เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 992

“ฉันขอโทษจริง ๆ ช่วงหลายวันที่ผ่านมาฉันนึกเบาะแสอะไรไม่ออกเลย แต่ฉันก็พยายามแล้ว ฉันเชื่อว่าจะจำทุกอย่างได้ในไม่ช้า และเมื่อถึงเวลานั้นฉันจะบอกคุณทั้งหมด” โอดะไอครุ่นคิดอยู่นาน แต่ก็คิดอะไรไม่ออก เธอมองถังเฉาด้วยความรู้สึกเสียใจ

แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดโอดะไอ แต่ตอนที่เธอมองไปที่ถังเฉา เธอถือว่าตนเองเป็นเด็กที่สารภาพผิดต่อถังเฉา เธอรู้สึกว่าการที่ตนเองไม่สามารถนึกเบาะแสอะไรขึ้นมาได้ เป็นการผิดต่อถังเฉา

เมื่อถังเฉาเห็นเธอแสดงท่าทางละอายใจ ถังเฉารู้สึกผิดเล็กน้อย จึงเข้าไปตบไหล่เธอแล้วกล่าวว่า

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ผมแค่อยากรู้ว่า คุณนึกเบาะแสอะไรขึ้นมาได้บ้างหรือยัง? ถ้ายังจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มันไม่สำคัญ ไม่เป็นไร คุณก็อยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะ”

ทำไมโอดะไอจะไม่รู้ว่าข่าวนี้มีความสำคัญต่อถังเฉามากแค่ไหน และถังเฉาสนใจข่าวนี้มากเพียงใด

แม้ว่าถังเฉาจะเดินทางมาที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเพื่อช่วยแม่ของตนเอง แต่เขายังคงเอาใจใส่เรื่องของหว่างเหลี่ยงและหลี่เห้า และระมัดระวังมากขึ้น เพราะถังเฉารู้หว่างเหลี่ยงอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเท่านั้น

หลังจากที่สามคนคุยกันอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดถังเฉาก็กำลังเตรียมตัวที่จะกลับไป

ขณะเดียวกัน ถังเชียนเชียนซึ่งไม่ได้เห็นถังเฉาเพียงวันเดียวกำลังนั่งอยู่ที่ตระกูลถัง

“แปลกจัง ทำไมสายแล้วพี่ถังเฉายังไม่กลับมาอีก ฉันจะต้องออกไปหาเขาแล้ว ถ้าหากขาเจออันตรายแล้วจะทำอย่างไรดีล่ะ?”

เป็นข้ออ้างที่ไร้เหตุผล คนอื่นอาจจะไม่รู้จักความสามารถของถังเฉา แต่ถังเชียนเชียนนั้นรู้ชัดเจน หลังจากได้เห็นการต่อสู้มากมายของถังเฉา ส่วนมากเขาจะเอาชนะคู่ต่อสู้ด้วยพลานุภาพที่บดขยี้ แต่ตอนนี้เธอกลับกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา

หลังจากคนตระกูลถังที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพนี้แล้ว อยากจะหัวเราะ แต่ก็มีความรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

เพราะอย่างไรเสียถังเชียนเชียนนั้นเป็นหญิงสาวที่สวยมาก หากลูกศิษย์ของตระกูลถังพวกนี้ได้ถังเชียนเชียนมาครอบครอง ถือเป็นความโชคดีที่สุดของพวกเขา

ถังเชียนเชียนจึงออกไปจากตระกูลถัง และเดินไปตามถนน เธอไม่รู้ว่าถังเฉาอยู่ที่ไหน จนกระทั่งชายฉกรรจ์สามคนในร้านเห็นถังเชียนเชียนเดินหาคนราวกับคนหลงทาง

“สาวคนนั้นสวยมาก พวกเราไปลองดูไหม ดูว่าเธอจะตามพวกเราไปไหม”

หลังจากชายคนหนึ่งกล่าวจบ ชายอีกสองคนก็มองและพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาถูกความงามของถังเชียนเชียนดึงดูด

“ผมไปเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นสาวสวยเช่นนี้ ไป! รีบพาเธอไปกับพวกเราเถอะ”

“เฮ้ พี่ใหญ่ พี่ไม่ต้องรีบ แค่ผมเข้าไปพูดจีบ เธออาจจะไปกับพวกเราเลยก็ได้”

คนที่กล่าวคือเจ้ารอง เขาคิดว่าตนเองนั้นหล่อมาก แต่หลังจากที่คนอื่นได้ยินประโยคนี้ ก็มองหน้าเขาแล้วก็คลื่นไส้ขึ้นมาทันใด เพราะคนนี้คนไม่เพียงแต่ไม่หล่อ แต่ยังขี้เหร่อีกด้วย

“ไม่ใช่มั้ง หน้าตาแบบนี้ยังกล้าพูดจาเช่นนี้อีก ช่างน่าขำเสียจริง”

คนที่นั่งอยู่ข้างหลังกล่าว แต่บังเอิญไม่ระวังตัวทำให้พี่รองได้ยิน

ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่สองก็หายไป และกลับมีสัหน้าที่ชั่วร้ายและโหดร้าย

“พี่ได้ยินไหมว่ามีคนกล้ากล่าวเยาะเย้ยผม”

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคของพี่รอง สองพี่น้องก็ตบโต๊ะทันที และกล่าวกับลูกค้าคนอื่นในร้านด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม

“พวกคนชั้นต่ำกำลังพูดนินทาอะไรผมอยู่? ถ้าแน่จริงก็ลุกขึ้นมาพูดกับผม เป็นแค่คนไร้ประโยชน์ในราชวงศ์ต้าเซี่ยเท่านั้น ยังกล้าที่จะกล่าวนินทาลับหลังผมอีก”

เดิมยังไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อพี่ใหญ่บอกว่าคนในราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ ทำให้ทุกคนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป