เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 834

"..."

หลังจากที่ถังเฉากล่าวคำเหล่านี้เสร็จ เกือบทำให้เย่จงซือตกใจจนล้มลงบนพื้น

ยังจำครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน มันอยู่ในวังคริสตัลในเมืองซื่อจิ่ว

ขณะนั้น ชายทั้งสองเดินผ่านไป

ผู้คนมากมาย มีเพียงเย่จงซือเท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจของถังเฉา

ต้องรู้ว่า มีคนไม่มากนักที่สามารถกระตุ้นความสนใจของถังเฉาได้ นอกจากนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาแล้ว ยังมีอีกประเด็นหนึ่ง นั่นคือ เขารู้เรื่องบูโด

คุณชายที่รู้เรื่องบูโด มักจะได้เปรียบกว่าคนอื่นเสมอ

เมื่อกองกำลังเบื้องหลังหักล้างซึ่งกันและกัน รู้เรื่องบูโด โดยทั่วไปแล้วสามารถบดขยี้คู่ต่อสู้ได้เลย

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายหนึ่งคือถังเฉา นี่เป็นการรังแกคนอื่นเล็กน้อย

นี่คือบุคคลที่โหดเหี้ยมที่สามารถสู้กับผู้เชี่ยวชาญหัวหน้าใหญ่ของสมาคมการต่อสู้!

เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ได้อย่างไร?

เหงื่อหยดลงหน้าผากของเย่จงซือ และเขาก็ถอยห่างออกไปโดยมองไปยังถังเฉาด้วยท่าทางที่มืดมน "ถังเฉาแม้ว่าคุณจะต้องการฆ่าผม คุณก็ต้องให้เหตุผลกับผมหน่อยใช่ไหม?"

"เหตุผล?"

ถังเฉายิ้มจางๆ “ถึงขั้นนี้แล้ว คุณยังจะมาแกล้งโง่กับผมอยู่อีกเหรอ? แต่ที่ผมอยากรู้คือ เราไม่มีความคับข้องใจกันใดๆ ทำไมคุณถึงต้องการฆ่าผมให้ตายล่ะ?”

เมื่อพูดเช่นนี้ ถังเฉาก็มองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มและมองจนในใจของเย่จงซือขนลุกซู่

เย่จงซือกัดฟันแน่น ในขณะนี้ เขาไม่กลัว และมองไปยังถังเฉาด้วยความเกลียดชัง “บอกผมมาก่อน ว่าคืนนั้นคุณรอดมาได้อย่างไร?”

ว้า!

เมื่อเย่จงซือถามคำถามนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็มองด้วยสายตาที่สงสัย

ถังเฉารอดมาได้อย่างไร?

นี่คงเป็นคำถามที่ทุกคนอยากรู้ใช่ไหม?

คนหนึ่งคน จะหนีออกจากห้องแช่แข็งที่อุณหภูมิติดลบ 20 องศาได้อย่างไร?

"อันนี้เหรอ..."

ถังเฉาแตะที่คางของเขาและยิ้ม“ถ้าผมบอกว่าผมจงใจให้พวกคุณจับผมเข้าคุก ใช้ความตายของผมเองเพื่อทำลายสถานการณ์ที่ไม่คืบหน้านี้ คุณจะเชื่อเหตุผลนี้ไหม?”

"..."

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ แก้มของเย่จงซือก็กระตุกอย่างรุนแรงในทันที

เห็นได้ชัดว่าตกใจมาก

ฟังดูไร้สาระ แต่เมื่อพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว ก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล

คืนนั้น เย่จงซือเองก็แปลกใจมากเช่นกัน

แผนการที่เขาตั้งขึ้น ไม่เคยคิดจะทำให้ถังเฉาถึงกับตาย แต่ถังเฉากลับตาย ซึ่งมันน่าสนใจมาก

ตอนนี้ได้ยินว่าเขาใช้ชีวิตของเขาเองเพื่อทำลายเหตุการณ์ที่หยุดชะงัก ซึ่งค่อนข้างสมเหตุสมผล

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉา เย่จงซือก็รู้สึกเย็นวาบในใจโดยไม่มีเหตุผล

สิ่งที่ถังเฉาพูด ส่วนใหญ่เป็นข้อเท็จจริง

“ผมตอบคำถามของคุณแล้ว ถึงตาคุณแล้วที่จะตอบคำถามของผม”

ถังเฉาถามด้วยรอยยิ้ม แต่สายตาของเขาเย็นชาลงทีละน้อย "ทำไมคุณถึงฆ่าผม?"

