เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 859

“...”

พอคำถามนี้ลั่นออกมา บรรยากาศรอบด้านก็เปลี่ยนเป็นแข็งตัวในพริบตา

บนถนนใหญ่รถราวิ่งกันขวักไขว่ รถที่ไป ๆ มา ๆ เสียงดังหาใดเปรียบ

แต่ว่าถังเฉากับหลินรั่วหวีที่เผชิญหน้ากันอยู่นั้นกลับดูจะไม่ได้ยินเสียงที่ดังเอะอะโวยวายนี้เหมือนกับอยู่อีกมิติหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น

ถังเฉามองหลินรั่วหวีอยากแน่วแน่ หลินรั่วหวีเองก็มองถังเฉาอย่างแน่วแน่เช่นเดียวกัน

สายตาของทั้งสองคนคมปลาบเช่นเดียวกัน น่ากลัวเหมือนกัน ดูเหมือนความมืดยามค่ำคืนย่างกรายมาถึง เหมือนงูพิษที่เลื้อยออกมาจากถ้ำงูที่คอยจ้องจะหาโอกาสลงมืออย่างไรอย่างนั้น ทำให้ผู้คนหนาวสะท้านไปทั้งตัว

พวกเขามีความสัมพันธ์เป็นพ่อตากับลูกเขย แต่ดูแล้ว เหมือนศัตรูคู่อาฆาตมากกว่า

มองอยู่พักหนึ่ง หลินรั่วหวีก็หลับตาลงอย่างฉับพลัน หลังจากที่ผ่านไปนานจึงจะลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ

ดวงตาที่ลืมขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้เย่อหยิ่งอวดดีอีกแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นนุ่มนวล ถึงขั้นที่พ่นลมหายใจออกมายาว ๆ เหมือนกับยกหินออกมาจากอก

ถังเฉามองออก นั่นคือสายตาแห่งความเหนื่อยล้าอย่างหนึ่ง มีเพียงคนที่ทำเรื่อง ๆ หนึ่งซ้ำไปซ้ำมาจนชินชาเท่านั้นถึงจะสามารถมีสายตาเช่นนั้นได้

ถังเฉาเองก็เก็บสายตากลับมา สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมมากยิ่งขึ้น เอ่ยถามว่า “พ่อตา ดังนั้นคุณยอมรับว่าคุณมีความเกี่ยวข้องกับหว่างเหลี่ยง ใช่ไหมครับ?”

หลินรั่วหวีไม่ได้ตอบ เพียงแค่โบกไม้โบกมือ ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ รถทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ก็หายไปแล้ว

ถังเฉารู้ว่าบทสนทนาต่อไปพวกเขาจะเกี่ยวข้องไปถึงเรื่องลับ ไม่สามารถให้บุคคลที่สามรู้ได้อย่างเด็ดขาด

และยังมีอีกเจตนาหนึ่ง นั่นก็คือทั้งสองคน หลังจากที่ได้รับรู้ความลับแล้วจะมีความคิดที่จะฆ่าจนลงมือต่อสู้กันหรือไม่ ไม่อาจล่วงรู้ได้

“สุดท้ายก็ถูกนายจับได้แล้ว”

หลินรั่วหวีจุดบุหรี่หนึ่งมวน สายตาเปิดเผยความเหนื่อยล้าออกมาเล็กน้อย “ถ้าหากสะดวก บอกฉันได้ไหมว่านายรู้ได้อย่างไร?”

“ง่ายมาก อยู่ที่ด้านหลังภูเขาของคุณ”

ถังเฉายิ้ม “นั่นเป็นสถานที่ตั้งของเรือนหอของคุณกับน้าเว่ย ป่าโบราณแห่งหนึ่ง โรแมนติกมาก... แต่ว่า... ที่นั่นเป็นสถานที่ทดลองลับของหว่างเหลี่ยง ใช่ไหมล่ะครับ?”

