เขยที่โดนทิ้ง นิยาย บท 6
"แม่!"
"ยาย!"
“หยุดร้องไห้แล้วโทรหา120!”
“พี่ชาย คุณเป็นศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ไม่ใช่เหรอ? ลองดูอาการแม่สิว่าเป็นยังไงบ้าง!”
การันต์บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และตรวจชีพจรและการหายใจของหญิงชรา ใบหน้าของเขาเริ่มน่าเกลียดมากขึ้น
“ชีพจรเต้นอ่อนมาก...แม่จะไม่ไหวแล้ว!”
“ตอนเช้าตอนที่ตรวจสุขภาพก็ยังดีๆอยู่ ทำไมจู่ๆถึงเป็นแบบนี้” ณิชาหลั่งน้ำตา “หญิงหญิงชรายึดถืออุตสาหกรรมหลัก ถ้าเธอจากไปแบบนี้ พวกตระกูลอุดมพลคงวุ่นวายกันใหญ่”
“ฉันรู้แล้ว หุบปาก!” การันต์ตะโกน
เขากังวลมากกว่าใครๆ
หญิงชราเพิ่งมอบโครงการของรฐาให้กับเขา และเธอยังไม่ผ่านพิธีใดๆ หากเขาเพิ่งเรอ เป็ดคงจะบินหนีไปแล้ว
การันต์กดจุดฝังเข็มหลายจุดบนศีรษะของหญิงชราโดยหวังว่าจะบรรเทาอาการได้
แต่จมูก หู และแม้แต่ตาของหญิงชราก็เริ่มมีเลือดออกและสถานการณ์ก็แย่ลง
รถพยาบาลมาและหญิงชราก็ถูกผลักเข้าไปในรถแล้วขับออกไป
ญาติก็พารถคันอื่นรีบนำส่งโรงพยาบาล
คงจะดีที่สุดถ้าหญิงชรารอดมาได้ แต่หากเธอไม่สามารถรอดได้ การอยู่ด้วยก็จะช่วยในการแบ่งปันทรัพย์สินมากขึ้น
รฐาเฝ้าดูรถพยาบาลออกไปก็เกิดอาการตื่นตระหนก
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่หิรัญพูดจึงโทรหาเขาทันที
ขณะนี้หิรัญกำลังอยู่กับพี่สาวที่โรงพยาบาล
เมื่อเห็นโทรศัพท์ของรฐา หิรัญก็ลังเลที่จะรับสาย
แม้ว่าทั้งสองจะแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น หิรัญไม่ต้องการมีความสัมพันธ์มากเกินไปกับรฐา อีกต่อไป
เพื่อตัวฉันเอง และเพื่อรฐา
หทัยเมื่อเห็นบันทึกเขาก็ตำหนิ “น้องสะใภ้ฉันโทรมา ทำไมไม่รับสายเธอ อยากโดนดีใช่ไหม”
ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาหทัยได้รู้เรื่องการมีอยู่ของรฐา และคิดว่าเธอเป็นแค่แฟนของน้องชายเท่านั้น
หญิงชราพูดขึ้น และตอนนั้นหิรัญก็รับโทรศัพท “มีอะไรเหรอ?”
“คุณยายกำลังจะตายและถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแล้ว”
“อย่างนี้เอง” หิรัญถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
ฝ่ามือพญายมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอาการของหญิงชราตั้งแต่แรก แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครเชื่อ
“คุณรู้ได้อย่างไรว่าคุณยายป่วยหนัก”
“คือ...พี่สาวของผมอยู่เข้าโรงพยาบาล ผมอ่านหนังสือทางการแพทย์และสุขภาพบ้างเป็นครั้งคราวเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”
หิรัญพยายามหาเหตุผลอันสมเหตุสมผลขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ
“แล้วคุณรักษาคุณยายได้ไหม”
"มี"
“แต่ฉันไม่อยากช่วยเขา”
หิรัญไม่ได้ใจร้าย ถ้าคนอื่นไม่ปฏิบัติต่อเขาในฐานะมนุษย์ เขาก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนดี
รฐาพูดอย่างโกรธๆ “ยายก็แก่แล้ว จะตายโดยไม่ช่วยฉันเหรอ?”
“ฉันปฏิบัติต่อเธอในฐานะผู้อาวุโส แต่เธอปฏิบัติต่อฉันในฐานะสมาชิกในครอบครัว?” ”หิรัญยิ้มเยาะ
รฐาเงียบและกระซิบว่า“ถ้าฉันขอร้องเธอจะไม่ช่วยฉันเหรอ?”
หิรัญตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจึงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “คุณหญิงชรามอบโครงการที่คุณทำงานหนักมากให้กับลุงของคุณ ถ้าฉันรักษาเธอได้ เธอจะคืนโครงการให้คุณหรือไม่”
รฐาตะลึงและพูดว่า “ไม่รู้ ฉันแค่อยากช่วยคุณยาย”
ผู้หญิงคนนี้โง่เกินไป
หิรัญพูดอย่างช่วยไม่ได้ “คุณอยู่ไหน ผมจะไปหาคุณ”
เขาไม่สนใจว่าหญิงชราจะตายหรือไม่
แต่การลงโทษของรฐาเกี่ยวข้องกับเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะหลีกเลี่ยง
"ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล"
“โอเค ห้านาทีถึง”
ในเวลานี้มีคนจำนวนมากยืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน
นอกจากตระกูลอุดมพลแล้ว ยังมีผู้เชี่ยวชาญและแพทย์ชื่อดังจากทุกสาขาอาชีพมารวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีรักษาหญิงชราอีกด้วย
เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของคนเหล่านี้ สถานการณ์ของหญิงชราก็มองโลกในแง่ร้ายอย่างยิ่ง
“คุณหมอ แม่ของฉันเป็นยังไงบ้าง” หมอหลายคนในเสื้อคลุมสีขาวออกมาจากห้องฉุกเฉิน และการันต์ ณิชาและคนอื่นๆก็เข้ามาล้อมรอบพวกเขาทันที
หมอเหลือบมองไปรอบๆแล้วถามว่า “คนไหนเป็นลูกคนโตในครอบครัว”
“ผม ผมเป็นพี่ชายคนโต”การันต์ลุกขึ้นยืนทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เขยที่โดนทิ้ง