เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 949

ถังเชียนเชียนไม่ได้สงสัยอะไร เพียงแต่มองถังเฉาตรงหน้าด้วยสายตาที่แทบจะเปล่งแสงได้

ถึงแม้ถังเชียนเชียนจะเป็นคนอ่อนต่อโลก แต่ถังเฉาไม่เหมือนกัน

ความอ่อนต่อโลกของถังเชียนเชียน ทำให้ถังเฉาคิดว่าเป็นคนที่ลงมือง่ายที่สุด

แน่นอนว่าการลงมือนี้ไม่ได้หมายความว่าจะทำอะไรถังเชียนเชียน เพียงแต่อยากจะถามว่าถังเยว่หวาอยู่ที่ไหน

"จริงสิเชียนเชียน เธอเคยได้ยินเบาะแสของผู้หญิงที่ชื่อถังเยว่หวามั้ย?"

"ถังเยว่หวา?"

เชียนเชียนได้ยินประโยคนี้แล้วรีบยื่นมือไปปิดปากของถังเฉา

"ชู่ว! พี่คะ อย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ ขืนใครได้ยินเข้าไม่ใช่เรื่องเล็กแน่"

ถังเฉาพอจะรู้ว่าทำไม ถึงยังไงตอนนี้ถังเยว่หวาก็ยังเป็นคนมีความผิดของทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ย จะมากจะน้อยก็ต้องมีการห้ามเอ่ยถึงกันบ้าง

ถังเฉาถูกถังเชียนเชียนลากเข้าไปในตรอกเล็กๆด้านข้าง เห็นสีหน้ากังวลใจของถังเชียนเชียนแล้ว ถังเฉาไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด กลับรู้สึกว่าน้องสาวคนเล็กตรงหน้านี้น่ารักจริงๆ

"ไม่ต้องตกใจ ในรัศมีร้อยเมตรไม่มีใครอยู่สักคน ไม่มีใครได้ยินบทสนทนาของเราสองคนหรอก"

แน่นอนว่าถังเฉาไม่พูดอะไรเกี่ยวกับถังเยว่หวาออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าอยู่แล้ว แต่เขาสัมผัสได้ว่าไม่มีใครอยู่บริเวณรอบๆถึงกล้าเอ่ยออกมา

พอจะดูออกว่าสีหน้าของถังเชียนเชียนนั้นยังมีความโศกเศร้าอยู่นิดๆหน่อยๆ

"เรื่องของน้าถังเยว่หวาหนูก็ไม่ได้รู้อะไรมาก แต่มีคนหนึ่งที่น่าจะรู้เรื่องของน้าถังเยว่หวา คนคนนั้นก็คือพี่ใหญ่ ถังยวน"

"จริงๆแล้วทุกการเคลื่อนไหวเกี่ยวกับเรื่องนี้พี่ใหญ่เป็นคนจัดการเองทั้งหมด ปกติผู้นำตระกูลถังก็คุยกับพี่ใหญ่ซะส่วนใหญ่ เรื่องที่มาถึงหนูแทบจะไม่เหลือแก่นสารอะไรแล้ว"

ถังเฉาได้ยินข่าวนี้แล้วก็เริ่มคิดแผนในใจ

จะสืบข่าวจากปากเขาไม่ง่ายเลยจริงๆ ถึงแม้ถังยวนจะดูเป็นคนหยาบกระด้าง แต่ในความเป็นจริง แผนในใจของเขานั้นไม่ได้น้อยไปกว่าใครเลย

โชคดีที่ถังเฉามีจุดอ่อนของเขาในมือพอดี และจุดอ่อนนั้นก็คืออาวุธลับแห่งชัยชนะของถังยวน

ถังเฉาอดหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ เพราะอาวุธลับแห่งชัยชนะนี้เป็นเพียงเครื่องมือทำปฏิกิริยาธรรมดา ที่คำนวณผ่านเซนเซอร์เพื่อตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของศัตรู คนที่เชี่ยวชาญไม่กลัวของแบบนี้หรอก

"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ไม่เป็นไร ฉันก็แค่ถามไปอย่างนั้น แค่อยากรู้อยากเห็นน่ะ"

