เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 5

ทันทีที่เสิ่นหรูโจวปิดกล่องยาบนโต๊ะเครื่องแป้ง มันก็หายไปเอง แต่มันติดอยู่ในสมองของนางอย่างน่าอัศจรรย์

นางมองมู่หว่านหรงพาสาวใช้คนสนิทหลิงเฟิงก้าวผ่านคานประตูเข้ามาด้วยสายตาเย็นชา

วันนี้มู่หว่านหรงสวมกระโปรงยาวสีเขียวชอุ่มเรียบ ๆ ศีรษะปักด้วยปิ่นมุกดอกยี่หุบ แม้แต่น้ำมันหอมที่ใช้ก็ยังเป็นกลิ่นหอมพรรณพืชจาง ๆ ที่มู่หว่านชิงใช้เป็นประจำ

นางเป็นแบบจำลองของมู่หว่านชิงในทุก ๆ ด้าน แต่นางรูปงามน้อยกว่ามู่หว่านชิงเล็กน้อย หน้าตาไม่มีความละมุนละไมเช่นนาง

มู่หว่านหรงเหมือนได้กลิ่นฉุนของยาสมุนไพรภายในห้อง จึงขมวดคิ้วมุ่นอย่างรังเกียจพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นปิดจมูกกับปาก

“พระชายา รบกวนกลางดึก ท่านคงไม่รังเกียจหว่านหรงใช่หรือไม่เจ้าคะ”

มู่หว่านหรงเพิ่งเข้ามาใกล้ สายตาของนางก็จับจ้องไปที่คอของเสิ่นหรูโจว จากนั้นก็ส่งเสียงดังขึ้นด้วยความไม่เชื่อทันที “ท่านกับพี่เฉินเหยี่ยนร่วมหอกันแล้วหรือเจ้าคะ!!”

เสิ่นหรูโจวกวาดสายตามองนางด้วยความเย็นชา “ถ้าใช่แล้วจะเป็นอย่างไร ไม่ใช่แล้วจะเป็นอย่างไร!”

ชาติที่แล้ว นางได้ร่วมหอกับเซียวเฉินเหยี่ยนจนสำเร็จและมู่หว่านหรงก็มาหาเรื่องเหมือนกัน ตอนนั้นนางรู้สึกไม่สบายทั้งตัวแต่ไม่กล้าล่วงเกินมู่หว่านหรง เพราะนางเป็นผู้มีพระคุณของเซียวเฉินเหยี่ยน ที่สำคัญยังเป็นคนที่แต่งเข้ามาเหมือนกับนางด้วย นางจึงได้แต่ปล่อยให้นางรังแกและทนทุกข์ทรมานอยู่ไม่น้อย

“ท่าน…” เมื่อเห็นนางพูดอย่างมั่นใจ มู่หว่านหรงก็มั่นใจความคิดของตนเองทันที ในแววตานางเต็มไปด้วยไฟแห่งความอิจฉาริษยา “ท่านไร้ยางอายสิ้นดี! กล้าดีอย่างไรปีนขึ้นเตียงของพี่เฉินเหยี่ยน!”

“ข้าไร้ยางอาย!” เสิ่นหรูโจวลุกขึ้นและเดินเข้าไปหามู่หว่านหรงทันที “ก่อนที่เจ้าจะออกเรือน เจ้าก็แบกหน้าที่ไร้ยางอายเข้ามาอยู่ในจวนของสามีของคนอื่น นั่นต่างหากคือไร้ยางอาย คุณธรรมส่วนตัวเสื่อมเสีย คนชั้นต่ำ!”

“ต่อให้วันนี้ขึ้นเป็นพระชายารองแล้ว แต่สันดานก็ไม่เคยเปลี่ยน”

เมี่ยวตงชะงักอึ้ง เมื่อก่อนคุณหนูมีแต่จะหลีกทางให้มู่หว่านหรง เหตุใดวันนี้ถึงด่านางก่อน!!

แถมยังด่าได้รุนแรงขนาดนี้อีก!

มู่หว่านหรงอึ้งตะลึงไม่ต่าง วันนี้เสิ่นหรูโจวเป็นอะไรไป เมื่อก่อนนางไม่มีวันแย้งกลับนางอย่างแน่นอน!

ใบหน้าของนางแดงก่ำ นางทั้งโกรธทั้งอิจฉา “ท่านเป็นถึงพระชายา แต่กลับพูดจาหยาบคายเหลือทนเช่นนี้ ไม่คู่ควรกับพี่เฉินเหยี่ยนเลยสักนิด! จริงสิ หากไม่ใช่เพราะท่านทูลขอพระราชทานงานแต่งกับไท่ซั่งหวง พี่เฉินเหยี่ยนก็คงไม่มีวันแต่งงานกับท่าน!”

เสิ่นหรูโจวหัวเราะเย็นชา “แล้วเจ้าคู่ควรรึ! จริงสิ เซียวเฉินเหยี่ยนอนุญาตให้เจ้าเข้ามาพักในจวนอย่างไม่รู้สึกอับอาย ส่วนเจ้าไม่สนใจเสียงพูดนินทาใด ๆ ดึงดันจะเข้ามาอยู่ให้ได้ เดินเข้าออกจวนพร้อมกับเซียวเฉินเหยี่ยน ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะสูญเสียความบริสุทธิ์และตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน”

“ตอนนี้เซียวเฉินเหยี่ยนให้หนังสือเทียบหมั้นกับเจ้าแล้ว และยังยกเกี้ยวไปรับเจ้าแต่งเข้ามาก็นับว่าเป็นการยินยอมพร้อมใจโดยทั้งสองฝ่ายจนสมดั่งปรารถนาหญิงโฉดชายชั่วอย่างพวกเจ้า สมกับเป็นคู่ที่ฟ้าประทานจริง ๆ!”

เมี่ยวตงกับหลินเฟิงที่ยืนอยู่ด้านข้างแสดงสีหน้าตะลึงทั้งคู่!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน