เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 822

จะต้องเหยียบข้ามฉันได้ด้วยกำลังฝีมือ！

ในเมื่อสาวน้อยแสนสวยพราวเสน่ห์หน้าเย็นชาพูดกับคุณแบบนี้ แล้วคุณจะทำยังไง?

แน่นอนว่า มือฆ่าอันดับหนึ่งของโลกที่ผุดขึ้นมาจากกองซากศพอย่างเฟิ่งหวง โดยพื้นฐานจะว่าสวยสาวพราวเสน่ห์นั้นคงไม่น่าจะใช้นิยามได้

แต่ความสวยงามในความเยือกโหดนั้น เป็นอะไรที่ทำให้หวังเชาตื่นใจใคร่อยากได้---หวังเชาไม่เคยรักชอบอะไรเว้นแต่มีความใคร่อยากในการปราบพยศสยบสาวห้าว

ดังคำกล่าวที่ไม่รู้มาจากไหนว่า---ความน่ารักนั้นมีค่าเป็นศูนย์ในความเซ็กซี่

หวังเชาก็ว่าคำพูดนี้พูดได้ถูกต้องดีมาก

ร่างสูงโปร่งของเฟิ่งหวง หุ่นสวยอย่างลงตัว กอปรกับหน้าตาที่เย็นชาเหมือนเชิดไล่คนให้ไปห่างพ้น และมาพูดย้ำอย่างหนาวเหน็บว่า

จะต้องเหยียบข้ามฉันได้ด้วยกำลังฝีมือ สมบูรณ์แบบในการสนองความใคร่อยากสยบสาวห้าวของหวังเชา

พีสาวสวยโหดร้ายมันจะมีความคิดร้ายอะไรตรงไหน？

หวังเชาให้รู้สึกรื่นอารมณ์เบิกบาน ทำหน้าทะเล้นยื่นมือออกไป ตั้งใจลูบแก้มเนียนละมุนของเฟิ่งหวง

“น้องคนสวย กำลังฝีมือของข้านั้นเธอวางใจได้ รับรองจะ ‘เหยียบสยบ’เธอได้แน่ ๆ....”

เห็นภาพข้างหน้านี้แล้ว แม้ถังเฉาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเขม่นในตาอย่างรุนแรง

เฟิ่งหวงอุตส่าห์ตั้งใจพูดตรง ๆ กับเงื่อนไขในการที่จะเป็นคู่รักกันได้ แต่กลับถูกมองเป็นการพูดเรื่องลามกอยู่---ไอ้นี่มีการตอบสนองของสมองไปทางพิลึกแบบไหนกัน ถึงได้คิดไปในทางบัดสีได้？

แววตาของถังเฉาพลันเปลี่ยนให้เห็นถึงความรู้สึกสมเพช อีกชั่วครู่คงได้เห็นเลือดสาดกันเป็นแน่

แต่ว่าหวังเชายังไม่รู้สึกสะกิดใจ คงยังหัวเราะเดินเข้าไปลูบแก้มสวยของเฟิ่งหวง

“โอ้ย.......”

และแล้วในชั่วเพียงวินาทีต่อมา ในบริเวณงานพลันเกิดเสียงแผดร้องเหมือนหมูถูกเชือดดังลั่น

ช่วงเพียงมือของหวังเชากำลังจะสัมผัสถูกแก้มของเฟิ่งหวง เฟิ่งหวงคว้าจับแขนของเขา ใช้กำลังบิดอย่างแรง

เสียงดังเพียงแคร๊ก ปรากฏเห็นมือของเขาพลิกกลับในมุม 180 องศา

ปัง！

เ พ ล้ ง ！

ตามมาด้วย หวังเชาถูกเฟิ่งหวงเตะอย่างแรง ลอยกระเด็นออกไปชนเข้ากับแผงกระจกราคาแพง ม่านกระจกสลักลายสวยวิจิตรพลันแตกละเอียดด้วยแรงกระแทกของตัวหวังเชา

เหตุการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้น พลันดึงดูดเอาความสนใจจากแขกเหรื่อทั้งหมดที่มาในงาน

แต่ละคนต่างหันไปมองอย่างประหลาดใจ เห็นหวังเชานอนกองลุกไม่ขึ้นอยู่กับพื้น พากันฮือฮาหายใจกันไม่ทั่วท้อง

นั่นมันใครกัน กล้าดียังไงมาตีกันในงานแต่งงานของสองตระกูลหลวง？

นี่มันจะไม่ให้เกียรติกันเลยหรือ？

“ลูก！”

ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องอย่างปวดใจดังมาจากด้านลึกเข้าไปของบริเวณงาน

หญิงสูงศักดิ์ร่างอวบในผ้าต่วนชุดจีนวิ่งเข้ามากับเสียงร่ำไห้ ถลาล้มลงกระเสือกกระสนเข้าไปข้าง ๆ ตัวหวังเชา

เมื่อเธอเห็นแขนที่บิดเบี้ยวอย่างมากของหวังเชานางก็ร้องไห้และตะโกนทันที

“ใคร？ใครทำลูกหัวแก้วหัวแหวนฉันถึงขนาดนี้？”

