เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 7

หมดสติ!

เมื่อได้ยิน สีหน้าของเซียวเฉินเหยี่ยนพลันเปลี่ยนไป “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ผู้มารายงานโค้งคำนับพลางเอ่ยตอบ: “เมื่อครู่หลิงเฟิงมาบอกว่าพระชายารองมีใจไปเยี่ยมเยียนพระชายา แต่พระชายากลับทุบตีคนไม่เลือกหน้า ส่งผลให้พระชายารองโรคหัวใจกำเริบและอาการแย่อยู่พักหนึ่ง”

แววเยือกเย็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเซียวเฉินเหยี่ยน ทันใดนั้นจึงยิ้มเย้ยหยัน

ที่แท้เสิ่นหรูโจวยังคงเป็นเสิ่นหรูโจวคนเดิมที่ขี้หึงและขี้อิจฉา

จากท่าทีของนางที่มีต่อมู่หว่านหรง เช่นนั้นจะต้องการหย่ากับเขาจริง ๆ ได้อย่างไร

แล้วเขายังสัมผัสได้ว่าเสิ่นหรูโจวเปลี่ยนไปแล้ว ฮ่าฮ่า

เขายืนขึ้นสวมเสื้อคลุม วางหนังสือสัญญาไว้บนโต๊ะก่อนเอ่ยสั่งจวินอู่

“เก็บหนังสือสัญญาให้ดีแล้วตามข้าไปเยี่ยมเรือนชิงจู”

หว่านหรงเป็นน้องสาวของหว่านชิง อีกทั้งเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิตของเขาด้วย เขาสัญญากับนางว่าจะปกป้องนางไปตลอดชีวิต

…

เซียวเฉินเหยี่ยนเร่งรีบเข้าไปในเรือนของมู่หว่านหรง หลิงเฟิงย่อตัวคารวะเขา เขาสาวเท้าก้าวเข้าไปในห้อง เมื่อมองแวบเดียวก็ได้เห็นว่ามู่หว่านหรงหงายหน้าขึ้นฟ้า ใบหน้าของนางเผยความเจ็บปวดเต็มกลืนร้องครวญครางเสียงแผ่ว

“หว่านหรง”

ขณะที่มู่หว่านหรงลืมตาขึ้นเห็นเซียวเฉินเหยี่ยน หยาดน้ำตาพลันร่วงหล่น ใบหน้าน่าสงสารของนางเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาจากนั้นจึงร้องเรียกเสียงอ่อนแอ

“ท่านอ๋อง”

เมื่อเอ่ยเช่นนั้น นางเตรียมที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ทว่าสูญเสียเรี่ยวแรงจนล้มลงซ้ำที่เดิม

“ระวัง!” เซียวเฉินเหยี่ยนเห็นสถานการณ์จึงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อรองรับนาง ด้วยกลัวว่านางจะทรุดร่วงลงไป

“วันนี้หว่านหรงไม่สบายจริง ๆ ไม่สามารถคารวะท่านอ๋องได้ หวังว่าท่านอ๋องจะไม่ตำหนิข้า” มู่หว่านหรงกล่าวขณะใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตา

เซียวเฉินเหยี่ยนเพิ่งมาถึงอย่างรีบร้อน ผมถูกมัดไว้ด้วยแถบผ้าผูกผมและยังคงเปียกชื้นหลังอาบน้ำ เสื้อผ้าบนตัวเพิ่งเปลี่ยนใหม่อย่างเห็นได้ชัด

มู่หว่านหรงได้กลิ่นธูปตั๊กแตนน้ำผึ้งจาง ๆ บนร่างกายของเขา ทั้งยังเห็นความกังวลบนหว่างคิ้วคมเข้มของเขา

ด้านหนึ่งนางคิดอย่างขมขื่น เสิ่นหรูโจวสารเลวนั่นกลายเป็นสามีภรรยากับท่านอ๋องจริง ๆ แล้วหรือ!

ในทางกลับกันนางเสียดสีอยู่ในใจ เป็นเช่นนั้นแล้วกระไร ท่านอ๋องยังมิได้เป็นห่วงนางเลยสักน้อย คิดดูแล้ว เพียงใช้เสิ่นหรูโจวเป็นเครื่องมือในการระบายใคร่ก็เท่านั้น

“เจ้าเป็นแบบนี้แล้ว ยังจะคารวะอันใดเล่า” เซียวเฉินเหยี่ยนจับนางให้ยืนพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ: “เสิ่นหรูโจวทำอะไรกับเจ้ากันแน่”

ไม่สามารถแม้แต่จะยืนนิ่งกับที่ได้

มู่หว่านหรงกำลังรอให้เขาถาม ปิดปากไอสองครั้ง ราวกับว่ากำลังจะตายในการไอคราวถัดไป สะอื้นไห้พร้อมเอ่ยขึ้น

“หว่านหรงเองก็มิอาจทราบได้ว่าทำให้พี่หญิงพระชายาขุ่นข้องหมองใจที่ใด ข้าเพียงอยากมาพูดคุยกับนางเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่านางไม่เพียงแต่พูดว่าหว่านหรงมีสถานะต่ำต้อย ไม่คู่ควรที่จะมาพูดคุยกับนางเท่านั้น ซ้ำยังลงมือตบตีข้าด้วย!

กระทั่งนำเข็มมาแทงข้า บอกว่าอยากจะรักษาโรคหัวใจของข้า เมื่อหายดีแล้วถึงจะให้ท่านอ๋องหย่ากับหว่านหรง ให้หว่านหรงเก็บข้าวของออกไปจากจวนอ๋องเพื่อไม่ให้ขัดหูขัดตานาง…”

เซียวเฉินเหยี่ยนได้ยินเช่นนี้สีหน้าของเขายิ่งบิดเบี้ยว “ไร้สาระ! เสิ่นหรูโจวช่างเลวทรามต่ำช้าโดยแท้ กล้าเอ่ยคำเช่นนี้ออกมาได้!”

มู่หว่านหรงก้มหน้าลงร้องไห้ เซียวเฉินเหยี่ยนมองนางด้วยแววตาเข้มลึก ปลอบประโลมความทุกข์ใจของนาง: “เจ้าอย่ากังวล เสิ่นหรูโจวปฏิบัติติต่อเจ้าเช่นนี้ ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่นอน”

นางเป็นผู้ช่วยชีวิตเขา หากเขายังลังเลไม่ยินยอมลงมือ เสิ่นหรูโจวจะยิ่งใจกล้าขึ้นไปอีก!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน