ธาวินติดตามพฤกษ์ ธีรชานนท์มาห้าหกสิบปีแล้ว และเขาเป็นหนึ่งในคนที่พฤกษ์ ธีรชานนท์ไว้ใจที่สุดด้วยเช่นกัน
แม้ว่าเขาจะเป็นแค่พ่อบ้าน แต่ธาวินก็ควบคุมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่หลายแห่งของตระกูลธีรชานนท์
สำหรับตระกูลธีรชานนท์แล้ว นอกจากพิมพ์มาดาที่มีสายสัมพันธ์เครือญาติ ก็มีธาวินที่เป็นคนที่มีอำนาจที่สุด
แม้แต่ทายาทสายตรงของตระกูล ธีรชานน์ ก็ยังต้องปฏิบัติต่อธาวินด้วยความสุภาพ
หญิงชราเคยเข้าร่วมในนิทรรศการขนาดใหญ่ของจังหวัด ธาวินได้นั่งบนแท่นร่วมกับผู้จัดหรือคนสำคัญด้วยซ้ำ ในขณะที่ผู้ประกอบการคนอื่นๆหลายพันคนนั่งอยู่ด้านล่าง
หญิงชรายังจำได้ว่าตอนนั้นเธอใช้เส้นสาย ถึงจะได้นั่งแถวรองสุดท้าย
คนยิ่งใหญ่แบบธาวิน ไม่ต้องใช้อำนาจของตระกูลธีรชานน์ด้วยซ้ำ แค่เขาพูดออกมา ก็สามารถชี้เป็นชี้ตายให้ตระกูลอุดมพลได้แล้ว
เมื่อการันต์และคนอื่นๆเห็นท่าทางของหญิงชรา ก็เข้าใจถึงความยิ่งใหญ่ของคนๆนี้ทันที
การันต์ถึงกับพูดตามแม่เขาว่า 'พ่อบ้านตระกูลธีรชานน์' และเดาได้อย่างรวดเร็วถึงตัวตนของธาวิน และพูดด้วยน้ำเสียงที่แทบจะไร้เสียง: "คุณคือธาวิน หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลธีรชานนท์ใช่ไหมครั้บ!"
หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลธีรชานนท์?
สีหน้าของทุกคนในตระกูลอุดมพลเปลี่ยนไปอย่างมาก
ทั่วทั้งเมืองขอนแก่น ใครจะไม่รู้จักชื่อเสียงของธาวิน!
หากกล้าระรานเขา ก็เหมือนกับแหย่ขาลงนรกแล้วข้างหนึ่ง!
ปรางหวาดกลัวราวกับนกกระทา ไหล่ของเธอหดลง ฉี่ของเธอแทบจะไหลออกมา
ธาวินกล่าวด้วยความใจกว้างที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม: "ทุกท่านอย่ากลัวกันไปเลย ทุกท่านคือแขกของ ตระกูลธีรชานนท์ พวกเราจะต้อนรับแขกทุกคนให้เต็มที่ แต่เนื่องจากว่ามีแขกท่านอื่นมาร่วมงานด้วย รบกวนพวกคุณทุกท่านสุภาพกันหน่อย"
เขายิ้มตาจะปิดด้วยท่าทางของคนดี
แม้ว่าเขาจะพูดด้วยท่าทางแบบนี้ แต่ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความกลัว
หญิงชราพูดด้วยความกลัว: "ขายหน้าแล้ว ตระกูลเราไร้มารยาทเอง ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ"
ธาวินพยักหน้าอย่างลวก ๆ และไม่ได้ใส่ใจมากนัก
ขณะที่เขากำลังจะจากไป ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ปกป้อง โดยไม่ได้ตั้งใจและเห็นว่าเขากำลังถือ หยกมังกรอยู่ในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งทื่อ รูม่านตาของเขาหดตัวลงอย่างกะทันหัน และเขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแทบจะไร้เสียงว่า "ทำไม ทำไมคุณถึงมีสิ่งนี้!”
ธาวินที่เป็นหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลธีรชานนท์แล้ว ก็ไม่เคยเสูญเสียการควบคุมแบบนี้มาก่อน
ท่าทางแบบนี้ ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
สายตาของทุกคนจ้องมองไปที่จี้หยกที่ปกป้องถืออยู่
ปกป้องคิดว่าเขาได้เอาสิ่งที่ไม่ควรเอาไป และตกใจจนเกือบจะร้องไห้ "คะ คุณธาวิน นี่มันคือ..."
