เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 849

สวบ สวบ สวบ......

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ถังเฉาก็รู้สึกขนลุกทันที

รูม่านตาของหงโฝหดตัวลง และในฐานะเหมียวเจียงหญิงนักบุญ ในขณะนั้นเธอก็ถึงกับตัวสั่น

แต่หลินจิ่วจิ่วผู้ไม่รู้เรื่องอะไรเลยได้แต่ยืนงง

“มีอะไรงั้นเหรอ......”

“เงียบ!!”

ในขณะที่หลินจิ่วจิ่วกำลังจะพูดต่อ แต่ถังเฉาก็เตือนเธอด้วยสีหน้าจริงจังมาก

จากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นทันที

“คุณทำอะไร......เฮ๊ย......”

ขณะที่ถังเฉาอุ้มหลินจิ่วจิ่วขึ้นมา เธอยังคิดว่าเขาคิดไม่ซื่อกับเธอ

และในขณะที่เธอกำลังคิดจะขัดขืน และจะตะโกนอย่างสุดเสียง

ถังเฉาก็ใช้มือปิดปากเธอไว้ จากนั้นยกเธอขึ้นไปแบกอยู่บนไหล่ และค่อยๆ ขยับเท้าแล้วออกจากที่นี่ไป

หงโฝก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ทันทีเหมือนกับถังเฉา

“อย่าขยับ”

“อย่าเพิ่งหายใจด้วย”

ถังเฉาพูดกับหงโฝและหลินจิ่วจิ่ว จากนั้นเริ่มกลั้นหายใจ

ดวงตาของหงโฝก็ยิ่งตกตะลึงมากขึ้น ดูเหมือนเธอจะมีลางสังหรณ์บางอย่าง และหุ่นเล็กกะทัดรัดของเธอก็เริ่มสั่นขึ้น

“......”

เสียงสวบสาบดังขึ้นสักพัก แล้วก็หายไป

ป่าทั้งผืนกลายเป็นความสงบและไม่มีเสียงใดๆ อีก

ถังเฉาขยับเข้าใกล้หงโฝเล็กน้อย แต่ยังคงระแวดระวังอยู่ จากนั้นเขาพูดกับหงโฝอย่างเคร่งขรึมว่า “สถานการณ์เลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“......”

หงโฝพยักหน้าเบาๆ หน้าทั้งใบก็ซีดเซียวลง

“ฉันก็เคยจับงูมาทำกู้งูนะ แต่งูที่ยาวที่สุดที่ฉันเคยจับมันยาวไม่เกินหนึ่งเมตรหรอก แล้วงูตัวนี้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะยาวแค่ไหน”

ถังเฉาหายใจเข้าลึก ๆ และไม่พูดอะไรต่อ

งูที่ใหญ่ที่สุดในโลกนี้อาศัยอยู่ในป่าอเมซอนในอีกฟากหนึ่งของโลก มันไม่ใช่งูหลาม แต่เป็นอนาคอนด้า

แล้วตัวนี้ในตอนนี้คงไม่น่ากลัวเท่ากับอนาคอนด้าในป่าอเมซอนหรอกนะ......

แม้จะคิดแบบนี้ และตอนนี้ก็ยังไม่มีเสียงอะไรดังขึ้น แต่ถังเฉาก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติมากขึ้น

มันจะเงียบเกินไปแล้ว แม้แต่ลมยังไม่พัดเลย

ป่าทั้งผืนดูเหมือนจะจมดิ่งสู่โลกอันเงียบสงัด ความรู้สึกหดหู่ที่ทำให้หายใจไม่ออกมันปกคลุมเข้ามา

ตอนนี้แม้แต่ถังเฉายังรู้สึกว่ามีบางอย่างมารัดคอไว้

และทันใดนั้น กลิ่นเหม็นจาง ๆ ที่ค่อยๆ เข้มขึ้นก็ลอยมาจากทางอากาศ

กลิ่นคาวนี้ฉุนมาก มันแตกต่างจากกลิ่นคาวทั่วไป ซึ่งมันเหมือนกลิ่นที่ถังเฉาได้รับหลังจากเอาดินขึ้นมาดมในก่อนหน้านี้ และดูเหมือนว่ามันเป็นการแจ้งเตือนบางอย่าง เป็นการแจ้งเตือนให้มนุษย์โลกรู้ว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวที่สุดกำลังใกล้เข้ามา

เมื่อเวลาค่อยๆ ผ่านไป กลิ่นนี้ก็แรงขึ้นเรื่อย ๆ มันปกคลุมไปทั่วทั้งป่า แม้แต่ถังเฉากับหงโฝที่ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ยังได้กลิ่นนี้อย่างชัดเจน

พวกเขาพยายามปิดจมูกอย่างเต็มที่แล้ว แต่ยังมีกลิ่นหลุดลอยเข้าไปในโพรงจมูกอยู่ดี ซึ่งมันได้ทำให้สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

“อื้อ......”

หลินจิ่วจิ่วที่ถูกถังเฉาคุมไว้ก็เหมือนจะทนกลิ่นไม่ไหว เธอไม่สามารถกลั้นหายใจได้อีกต่อไป และดูเหมือนเธอกำลังจะร้องเรียกออกมาแล้ว

ถังเฉารีบปิดปากและจมูกของเธอไว้อย่างเร่งรีบ เธอต้องอดทนให้ได้!

ในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาลึกซึ้งมากขึ้น และเขายังจ้องเขม็งไปในทิศทางเดียวของป่า

มันเป็นทิศทางของเสียงเสียดสีที่ส่งมา มันเหมือนกับใบไม้ปลิดปลิวไปตามสายลม และยังถูกบางสิ่งบางอย่างทับถม

มันเป็นเสียงที่บอบบางจนไม่สามารถมองเห็นที่มาของเสียงได้ แต่มันกลับทำให้ถังเฉารู้สึกถึงศัตรูตัวฉกาจ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงภัยอันตรายที่รุนแรงเท่านี้

“มันมาแล้ว”

ถังเฉาพูดกับหงโฝด้วยสีหน้า

หงโฝก็พยายามกลั้นหายใจไว้แน่นๆ ร่างกายของเธอเกร็งจนแข็งทือ ดวงตาก็จับจ้องไปข้างหน้า

สวบ สาบ......

เสียงเสียดสีดังขึ้นอีกครั้ง

แต่มันเริ่มเข้าใกล้มากกว่าเมื่อกี้แล้ว

ถ้าหากเสียงก่อนหน้านี้อยู่ห่างจากพวกเขา 100 เมตร แสดงว่าตอนนี้กลายเป็น 20 เมตรแล้ว