวลานาน

“ปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?”

ถังยวนกัดฟัน และรู้สึกถึงแรงกดดันเป็นครั้งแรก

ถังซื่อเจินมีปฏิกิริยารุนแรงที่สุด นอกจากความตกใจ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาไปทั้งหมด

เขามีลางสังหรณ์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อครู่นี้

เขาใช้พละกำลัง 70เปอร์เซ็นต์แต่กลับไม่ได้ทำให้ผิวหนังของถังเฉาถลอกเลยด้วยซ้ำ

และการชกหมัดเดียวของถังเฉา ก็ทำให้กรามของเขาหักไปแล้ว

ช่องว่างระหว่างทั้งสองคน เป็นเหมือนช่องว่างขนาดใหญ่!

นอกจากขุมพลังระดับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งแล้ว เขานึกไม่ออกเลยว่ายังจะใคร ที่จะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้?

หุหุ.....

สายลมผ่านเข้ามา ลมพัดพาต้นคองอที่ลานบ้านของตระกูลถัง และพัดจนใบไม้หล่นลงจำนวนมาก

“เฮ่อเหย่ อย่าฆ่าเขานะ! จะต้องพาตัวเขากลับไปที่ตระกูลถังให้ได้!”

หลังตอบสนองกลับมา ถังยวนก็ตะโกนใส่ชายชราผมขาวว่า “ผู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ถ้าไม่ได้รับใช้ตระกูลถังของเรา งั้นก็คงจะน่าเสียดายอย่างมาก!”

“........”

ชายชราชื่อว่าถังเฮ่อเหย่ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ถังเฉาอย่างดุเดือด เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผากของเขา และก็เกิดความกดดันอย่างมาก

คำพูดนี้ของถังยวนเป็นสิ่งที่คนภายนอกเท่านั้นถึงจะพูดอย่างเห็นได้ชัด

อย่าฆ่าเขางั้นเหรอ?

ตลก

เขาและถังเฉาต่างก็เป็นปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง ใครจะฆ่าใครได้ล่ะ?

อาจกล่าวได้ว่ามหาอำนาจระดับปรมาจารย์ได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของศิลปะการต่อสู้ไปแล้ว หลังจากไปถึงระดับนี้แล้ว เป็นเรื่องยากที่จะฆ่าคู่ต่อสู้โดยพื้นฐาน

สามารถต่อสู้จนให้แพ้ได้ และฆ่าตายไม่ได้!

หากอยากจะฆ่าผู้ที่แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์คนหนึ่ง นอกจากจะต้องใช้ผู้แข็งแกร่งในระดับเดียวกันอย่างน้อยห้าคนเท่านั้น และเมื่อคู่ต่อสู้ถูกโจมตีอย่างสาหัสไปแล้วจริงๆ เท่านั้น ถึงจะสามารถฆ่าได้

มิฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำได้

สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ ในปีนี้เขามีอายุเกือบแปดสิบห้าแล้ว และเขาใช้เวลาไปห้าสิบปีเต็ม ถึงก้าวออกไปสู่ขั้นนั้นได้

แล้วถังเฉาล่ะ?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังยวนก็ตกตะลึง และหัวใจของเขาก็เต้นแรง

ใช่เลย!

ตราจักรพรรดิเป็นสิ่งของตาย แต่ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ มันเป็นสมบัติล้ำค่าที่หายากมากนัก!

ที่น่ายกย่องกว่าก็คือ ถังเฉายังเป็นหนุ่มมากในตอนนี้ ถ้ารอให้เขาเติบโตขึ้นมา เป็นไปได้ไหมที่จะบุกทะลวงระดับปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่ง และไปถึงอาณาจักรที่แข็งแกร่งกว่า?

หากเป็นเช่นนั้น ราชวงศ์อื่นๆ ก็ไม่ถือเป็นอะไรแล้ว? มีเพียงตระกูลถังของเขาเท่านั้นที่ครองใหญ่ผู้เดียว!

ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถังยวนก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ดวงตาที่มองถังเฉาก็ไม่ได้เย็นชาเหมือนครั้งก่อนอีกต่อไป และในเวลานี้เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

“เจ้าหนู เจ้าชื่อว่าอะไร?” ถังยวนถามด้วยรอยยิ้ม

“ถังเฉา”

ถังเฉาก็หัวเราะเช่นกัน

“คุณก็แซ่ถังเหมือนกันเหรอ มันช่างบังเอิญจริงๆ ข้าก็แซ่ถังเหมือนกัน มาเข้าร่วมกับเรา คุณกับเราร่วมมือกัน แล้วการใหญ่มันจะไม่สำเร็จได้อย่างไร? ”

ถังยวนหัวเราะอย่างมีพลังและพูดว่า

“ในเมื่อตราจักรพรรดินี้ คุณซื้อมันมาแล้ว งั้นก็ปล่อยให้เป็นของคุณไปเลย----ไม่สิ คุณใช้เงินหนึ่งพันห้าร้อยล้านซื้อมันมา ข้าก็จะมอบเงินให้คุณหนึ่งพันห้าร้อยล้าน ตรานี้ ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ข้ามอบให้คุณเจอกันครั้งแรกละกัน!”

ถังยวนพูดกับถังเฉาอย่างจริงจัง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็รู้สึกตลก

แผนการ “แสดงความเคารพต่อผู้ใต้บัญชา” นี้เล่นได้ดีมาก

เพียงแต่ว่า ตัวเองจะยอมตกลงง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ?

เห็นเพียงถังเฉาหัวเราะเบาๆ และถามด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเจ้า......แน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าข้าเป็นปรมาจารย์? ”

“หือ?”

ทันใดนั้น ทุกคนก็งงงวย

หรือว่าไม่ใช่เหรอ?

เมื่อเห็นถังเฉายิ้มและส่ายหัว เขาก็พูดเบาๆ ว่า

“ปรมาจารย์เหรอ? ข้าไม่ได้เป็นมานานแล้ว”