“ถ้าฉันดูไม่ผิด นี่เป็นหยกมังกร”
“สัญลักษณ์สูงสุดของตระกูลธีรชานนท์ การได้เห็นหยกมังกร ก็เหมือนกับได้พบคุณพฤกษ์ ผู้นำตระกูลธีรชานนท์”
“ตระกูลเล็กๆแบบตระกูลอุดมพล ทำไมถึงครอบครองหยกมังกรได้?”
ตระกูลอื่นๆที่อยู่รอบข้างบางส่วนก็อึ้งไปเมื่อเห็นจี้หยก
หยกมังกร?
ตระกูลอุดมพลถึงกับตะลึง
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นหยกมังกร แต่พวกเขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับหยกมังกรมาบ้าง
ของขวัญจากที่ไอ้ลูกเขยพอการนั่นเตรียมมาคือหยกมังกรงั้นเหรอ?
ในทำนองเดียวกัน ธาวินก็สับสนมาก
หนึ่งร้อยปีหลังจากการก่อตั้งตระกูล ธีรชานนท์ มีหยกมังกรเพียงแค่สาม
และตระกูลอุดมพลไม่เคยได้รับมัน
เดี๋ยวนะ!
เมื่อวานนี้ เจ้านายได้รับการช่วยเหลือจากชายหนุ่มลึกลับ และคุณหนูก็มอบหยกมังกรให้เขา
เป็นไปได้ไหมว่าชายหนุ่มลึกลับมาจากตระกูลอุดมพล?
ธาวินมีคบเพลิงอยู่ในดวงตาของเขา และพูดกับหญิงชรา: "พวกท่านรอสักครู่ เดี๋ยวผมจะรีบกลับมา!"
ทุกคนในตระกูลอุดมพลต่างสับสนไม่รู้จะพูดอย่างไร
หลังจากที่ธาวินอธิบายเสร็จแล้ว เขาก็หันหลังกลับทันทีและหายตัวไปในฝูงชน
ทุกคนในตระกูลอุดมพล ค่อยๆสงบลง
พวกเขาสบตากันพร้อมที่จะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์
หากตระกูลธีรชานนท์ต้องการความรับผิดชอบ พวกเขาก็จะโยนความผิดทั้งหมดไปที่หิรัญ
ตรงกันข้าม พวกเขาเอาผลประโยชน์ทั้งหมดมาไว้กับตัวเอง
สองสามนาทีต่อมา ฝูงชนก็เกิดความโกลาหล
ถัดจากธาวินเป็นผู้หญิงในชุดราตรีสีดำ เธอมีริมฝีปากสีแดงและฟันสีขาว รูปร่างที่เซ็กซี่และสมบูรณ์แบบ ดวงตาฟีนิกซ์ที่มีเสน่ห์คู่หนึ่งที่ทำให้ผู้คนหลงใหลอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ขาที่สวยงามของเธอในชุดผ่านั้นเรียวสวยและขาวดั่งน้ำค้าง เธอเกิดมาพร้อมกับความมีเสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายที่พบเห็นหลงใหล... เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์สุดๆ และก็เป็นคนผู้หญิงที่ไม่มีใครสามารถต้านทานความงามของเธอได้
พิมพ์มาดารีบร้อนเป็นอย่างมาก เธอแทบจะวิ่งมาที่นี่
เมื่อวานเธอพาพ่อไปส่งโรงพยาบาลตรวจร่างกายแล้วพบว่าแม้ร่างกายจะฟื้นตัวขึ้นมากแล้วแต่ต้นตอของโรคยังคงอยู่
หากต้องการฟื้นตัวเต็มที่ จำเป็นต้องได้รับการรักษาขั้นสูง
เป็นเรื่องน่าเสียดายที่แพทย์ไม่สามารถเข้าใจพยาธิวิทยาได้และทำอะไรไม่ถูกเลย
พิมพ์มาดาคิดถึงหิรัญ เธอจึงใช้ความสามารถที่มีทั้งหมดเพื่อหาเขา
แต่ก็มีคนก่อปัญหาอย่างลับๆ และการสืบสวนยังไม่แน่ชัด
ตอนนี้ผู้มีพระคุณของเธออยู่ที่นี่แล้วเธอจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร!
เมื่อตระกูลอุดมพลทุกคนเห็นบุคคลนั้นก็เกิดความหวาดกลัวจนสุดขีด
ลูกสาวสุดที่รักของพฤกษ์ ธีรชานนท์ พิมพ์มาดาทายาทในอนาคตของตระกูลธีรชานนท์อยู่ที่นี่แล้ว!
ทำไมธาวินจึงเชิญเธอมาที่นี่ !
หญิงชราตกใจกลัวและโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว: "คุณพิมพ์มาดา ดิฉันขออนุญาตทักทายคุณค่ะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง