เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 133

ตะวันแดง กรุ๊ปอยู่ในระหว่างเคลื่อนพลไปยังเมืองจงไห่ ดังนั้น จึงจำเป็นต้องรับสมัครพนักงานกลุ่มหนึ่ง

จะต้องมีคนในท้องที่ของจงไห่ด้วย เช่นนั้นจะได้คุ้นเคยกับสถานการณ์บ้างเล็กน้อย

กู้ตง ไม่คาดคิดว่า เกาเสี่ยวหลินจะมาสมัครเป็นเสมียนสำนักงานทั่วไปจริง ๆ

ชื่อนี้ เารู้สึกลึกซึ้งมาก

พูดตามความจริง กู้ตง รู้สึกขอโทษเกาเสี่ยวหลิน

ครอบครัวของกู้ตงยากจน ขณะที่ครอบครัวของเกาเสี่ยวหลินไม่เลวร้ายนัก

เมื่อตอนที่เรียนมัธยม เกาเสี่ยวหลินเคยให้การช่วยเหลือด้านเงินทุนกับกู้ตง

แม้แต่ตอนที่อยู่ในเมืองหลวงค่าเล่าเรียนตอนปีหนึ่งและปีสอง ก็เป็นเกาเสี่ยวหลินที่เป็นคนให้เขา

เพียงแต่ว่า กู้ตงรู้อยากขอบคุณเกาเสี่ยวหลินเท่านั้น และไม่ได้ชอบเธอ

แต่ทว่า เกาเสี่ยวหลินนั้น ชื่นชอบเขามาโดยตลอด

เมื่อตอนที่กู้ตงเข้าเรียนมหาลัย ก็ได้ชื่นชอบซูโหย่วหรง

และหลังจากที่ ตามจีบซูโหย่วหรงได้สำเร็จ เกาเสี่ยวหลินก็ถูกเมินเฉย

ด้วยเหตุนี้ เกาเสี่ยวหลินจึงเคยพยายามฆ่าตัวตายถึงสามครั้ง

เมื่อคิดขึ้นมาตอนนี้ ภายในใจของกู้ตงก็ยังคงรู้สึกผิดอยู่

กล่าวกันตามข้อเท็จจริงแล้ว ในบรรดาผู้สมัคร มีคนที่เก่งกว่าเกาเสี่ยวหลินมากมาย

แต่ทว่า เพื่อชดเชยเรื่องในปีนั้น กู้ตงจึงได้แก้ไขตารางการสมัครงานของฝ่ายทรัพยากรบุคคล

เกาเสี่ยวหลิน จากสมัครมาเป็นเสมียน ก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นรองประธานของสำนักงานใหญ่บริษัทเรดซันจงไห่ รับผิดชอบฝ่ายบุคคลและฝ่ายประชาสัมพันธ์ และกู้ตงเป็นผู้รับผิดชอบโดยตรง

รองประธานนั้นพิเศษกว่าคนอื่น ต่างต้องได้รับการสัมภาษณ์จากกู้ตงโดยตรง เพื่อตัดสินใจว่าจะคงไว้หรือไม่

แต่ทว่าตอนนี้ กู้ตงตัดสินใจแล้ว ว่าจะเก็บไว้ใช้

และเมื่อการตัดสินใจนี้ดำเนินต่อไป ทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาต่างพากันตกตะลึง

แต่ทว่า ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

เพียงแค่ต้องแจ้งกับเกาเสี่ยวหลินเท่านั้น และมารายงานตัวที่เมืองหลวงให้ทันเวลา

เดิมแล้วเกาเสี่ยวหลินกำลังจะบินลงไปทางใต้

พึ่งจะจัดหาที่พักอาศัยให้อย่างเรียบร้อย จึงได้แรงบันดาลใจในการสมัครงานของตะวันแดง กรุ๊ป

เธอเข้าใจกลุ่มนี้ดี ภายในใจก็เลยมีทัศนคติที่อยากจะลองดู เลยส่งเรซูเม่ของเธอไป

ไม่คาดคิดเลยว่าจะสำเร็จแล้ว

หลังจากที่รับโทรศัพท์แล้ว เธอก็เกือบจะร้องไห้ออกมา

ซ่งซานสี่ ซูโหย่วหรง พี่สาวจะต้องกลับไปที่จงไห่แล้ว

ครั้งนี้ พี่สาวคนนี้จะเชิดหน้าชูตาได้แล้ว

กลับไปมีสถานะเป็นรองประธานของบริษัทสาขาของกลุ่มนายทุนใหญ่ของจงไห่ภายในประเทศ เงินเดือนต่อปีสองล้านหยวน โบนัสจะคำนวณต่างหาก จัดสรรบ้านและจัดสรรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไว้ให้

พวกเธอ รอก่อนเถอะ!

เธอได้ตัวใบหนึ่งในทันที คือบินจากทางตอนใต้ไปยังเมืองหลวง...

ตรงหน้าคือสำนักงานใหญ่พื้นที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของตะวันแดง กรุ๊ป เป็นอาคารสูงตระหง่าน เกาเสี่ยวหลินรู้สึกว่าตัวเอง ตัวเล็กกระจิริดเท่านั้น

เธอแต่งตัวมาอย่างประณีต ปรารถนาที่จะให้ประธานเกิดความประทับใจที่ดี

และยิ่งปรารถนาที่จะอยู่ในเครือบริษัทแบบนี้ด้วย อาศัยความสามารถและรูปร่างที่สวยงาม ก้าวเท้าไปยังจุดสูงสุด

เธอ ก็ยังเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง และนี่ก็คือสิ่งหนึ่งที่ต้องลงทุน

เธอไม่อาจที่จะยอมแพ้ออกไปได้ง่าย ๆ

เว้นแต่ว่า จะตกสามีผู้มั่งคั่งในบริษัทนี้ได้

ภายในจินตนาการของเธอ ประธานคนนี้ อายุน่าจะไม่น้อยกว่าสี่สิบห้าสิบปีแล้ว

แต่ทว่า…

เมื่อผลักประตูเปิดเข้าไป เกาเสี่ยวหลินก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

ในสำนักงานขนาดใหญ่ที่มีการตกแต่งอย่างหรูหรา หลังโต๊ะในห้องทำงาน มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่

การแต่งตัวพิถีพิถันประณีต

ลักษณะท่าทางกิริยางดงามเป็นผู้ดี

ใบหน้าขาวเป็นพิเศษ

มีเสียงโครมครามดังอยู่ในหัวของเกาเสี่ยวหลิน ทั่วทั้งตัวแข็งทื่ออยู่กับที่

กู้ตงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เสี่ยวหลิน ไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วนะ เธอสบายดีไหม?"

“ฉะ…ฉัน…”

เกาเสี่ยวหลินรู้สึกอึดอัดคับข้องใจ เศร้าเสียใจ รวมไปถึงการทรยศของกู้ตง ต่างก็อัดแน่นอยู่ในใจ

สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนน้ำตาไหลออกมา

"ทำไมถึงเป็นนายล่ะ! ฉันสบายดีอะไร? ดีตรงไหน? ตอนที่ฉันถูกไอ้สวะซ่งซานสี่คนนั้นรังแก นายไปอยู่ที่ไหนล่ะ?"

เธอหลุดออกจากการควบคุม กระทืบเท้า และชกหมัดออกไป