ตามมาด้วย คนกลุ่มใหญ่กรูกันเข้ามา คนหน้าเหลี่ยมวัยกลางคนคนหนึ่งมองดูสภาพแล้ว สีหน้าพลันเครียดลง

“ยังมีทางรอด รีบส่งโรงพยาบาล！”

พ่อของหวังเชานั้นเอง หวังเจี้ยนหลู้สั่งคำออกไปเสียงเข้ม

ด้วยความรวดเร็ว เจ้าพนักงานของโรงแรมเข้ามาถึง หามตัวหวังเชาขึ้นอย่างตื่นตระหนก จัดการต่อโทรศัพท์ตามรถพยาบาล

บริเวณจัดงานที่กว้างใหญ่ของโรงแรม เงียบกริบ

สายตาทุกคู่ รวมศูนย์เป็นจุดเดียวที่ถังเฉากับเฟิ่งหวงที่นั่งในห้องโถง ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสะทกสะท้าน

ในบริเวณทั้งงาน ทั่วไปล้วนคุยสันทนาการกันด้วยเป็นคนมักคุ้น มีก็เพียงคนแปลก ๆ ที่ใส่หน้ากากนั่นกับเฟิ่งหวง นั่งกันอยู่นอกวง

คนร้ายก็คือทั้งสองคนนั่น！

ภายใต้การจ้องมองจากสายตามากมาย เฟิ่งหวงไม่เพียงไม่มีอาการหวั่นหวาด กลับวางตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ประคองกาน้ำชาหลงจิ่ง บรรจงรินใส่แก้วให้ถังเฉา

“ท่านรองหัวหน้า ดื่มน้ำชาค่ะ”

บรึม！

ภาพที่ปรากฏนั้น กระแทกกระทั้นอย่างแรงต่อสายตาทุกคนที่อยู่ในบริเวณ

หัวใจของแต่ละคนเต้นแรงผิดปกติ ดั่งจะแตกระเบิดปานนั้น

กลับกลายเป็นไปชักนำเอาคนตระกูลหลวงตระกูลเย่เข้ามา

ตระกูลหวังเป็นตระกูลในอานัติของตระกูลเย่ หวังเชาถูกทำร้ายหมดสภาพ หวังเจี้ยนหลู้ย่อมต้องไปหาคนตระกูลเย่มาช่วยออกหน้า

คนที่นำหน้ามานั้น เป็นหนุ่มหน้าเข้มขรึม หุ่นสูงสมาร์ท

เย่จงซือ

เฟิ่งหวงก็ปรายตามองไปเหมือนกัน แจงอธิบายว่า “ตระกูลหวัง ได้รับการสนับสนุนขึ้นมาโดยเย่จงซือ จึงฟังแต่คำสั่งของเย่จงซือ”

“เป็นอย่างนี้เองนะ”

ถังเฉาก็เพิ่งรู้แจ้งชัด แต่ก็ไม่มีทีท่าจะต้องหวาดวิตก ยังคงรอยยิ้มเรียบ ๆ อยู่ภายใต้หน้ากาก

“พวกแกนี่นะ ที่มากวนก่อเรื่องในงานมงคลของตระกูลเย่ของข้า？”

เย่จงซือมาอยู่ตรงหน้าถังเฉา สีหน้าเย็นเยือกจนแทบจะมีไอระเหยออกมา

แต่ทว่า ถังเฉาก็เพียงเงยหน้าขึ้นเนือย ๆ ยังคงไม่พูดไม่จา

“แม่มึงนี่ ยังมาแกล้งทำเซ่อ？”

ชายหนุ่มเลือดร้อนหลายคนที่ตามเย่จงซือมากลั้นอารมณ์ไม่อยู่ เตรียมจะสั่งลงมือลุย

เย่จงซือกลับเลิกคิ้วขึ้น ห้ามพวกเขาเอาไว้

ตัวเขาเองเดินเข้าไปหาถังเฉา มองอย่างละเอียดที่หน้ากากของเขา แล้วหัวเราะขึ้นมา “คุณคนนี้ ดูเหมือนคุ้นกันมากนะ เราน่าจะเคยพบกันที่ไหนมาสักแห่ง？”

ถังเฉาก็หัวเราะ “ใช่หรือ ข้าทำไมไม่เห็นรู้สึกคุ้นเลย？”

“.......”

เย่จงซือสีหน้าเครียดลง ถามว่า “คุณเป็นใครกันแน่？กล้าจริงถอดหน้ากากออก เอาหน้าตาแท้จริงออกมาให้เห็น ๆ กัน”

ถังเฉาหัวเราะคิ๊ก ไม่ตอบอะไร

เย่จงซือกลับเพ่งมองไปที่หน้ากากของถังเฉา สีหน้าดู ๆ ไป ยิ่งดูยิ่งดูแปลก

ฉับพลันนั้น เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ สีหน้ากลับเปลี่ยนดูไม่จืด

“หน้ากากอันนี้.........คุณ คุณคือเจ้ามังกรที่งานประชุมแดนเหนือ？”