“……”

เย่จงซือตกอยู่ในความเงียบ

“ทำไมคุณถึงฆ่าผม?”

ถังเฉาพูดซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาดึงขึ้นเล็กน้อย

เย่จงซือกัดฟันแน่น และหลังจากครุ่นคิดแล้ว เขาก็ยังคงพูดมันออกมา

"ในโลกนี้มีความพยาบาทบางอย่าง มันไม่มีเหตุผลเลย"

เขามองไปที่ถังเฉาและพูดว่า"คุณมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ เป็นการทำให้คนอื่นขุ่นเคืองอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเลย----ผมคิดว่านอกจากผมแล้ว คนที่เข้าใจความหมายในคำพูดของผมคือลูกพี่ลูกน้องมั้ง"

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ค่อยๆหันกลับมาและมองไปที่เย่หรูอี้

หากมนุษย์ไม่สูญพันธุ์ ความปรารถนาจะไม่มีวันสิ้นสุด และฆ่าแกงกันก็จะไม่หมด

การฆ่าเย่จงซือ ไม่ได้หมายความว่าเป็นการเกลียดชัง

ความชั่วร้ายนั้นสูง 1 ฟุต ความชอบธรรมก็จะสูงกว่า----มันง่ายมาก

“เมื่อคุณทำสิ่งเหล่านี้ คุณควรคิดว่าวันหนึ่งคุณจะได้รับการแก้แค้นจากคนอื่นไหม”

ถังเฉามองไปที่เย่จงซืออย่างสงบและกล่าว

“แน่นอน ผมเคยคิดเกี่ยวกับมัน”

ท่าทางเย่จงซือดูสงบ มองไปที่ถังเฉาและกล่าว

คนสองคนพูดคุยกันราวกับกำลังพูดคุยกันอย่างจริงใจ

“เมื่อชั่วโมงที่แล้ว ผมยังคิดว่าจะแก้แค้นไหม แต่คิดไม่ถึงว่า คนๆนั้นจะเป็นคุณ”

เขาถอนหายใจอย่างเศร้าใจ "ผมคิดเสมอว่าคนตายปลอดภัยที่สุด แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าคนตายก็ไม่ได้ปลอดภัย ----คุณได้สอนบทเรียนให้ผม ครั้งต่อไปที่ผมทำเช่นนี้ ผมจะรอดูเป็นการส่วนตัว เห็นศพของคนนั้นถูกสับเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วค่อยจากไป เช่นนี้ผมจึงจะสบายใจ”

ถังเฉาส่ายหัว"น่าเสียดายที่คุณไม่มีครั้งต่อไป"

ทันทีที่เสียงหายไป ถังเฉาก็ค่อยๆยื่นมือออกมาและคว้ามันไปทางเย่จงซือ

มือนี้ช้าและช้ามาก แต่เมื่ออยู่ในสายตาของเย่จงซือ มันกลับรวดเร็วราวกับสายฟ้า

ขนลุกซู่ไปทั่วร่างกายของเขา และแรงภายในในมือของเขาก็ระเบิดออกมา

เมื่อเผชิญกับหมัดที่ถังเฉาปล่อยออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เขาต้องใช้กำลังทั้งหมดของเขาเพื่อต้านทาน----นี่คือช่องว่างที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และไม่สามารถลดช่องว่างได้โดยความพยายาม

ปัง！

ในที่สุด เย่จงซือก็หลีกเลี่ยงฝ่ามือของถังเฉา แต่เขาก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นความอาฆาตแค้นในทันที

“ถังเฉา คุณกล้าฆ่าผม ตระกูลเย่จะไม่ปล่อยคุณไปแน่!”

ถังเฉาเฉยเมย "คุณคิดว่า ตระกูลเย่ในตอนนี้ สามารถขวางผมได้ไหม?"

การแสดงออกของเย่จงซือยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่หัวหน้าของสมาคมการต่อสู้และตะโกนว่า"พวกคุณทำอะไรอยู่? หัวหน้าทั้งสิบคน มาลงมือพร้อมกันเดี๋ยวนี้ ผมไม่เชื่อหรอกว่าเขาคนเดียวสามารถสู้กับคนทั้งสิบได้ !"