เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 929

ลูกน้องที่เหยหู่พามาด้วยต่างพากันหัวเราะตามทันที เหมือนกับว่ากำลังหัวเราะเยาะความกระตือรือร้นของชาวบ้านคนนี้อยู่

“ใช่ๆ ในเมื่อต้อนรับพวกเราขนาดนี้แล้วล่ะก็ พวกเราก็ไม่เกรงใจแล้วกัน”

พูดจบ ลูกน้องคนหนึ่งก็เตะอัดเข้าไปที่ท้องของชาวบ้านคนนั้นโดยตรง

ชาวบ้านคนอื่นพอเห็นแบบนี้ ก็อึ้งตะลึงอยู่กับที่ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มในตอนแรกราวกับว่าถูกฝุ่นควันหนาปกคลุมเอาไว้ สีหน้าดูดำมืด

“จับพวกมันมัดไว้เดี๋ยวนี้ แล้วพาเข้าไปในหมู่บ้าน ให้พวกชาวบ้านของพวกมันดูซะ”

พูดจบ ลูกน้องที่เหยหู่พามาก็จับทุกคนมัดเอาไว้

“เข้ามาในหมู่บ้านกับฉัน”

พอพูดจบ พวกเหยหู่ก็เหมือนกับกลุ่มเมฆดำ ก่อตัวกันเป็นกลุ่มก้อนไม่สามารถหยุดยั้งได้ มุ่งตรงเข้าไปในหมู่บ้าน

ในเวลานี้เอง ท้องฟ้าก็เริ่มค่ำแล้ว ถังเฉาที่อยู่อีกทางด้านหนึ่ง กำลังพาหลินชิงเสว่เข้าไปพักในเต็นท์ ยังไงก็ค่ำขนาดนี้แล้ว ถ้าเดินทางต่อไปล่ะก็ อาจจะอันตรายได้ อีกอย่าง ยังมีตัวปัญหาอยู่ด้วย

ถ้าไม่จัดการกำจัดตัวปัญหานี้ทิ้งไปซะ ถังเฉาก็ไม่มีทางวางใจลงได้แน่ๆ แต่ตอนนี้ยังกำลังรอโอกาส หลังจากที่หลินชิงเสว่นอนหลับแล้วค่อยแอบออกไปจัดการมัน

ส่วนไอ้ผอมก็นึกว่าตนเองแอบซ่อนได้อย่างดีมาก ก็เลยหลับบนต้นไม้ซะเลย

เนื่องจากเฟิ่งหวงขาดการสะกดรอยตามพวกเหยหู่ ก็เลยส่งข้อความมาหาถังเฉา ให้ถังเฉาระวังตัวเอง

ถังเฉาแค่ปิดโทรศัพท์ลงอย่างเงียบๆ

หลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆพอเห็นภาพตรงหน้านี้ก็รู้ว่าถังเฉาจะต้องมีธุระแน่นอน สีหน้ารู้สึกผิดไม่น้อย

“ฉันทำให้คุณเสียเวลาในการทำงานใช่ไหม? ถังเฉา……”

พอเห็นท่าทางที่น่าสงสารของหลินชิงเสว่ ใจของถังเฉาก็เหมือนกับถูกเครื่องอัดไฮดรอลิคบดจนแหลกละเอียด เจ็บปวดหัวใจแทบไม่ไหว“คุณภรรยา คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมแค่กำลังมอบหมายงานเท่านั้น ช่วงนี้ผมไม่ได้มีธุระอะไรจริงๆ คุณวางใจเถอะ ไม่ต้องคิดเยอะขนาดนี้หรอก”

หลินชิงเสว่พยักหน้าเล็กน้อย

แต่สายตาไม่เชื่อฟังตั้งนานแล้ว หนังตาของหลินชิงเสว่เปิดอ้าไว้ตลอด สุดท้ายก็อดกลั้นความเหนื่อยหล้าไม่ไหว นอนหลับไป

“คนโง่ ยังจะฝืนมาพูดคุยกับผมอีก การปีนเขาแบบนี้ คุณจะรู้สึกเหนื่อยมันก็เป็นเรื่องปกติมากๆ”

ถังเฉาพอเห็นหลินชิงเสว่หลับไปแล้ว ก็วางหลินชิงเสว่ไปไว้ในเต็นท์อย่างเงียบๆ แล้วตัวเองก็เดินออกไป

ในเวลานี้เองไอ้ผอมก็เกิดความคิดชั่วร้ายขึ้นมา

“ในที่สุดพวกแกก็ปิดไฟลงแล้วสินะ ต่อไปก็ถึงเวลาแสดงโชว์ของฉันแล้ว สาวสวย เดี๋ยวฉันจะทำให้แกรู้สึกสบายเอง！”

ไอ้ผอมกระโดดลงมาจากข้างๆ ตกลงข้างหลังต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากเต็นท์มากนัก

“แปลก ผู้ชายคนนั้นล่ะ?”

เมื่อตะกี้ยังเห็นเงาของถังเฉาอยู่ข้างนอกเต็นท์อยู่เลย แต่หลังจากที่ไอ้ผอมลงมา เงาของถังเฉาก็หายไปแล้ว

ทำให้ไอ้ผอมรู้สึกสับสนทำอะไรไม่ถูก

“แกกำลังหาฉันอยู่เหรอ?”

น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำแล้วก็เต็มไปด้วยรังสีอำมหิตดังออกจากด้านข้างของไอ้ผอม ไอ้ผอมตกใจ จนกระโดดสูงขึ้นสองเมตร

“แก……แกมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร แกอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือไง?”

พูดจบ ถังเฉาก็แค่ยิ้มอย่างเย็นชา

“แกนึกว่าวันนี้ที่แกอยู่บนต้นไม้ฉันไม่สังเกตเห็นแกอย่างนั้นเหรอ? แกสำคัญตัวเองเกินไปแล้วไหม?”

พูดจบ ไอ้ผอมก็มองถังเฉาด้วยท่าทางพออกพอใจ