“สถานที่ทดลองของหว่างเหลี่ยงทำไมถึงมาตั้งอยู่ที่ตระกูลหลินแต่ไม่ไปอยู่ที่อื่น นี่ทำให้ผู้คนสงสัยมาก”

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง”

หลินรั่วหวีเกิดสำนึกขึ้นมาได้ ยิ้มจาง ๆ พลางเอ่ยว่า “เจ้าเด็กโป๋หลายนั่นก็เข้าใจว่าควรจะปกป้องตัวเองอย่างไร”

“ดังนั้น สิ่งที่คุณจะพูดต่อไปก็คือความลับที่หลินโป๋หลายนั่นรู้มาจากหว่างเหลี่ยงใช่ไหมครับ?”

สายตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นคมปลาบ มองหลินรั่วหวีแล้วเอ่ยขึ้น

หลินรั่วหวีเงียบอยู่นาน ให้คำตอบที่คลุมเครือออกมา “ใช่... และไม่ใช่”

“...”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หรี่ตาลงน้อย ๆ รอหลินรั่วหวีพูดต่อ

“ก่อนที่จะพูดเรื่องนี้ ฉันจำเป็นจะต้องถามคำถามหนึ่งกับนายก่อน”

หลินรั่วหวีสูบบุหรี่เข้าเต็มปอดคำหนึ่ง ในดวงตาที่ล้ำลึกกลับมองทะลุถึงนิสัยเข้มแข็งและอดทน “สำหรับนายแล้ว ฉันมีความสัมพันธ์แบบไหนกับหว่างเหลี่ยง?”

คำถามนี้ทำให้ถังเฉาครุ่นคิดอยู่นาน แล้วจึงให้คำตอบ “คุณกับหว่างเหลี่ยงมีความสัมพันธ์กันอยู่บ้าง แต่ดูแล้วก็ไม่เหมือนคนของหว่างเหลี่ยง เคลื่อนไหวอยู่ในแผนของหว่างเหลี่ยง แต่กลับไม่ใช่ฝ่ายในของหว่างเหลี่ยง”

“ละเอียดลึกซึ้งมาก”

หลินรั่วหวีให้คำตอบเช่นนี้ จากนั้นก็ถามคำถามที่สองออกมา “สำหรับตระกูลหลวงของเมืองซื่อจิ่วกับราชวงศ์ต้าเซี่ย นายรู้มามากแค่ไหน?”

นึกไม่ถึงว่าจะเกี่ยวข้องไปถึงราชวงศ์ต้าเซี่ย นี่ทำให้ถังเฉาประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เงียบอยู่นาน พูดเรื่องทุกอย่างที่ตัวเองรู้ทั้งหมดออกมา

“ตระกูลหลวง เป็นเพียงแค่ตระกูลที่ขึ้นต่อราชวงศ์ จำเป็นจะต้องให้ราชวงศ์คุ้มครอง ทุก ๆ ปีจะต้องส่งผลกำไรที่แน่นอนขึ้นไปให้ราชวงศ์ อีกทั้งฝ่ายในของราชวงศ์ถือเอาพลังบู๊เป็นสิ่งสูงส่ง!”

“พูดได้ไม่ผิด ถ้าอย่างนั้นฉันถามนาย นายรู้ไหมว่าราชวงศ์ของต้าเซี่ยเกิดขึ้นได้อย่างไร?”

ประกายในดวงตาของหลินรั่วหวีหายไปหมดเกลี้ยง เอ่ยถามเสียงต่ำ “เพราะอะไรถึงมีราชวงศ์เก้า ไม่มีราชวงศ์ที่สิบ?”

“...”

คำพูดของหลินรั่วหวีทำให้ถังเฉาตะลึงงัน

กระทั่งผ่านไปนานเขาจึงมีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา ในใจมีคลื่นยักษ์สูงเทียมฟ้ากระเพื่อมไหว สงบใจไม่ได้อยู่นาน