เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 988

ขณะที่เขาปล่อยหมัดออกไป โจวหลี่รู้สึกว่ากำปั้นของตนเองถูกล็อกอย่างแน่นหนา จึงหันไปมอง จึงพบว่าเย่ไป๋แอบทำอะไรบางอย่าง โจวหลี่ถามด้วยความงุนงง

“คุณเป็นอะไรไป? พี่เย่ หรือว่าคุณจะช่วยเขา?”

เมื่อเห็นท่าทางของโจวหลี่ เย่ไป๋กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“ถ้าจะฆ่าคน คุณจำเป็นต้องลงมือด้วยหรือ? ตอนนี้คุณอย่าแตะต้องเขา ผมสนใจเขามาก ถ้าคุณอยากจะแตะต้องเขา คุณต้องทำให้ผมเห็นความสามารถของคุณทั้งหมด มิฉะนั้นพวกคุณใครก็ห้ามแตะต้องเขาเด็ดขาด”

“เพราะเมื่อถึงเวลานั้น ผมอยากให้พวกคุณสองคนถูกผมฆ่าตาย”

หากประโยคนี้ออกมาจากปากคนอื่น มันอาจจะเป็นแค่เรื่องตลก แต่เมื่อประโยคนี้พูดออกมาจากปากของเย่ไป๋ ประโยคนี้เป็นภัยคุกคามที่แท้จริง

แม้ว่ารังสีสังหารจะไม่รุนแรงเท่าถังเฉา แต่โจวหลี่ก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก เพราะเย่ไป๋เป็นคนที่มีชื่อเสียงเรื่องความบ้าคลั่ง

สุภาษิตกล่าวได้ดี คนที่อ่อนแอกลัวคนที่แข็งแกร่ง คนที่แข็งแกร่งกลัวคนที่ไม่กลัวตาย คนที่ไม่กลัวตายกลัวคนที่กำลังหัวเราะ

“เอาล่ะ ในเมื่อพี่เย่ไป๋พูดถึงขนาดนี้แล้ว ผมจะเห็นแก่หน้าคุณ แต่ถังเฉาคุณจำเอาไว้ วันนี้คุณยั่วยุผมอย่างไร เมื่อถึงเวลาแล้วผมจะทำให้คุณตายอย่างอนาถ”

“ผมจะคืนกำลังภายในให้ศิษย์น้องของคุณก็ต่อเมื่อ คุณแย่งชิงไปจากมือของผมเอง”

นึกไม่ถึงว่าโจวหลี่คิดจะไม่คืนกำลังภายใน

เนื่องจากเรื่องกำลังภายในนี้ ทั้งสองฝ่ายถกเถียงกันเป็นเวลานานแล้ว และศิษย์น้องต้องถอนตัวกลางคัน เนื่องจากพลังของตนเองไม่แข็งแกร่งพอ

“ช่างเถอะ พี่ถัง ยังไงกำลังภายในของผมก็นับเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้ อย่างมากที่สุดผมก็แค่ฝึกใหม่อีกครั้ง”

เมื่อได้ยินคำพูดที่ท้อแท้ของศิษย์น้อง ถังเฉาเพียงแค่ยิ้มเยาะเย้ย และคว้าคอปกเสื้อของศิษย์น้องไว้

“ถ้าคุณยังเป็นสมาชิกของพวกเราตระกูลถัง ผมจะไม่ปล่อยให้คุณสูญเสียกำลังภายในไปแน่นอน”

“ซึ่งแน่นอนว่าคุณก็สามารถละทิ้งมันได้ แต่ต่อจากนี้ไปคุณอย่าบอกว่าตนเองเป็นคนของตระกูลถัง เพราะคนที่ไร้ประโยชน์อย่างคุณ สมควรที่จะถูกตระกูลโจวเหยียบย่ำเท่านั้น”

คำพูดของถังเฉา กระตุ้นความโกรธของศิษย์น้องคนนี้ ทันใดนั้นดวงตาของศิษย์น้องเปลี่ยนเป็นสีแดง

“ศิษย์พี่ ผมขอโทษ ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมแย่งกำลังภายในกลับคืนมา!”

หลังจากได้ยินประโยคนี้ ถังเฉาเพียงแค่ยิ้มและพยักหน้า แล้วมองโจวหลี่ที่กำลังจะเดินจากไป

ไม่มีใครคิดว่าถังเฉาจะพุ่งไป และชกไปที่ใบหน้าของโจวหลี่

อาจเป็นเพราะว่าถังเฉาไม่ได้ใช้พลังอะไร ดังนั้นโจวหลี่จึงไม่สามารถรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของถังเฉาได้

หลังจากหันกลับมา โจวหลี่จึงพบว่าตนเองถูกถังเฉาโจมตี และมองถังเฉาด้วยท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อ

“ผมจะไม่พูดเกี่ยวกับการต่อสู้ด้วยกำลังภายในอะไร ในเมื่อคุณบอกว่าตนเองเก่งมาก งั้นก็ได้ พวกเรามาแข่งว่าหมัดของใครจะหนักกว่ากัน”

ฟังความหมายของประโยคนี้ เหมือนถังเฉาต้องการต่อสู้กับโจวหลี่ด้วยหมัด แทนที่จะต่อสู้ด้วยพลัง

ในฐานะทายาทแห่งสายดิน ความแข็งแกร่งนั้นเกินความเข้าใจของคนอื่น หลังจากได้ยินประโยคนี้ ในที่สุดเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง เสียงหัวเราะแบบนี้ทำให้คนฟังแทบจะขาดใจ เพราะแฝงไปด้วยความบ้าคลั่ง

“โอเค นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเจอคนที่อยากตายเช่นนี้ งั้นผมตกลง ผมจะสู้กับคุณด้วยหมัด!”

ตอนนี้เย่ไป๋ไม่ได้ขัดขวาง แต่มองดูทั้งสองด้วยรอยยิ้ม