เรื่องของถังเยว่หวานั้น ถังซานฉ่ายพูดถึงน้อยมาก และกว่าจะมาถึงถังเชียนเชียน เธอก็แทบไม่รู้อะไรเลย

หลังจากถังเชียนเชียนพยักหน้ารับรู้ก็คุยกับถังเฉาอีกไม่กี่คำ ถังเฉาก็จากไป

เวลาเที่ยงตรง ถังเฉามาถึงที่พักของถังยวน

เนื่องจากการแข่งขันสมาคมบูโดกำลังจะมาถึง ถังยวนในฐานะว่าที่ผู้นำตระกูลถังควรจะฝึกฝนอย่างหนัก แต่ถังเฉามาถึงหน้าประตูห้องพักของถังยวนปุ๊บก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

เสียงครวญครางของผู้หญิงคนหนึ่งดังออกมาจากห้องพักของถังยวน

เห็นได้ชัดว่าถังยวนกำลังทำธุระอยู่

แต่ถังเฉาไม่อยากจะสนใจอะไรมาก เขาเคาะประตูในเวลานี้

เสียงในห้องชะงักงันลงทันใด เป็นที่ชัดเจนว่ารู้ว่ามีคนอยู่หน้าประตู

ถังยวนด่าทออย่างเกรี้ยวกราด "เดนตายที่ไหนมาเคาะประตูวะ นี่ยังเที่ยงอยู่เลย ฉันกำลังนอนกลางวันอยู่นะโว้ย"

พูดจบถังเฉาก็พูดขึ้นเบาๆ "ผมเองครับพี่ ผมมาคุยกับพี่เรื่องที่พี่บอกเมื่อเช้า"

ถังยวนกระโดดลงมาจากเตียงในทันใด สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

“หลังจากนี้นายอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลยจะดีกว่านะ นายรู้มั้ยว่าเรื่องของถังเยว่หวาเป็นเรื่องที่ห้ามกล่าวถึงในตระกูลถังของเรา?”

“รวมถึงที่ข้างนอกด้วย ถ้านายกล่าวถึงชื่อถังเยว่หวา นายอาจจะต้องพบจุดจบของชีวิตนะ”

“เกิดอะไรขึ้นกับนายไม่เป็นไรหรอก นายอย่าลากพวกเราคนตระกูลถังลงเหวกับนายด้วย”

ดูออกว่าถังยวนเครียดมาก และน้ำเสียงก็จริงจังมากด้วย

แต่ถังเฉาไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ กลับถามด้วยน้ำเสียงน่าพิศวงสุดๆ

“พี่ครับ ด้วยความสามารถของพี่ พี่ต้องบอกอะไรผมได้บ้างแน่นอนครับ ถึงยังไงน้องชายอย่างผมก็ใส่ใจกับปัญหาของพี่มากนะครับ”

ถังเฉาพูดเช่นนี้ก็เป็นการข่มขู่คนตรงหน้าดีๆนี่เอง

ถังยวนก็ไม่เสแสร้งแกล้งทำ เขาแสยะยิ้มมองคนตรงหน้า

“นายนี่เข้าใจทำธุรกิจนี่ ฉันรู้ว่าถังเยว่หวาเป็นแม่ของนาย นายเองก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ แต่เรื่องแบบนี้นายอย่าเผยแพร่ออกไปจะดีกว่า หากเผยแพร่ออกไป นายอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ”

สุดท้ายถังยวนก็ยอมแพ้ถังเฉา และตกลงร่วมธุรกิจนี้กับถังเฉา

“วางใจได้เลยครับพี่ ผมไม่มีทางพูดออกไปแน่ พี่ว่ามาได้เลยครับ”

ถังยวนบอกด้วยสายตาขึงขัง

“ที่จริง นายรู้มั้ยว่าทำไมการแข่งขันสมาคมบูโดครั้งนี้ถึงสำคัญนัก?”

“ถึงแม้การแข่งขันสมาคมบูโดจะจัดขึ้นสิบปีครั้ง แต่ปกติการแข่งขันสมาคมบูโดก็ไม่ได้อลังการเท่าปีนี้”

“พูดเรื่องนี้แล้ว ก็ต้องเกริ่นจากแม่ของนาย”