เล่ห์สวาท นิยาย บท 11
“คุณช่วยหนูเอาไว้เหรอคะ”
“ใช่จ้ะ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ใจหายใจคว่ำหมด เป็นอะไรหรือเปล่า หน้ายังซีดๆ อยู่เลยนะ”
“หนูรู้สึกไม่สบายตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”
“ให้หมอตรวจเสียหน่อยไหม หน้าซีดเชียว”
“เอ่อ...”
“น้าจะได้สบายใจว่าไม่ได้เป็นอะไร ดูหน้าซีดขนาดนี้”
“ค่ะ”
เธอรับคำ พยาบาลที่อยู่ตรงนั้นไปตามหมอมาที่ห้องตรวจเพียงไม่นานผลตรวจก็ออกมา
“คุณท้องครับ ยินดีด้วยนะครับ”
คำตอบของหมอทำให้นราวดีตกใจ ก่อนจะยิ้มทั้งน้ำตา เธอมีลูกเป็นเรื่องน่ายินดี แต่พ่อของลูกคงไม่ยินดีแน่ๆ
เธอเดินทางกลับที่พัก ก่อนจะเห็นอัครัฐเดินออกมาจากห้อง
นราวดีรีบหลบฉากไปที่มุมกำแพงพี่หลบเขา ดูเหมือนเขาจะหัวเสียที่ไม่เจอเธอ เธอปิดโทรศัพท์ เขาคงโทรหาหลายสายแล้ว แต่จะโทรหาเธอทำไมกันล่ะ
เขาไปแล้ว เธอจึงแอบย่องเข้าห้อง
เมื่อตัดสินใจเด็ดขาดก็พิมพ์จดหมายลาออกวางไว้บนโต๊ะ จัดการเอาเสื้อผ้าของตัวเองยัดใส่กระเป๋าใบเล็ก เธอไม่หยิบเสื้อผ้าข้าวของที่เขาซื้อให้ไปสักชิ้นเดียว เขากำลังจะแต่งงาน แต่เธอกำลังท้อง เขาคงตกใจหากรู้เข้าว่ากำลังจะเป็นพ่อคน
ยิ่งเจ้าสาวของเขารู้เข้าคงยิ่งตกใจ ทั้งสองคงรักกันมากถึงกำลังจะแต่งงานกัน เธอไม่อยากได้ยินคำพูดร้ายๆ จากเขา หากเขาต้องการให้เอาเด็กออก
เธอมองห้องพักสุดหรูเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะตัดสินใจว่าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
“ลาก่อนค่ะพี่เก้า”
เธอมองห้องพักเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่น้ำตาจะรินไหล สะอื้นเบาๆ ก่อนจะออกเดินทางเมื่อตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
เสียงของมารดาที่เรียกเธออยู่ไม่ไกลนักทำให้เธอขานรับ ขณะรดน้ำผักอยู่ทางหลังบ้านอยู่
“มีคนมาหาน่ะนังหนู”
บิดามารดาของเธอตกใจที่เธอสารภาพว่าท้อง ดุด่าว่ากล่าวไม่นานก็เข้ามากอดปลอบโยน ยังไงพ่อแม่ก็คือพ่อแม่ที่รักลูกที่สุด
เธอเข้มแข็งขึ้นหลังจากร้องไห้ ยอมให้คนแถวบ้านติฉินนินทาว่าท้องกลับมา เรียนจบแล้วไม่มีงานทำ แรกๆ บิดามารดาก็เครียด หลังๆ ท่านปล่อยวางไม่สนใจคำใครอีก
“ใครกันจ๊ะแม่”
“มาดูเองสิ”
เธอรีบเดินไปหน้าบ้าน ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นคนที่เธอคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก
“คุยกันซะนะ แม่กับพ่อจะไปในไร่หน่อย”
มารดาของเธอเปิดโอกาสให้เธอได้คุยกับเขา อัครัฐดูหน้าเครียดขณะมองเธอ เขามองท้องนูนๆ ของเธอไม่วางตา
“พี่เก้ามีอะไรคะ”
“ถามได้” เขาเดินเข้าหาขณะเธอถอยหนี
“หนีมาทำไม”
เขาถามอย่างหัวเสียไม่น้อย
เพราะต้องจัดงานแต่งน้องสาวและมีงานต้องเคลียร์อีกเยอะ เขาร้อนใจอยากจะมาตามเธอ ไม่ได้อยากปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปขนาดนี้ แต่ก็มาให้ได้ดั่งใจตัวเองไม่ได้ เขาทิ้งงานและทิ้งภาระที่บ้านไม่ได้
“ไม่ได้หนีค่ะ แต่หนูนาลาออกแล้ว”
“ใครอนุญาตให้ออก”
“หนูนายื่นใบลาออกแล้ว”
“ใครรับไม่ทราบ”
เขาเท้าสะเอวมองเธอ นราวดีเม้มปาก เขารวนเธออีกแล้ว
“หนูนาวางไว้ในคอนโด พี่เก้าน่าจะเห็นแล้วนะคะ” เธอเดินหนี พูดจาหมางเมินใส่เขา
“จะไปไหน” เขาตามมาดึงแขนเธอเอาไว้
“กรุณาปล่อยด้วยค่ะ”
“ท้องโย้ขนาดนี้ คิดจะพรากพ่อพรากลูกหรือไง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์สวาท