เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 965

ถังเชียนเชียนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางมึนงง มองหวางอิ่นที่ล้มอยู่บนพื้น จับเข่าของตนเองเอาไว้ และส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

หลังจากที่หวางหรูเมิ่งเห็นหวางอิ่นถูกทำร้ายจนมีสภาพเช่นนี้ เขาก็รู้สึกตกตะลึง

“เป็นไปได้อย่างไร? เธอทำได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถังเชียนเชียนเป็นแค่สาวน้อยไม่ใช่หรือ? เธอไม่มีพลังในการต่อสู้ไม่ใช่หรือ? ทำไมมันถึงแข็งแกร่งเช่นนี้”

ท่าทางประหลาดใจของหวางหรูเมิ่ง ทำให้ถังซานฉ่ายหัวเราะเสียงดัง

“ถึงแม้จะเป็นสายพระจันทร์แล้วยังไง เดิมคนตระกูลถังของเราก็โดดเด่นอยู่แล้ว คุณดูสิ ตระกูลถังของเราชนะสองเกมติดต่อกัน ตอนนี้คุณจะชนะฉันได้อย่างไร?”

เห็นได้ชัดว่าหวางอิ่นซึ่งเป็นผู้ที่ขึ้นไปแข่งขันเป็นคนที่สอง คือกุญแจสำคัญในการช่วยเคลียร์อุปสรรคทั้งหมดให้หวางหวู่ เธอคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะถังเชียนเชียนได้อย่างสบาย ๆ แต่ไม่คาดคิดว่าเธอจะพ่ายแพ้ให้กับถังเชียนเชียนที่ไม่ได้อยู่ในแผนโดยสิ้นเชิง

หวางหรูเมิ่งตบโต๊ะอย่างแรง แล้วให้ลูกหลานไปลากหวางอิ่นกลับอย่างไม่สบอารมณ์

“คุณอย่าหยิ่งผยองเกินไป มันเป็นแค่อุบัติเหตุ และผมไม่รู้ว่าถังเชียนเชียนของพวกคุณใช้วิธีการทุจริตใด ๆ เช่นอาวุธลับ ใช่ไหม?”

ถังซานฉ่ายไม่ใช่คนโง่ เห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่ถังเชียนเชียนไม่ได้ตั้งใจปล่อยอาวุธลับออกไป

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไม แต่ถังซานฉ่ายก็มีความสุขเพราะตนเองได้เปรียบ

อย่างไรเสีย เมื่อสักครู่ตอนที่หวางอิ่นใช้อาวุธลับ ถังซานฉ่ายก็ไม่ได้สังเกตเห็น

“เรื่องอาวุธลับ คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าใครเป็นคนใช้”

ในฐานะผู้นำตระกูลหวาง เขาจะไม่รู้กลอุบายเล็กน้อยเหล่านั้นของหวางอิ่นได้อย่างไร เดิมคิดว่าถังซานฉ่ายไม่ใส่ใจเรื่องนี้ แต่เขาไม่คิดว่าถังซานฉ่ายสังเกตเห็นตั้งนานแล้ว

หวางหรูเมิ่งถูกเอาเปรียบแต่ก็บอกใครไม่ได้ และทำได้เพียงกลืนมันลงไปอย่างเงียบ ๆ

ถังเชียนเชียนยังคงอยู่ในสภาพมึนงง เธอไม่รู้ว่าทำไมหวางอิ่นถึงล้มลงไปอย่างกะทันหัน และตอนนี้ถังเฉาได้เดินขึ้นมาบนเวที แล้วดึงเธอเดินลงไปจากเวที

“พี่ถังเฉา มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้น ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย”

เมื่อเห็นท่าทางที่มึนงงของถังเชียนเชียน ถังเฉาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“คุณไม่รู้แน่นอน ถ้าหากคุณรู้ คุณอาจจะตายไปแล้ว”

“คุณลืมไปแล้วหรือว่าอาวุธลับของหวางอิ่นเมื่อสักครู่ ยังอยู่บนไหล่ของคุณ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้นี้ ในที่สุดถังเชียนเชียนก็เข้าใจ

“เป็นเช่นนี้นี่เอง คุณต้องการจะลงโทษเธอใช่ไหม?”

“ฉันก็คิดว่าทำไมจู่ ๆ ฉันก็รู้สึกเจ็บที่ไหล่ เป็นเพราะหวางอิ่นใช้กลอุบายทุจริตนี่เอง ฮึ่ม! เดิมฉันก็ชนะเธอแล้ว มันน่าโมโหจริง ๆ!”

ถังเชียนเชียนโกรธจนมุ่ยปาก และกระทืบเท้าด้วยท่าทางที่กระมิดกระเมี้ยน จนถังเฉามองแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“เอาล่ะ เอาล่ะ คุณก็ชนะเธอแล้วนี่? ตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ และความจริงแล้วเธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณจริง ๆ”

เมื่อถังเฉากล่าวเช่นนี้ ถังเชียนเชียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หากเป็นเมื่อก่อน ถังเชียนเชียนไม่กล้าคิดว่าตนเองจะเป็นคู่ต่อสู้ของคนที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ แต่ตอนนี้ตนเองสามารถเอาชนะเธอด้วยสองมือของตนเอง