เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 822

จะต้องเหยียบข้ามฉันได้ด้วยกำลังฝีมือ！

ในเมื่อสาวน้อยแสนสวยพราวเสน่ห์หน้าเย็นชาพูดกับคุณแบบนี้ แล้วคุณจะทำยังไง?

แน่นอนว่า มือฆ่าอันดับหนึ่งของโลกที่ผุดขึ้นมาจากกองซากศพอย่างเฟิ่งหวง โดยพื้นฐานจะว่าสวยสาวพราวเสน่ห์นั้นคงไม่น่าจะใช้นิยามได้

แต่ความสวยงามในความเยือกโหดนั้น เป็นอะไรที่ทำให้หวังเชาตื่นใจใคร่อยากได้---หวังเชาไม่เคยรักชอบอะไรเว้นแต่มีความใคร่อยากในการปราบพยศสยบสาวห้าว

ดังคำกล่าวที่ไม่รู้มาจากไหนว่า---ความน่ารักนั้นมีค่าเป็นศูนย์ในความเซ็กซี่

หวังเชาก็ว่าคำพูดนี้พูดได้ถูกต้องดีมาก

ร่างสูงโปร่งของเฟิ่งหวง หุ่นสวยอย่างลงตัว กอปรกับหน้าตาที่เย็นชาเหมือนเชิดไล่คนให้ไปห่างพ้น และมาพูดย้ำอย่างหนาวเหน็บว่า

จะต้องเหยียบข้ามฉันได้ด้วยกำลังฝีมือ สมบูรณ์แบบในการสนองความใคร่อยากสยบสาวห้าวของหวังเชา

พีสาวสวยโหดร้ายมันจะมีความคิดร้ายอะไรตรงไหน？

หวังเชาให้รู้สึกรื่นอารมณ์เบิกบาน ทำหน้าทะเล้นยื่นมือออกไป ตั้งใจลูบแก้มเนียนละมุนของเฟิ่งหวง

“น้องคนสวย กำลังฝีมือของข้านั้นเธอวางใจได้ รับรองจะ ‘เหยียบสยบ’เธอได้แน่ ๆ....”

เห็นภาพข้างหน้านี้แล้ว แม้ถังเฉาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเขม่นในตาอย่างรุนแรง

เฟิ่งหวงอุตส่าห์ตั้งใจพูดตรง ๆ กับเงื่อนไขในการที่จะเป็นคู่รักกันได้ แต่กลับถูกมองเป็นการพูดเรื่องลามกอยู่---ไอ้นี่มีการตอบสนองของสมองไปทางพิลึกแบบไหนกัน ถึงได้คิดไปในทางบัดสีได้？

แววตาของถังเฉาพลันเปลี่ยนให้เห็นถึงความรู้สึกสมเพช อีกชั่วครู่คงได้เห็นเลือดสาดกันเป็นแน่

แต่ว่าหวังเชายังไม่รู้สึกสะกิดใจ คงยังหัวเราะเดินเข้าไปลูบแก้มสวยของเฟิ่งหวง

“โอ้ย.......”

และแล้วในชั่วเพียงวินาทีต่อมา ในบริเวณงานพลันเกิดเสียงแผดร้องเหมือนหมูถูกเชือดดังลั่น

ช่วงเพียงมือของหวังเชากำลังจะสัมผัสถูกแก้มของเฟิ่งหวง เฟิ่งหวงคว้าจับแขนของเขา ใช้กำลังบิดอย่างแรง

เสียงดังเพียงแคร๊ก ปรากฏเห็นมือของเขาพลิกกลับในมุม 180 องศา

ปัง！

เ พ ล้ ง ！

ตามมาด้วย หวังเชาถูกเฟิ่งหวงเตะอย่างแรง ลอยกระเด็นออกไปชนเข้ากับแผงกระจกราคาแพง ม่านกระจกสลักลายสวยวิจิตรพลันแตกละเอียดด้วยแรงกระแทกของตัวหวังเชา

เหตุการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้น พลันดึงดูดเอาความสนใจจากแขกเหรื่อทั้งหมดที่มาในงาน

แต่ละคนต่างหันไปมองอย่างประหลาดใจ เห็นหวังเชานอนกองลุกไม่ขึ้นอยู่กับพื้น พากันฮือฮาหายใจกันไม่ทั่วท้อง

นั่นมันใครกัน กล้าดียังไงมาตีกันในงานแต่งงานของสองตระกูลหลวง？

นี่มันจะไม่ให้เกียรติกันเลยหรือ？

“ลูก！”

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องอย่างปวดใจดังมาจากด้านลึกเข้าไปของบริเวณงาน

หญิงสูงศักดิ์ร่างอวบในผ้าต่วนชุดจีนวิ่งเข้ามากับเสียงร่ำไห้ ถลาล้มลงกระเสือกกระสนเข้าไปข้าง ๆ ตัวหวังเชา

เมื่อเธอเห็นแขนที่บิดเบี้ยวอย่างมากของหวังเชานางก็ร้องไห้และตะโกนทันที

“ใคร？ใครทำลูกหัวแก้วหัวแหวนฉันถึงขนาดนี้？”

ตามมาด้วย คนกลุ่มใหญ่กรูกันเข้ามา คนหน้าเหลี่ยมวัยกลางคนคนหนึ่งมองดูสภาพแล้ว สีหน้าพลันเครียดลง

“ยังมีทางรอด รีบส่งโรงพยาบาล！”

พ่อของหวังเชานั้นเอง หวังเจี้ยนหลู้สั่งคำออกไปเสียงเข้ม

ด้วยความรวดเร็ว เจ้าพนักงานของโรงแรมเข้ามาถึง หามตัวหวังเชาขึ้นอย่างตื่นตระหนก จัดการต่อโทรศัพท์ตามรถพยาบาล

บริเวณจัดงานที่กว้างใหญ่ของโรงแรม เงียบกริบ

สายตาทุกคู่ รวมศูนย์เป็นจุดเดียวที่ถังเฉากับเฟิ่งหวงที่นั่งในห้องโถง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสะทกสะท้าน

ในบริเวณทั้งงาน ทั่วไปล้วนคุยสันทนาการกันด้วยเป็นคนมักคุ้น มีก็เพียงคนแปลก ๆ ที่ใส่หน้ากากนั่นกับเฟิ่งหวง นั่งกันอยู่นอกวง

คนร้ายก็คือทั้งสองคนนั่น！

ภายใต้การจ้องมองจากสายตามากมาย เฟิ่งหวงไม่เพียงไม่มีอาการหวั่นหวาด กลับวางตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ประคองกาน้ำชาหลงจิ่ง บรรจงรินใส่แก้วให้ถังเฉา

“ท่านรองหัวหน้า ดื่มน้ำชาค่ะ”

บรึม！

ภาพที่ปรากฏนั้น กระแทกกระทั้นอย่างแรงต่อสายตาทุกคนที่อยู่ในบริเวณ

หัวใจของแต่ละคนเต้นแรงผิดปกติ ดั่งจะแตกระเบิดปานนั้น