เลขาหน้าหวานกับท่านประธานมาดเข้ม นิยาย บท 2

การคุยงานกับลูกค้าดูจะไม่มีปัญหาอะไร ครามไปดื่มต่อกับลูกค้าที่ผับแห่งหนึ่ง

เพียงดาราจำต้องติดสอยห้อยตามทั้งเจ้านายและลูกค้าของเขาไปด้วย

เธอไม่ค่อยชอบบรรยากาศของที่นี่สักเท่าใดนัก มันคือสถานที่อโคจรที่เธอไม่เคยเฉียดกรายเข้ามาเลยแม้แต่ครั้งเดียว

“ดื่มสิคุณ”

เสียงของเจ้านายเหมือนเสียงนรก เธอเม้มปากมองหน้าลูกค้าที่คะยั้นคะยอให้เธอดื่มแล้วนึกเกรงใจ

แต่เธอไม่เคยดื่มอะไรที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์เลย เธอไม่แตะต้องอบายมุขและไม่เคยคิดจะแตะต้องมันเลยแม้แต่น้อย

“เสียมารยาทน่าคุณ”

ครามทำเสียงดุหน้าดุใส่เธอ ขณะที่เขากับลูกค้ายกแก้วค้างอยู่กลางอากาศ

เธอยกแก้วเครื่องดื่มรสหวานนั้นขึ้นมาจิบอย่างเสียไม่ได้ รู้สึกได้ถึงความร้อนตรงช่องท้องเมื่อดื่มเข้าไป

เพียงดาราอยากกลับบ้าน เธอบอกตัวเองอย่างเหนื่อยล้า

ไม่อยากดื่มก็ต้องดื่มเพราะโดนคะยั้นคอยอหลายรอบเข้า แม้จะจิบเพียงแค่น้อยๆ แต่เธอกลับเมาคอพับคออ่อน

“ผมคงต้องขอตัวก่อนครับ เลขาของผมท่าจะเมาเสียแล้ว”

ครามเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ มองคนที่นั่งพิงไหล่เขาเพราะความเมานิ่ง ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

“ตามสบายเลยครับ ขอบคุณมากครับสำหรับวันนี้”

ครามกล่าวลาก่อนจะตัดสินใจอุ้มร่างคนเมาขึ้นสู่อ้อมแขน

เขามองคนในอ้อมแขน ตอนแรกแค่อยากแกล้งให้เธอเมา แต่ตอนนี้เขากำลังคิดหนัก

ระหว่างจะพาเธอไปส่งบ้าน

หรือ...

พาเธอไปที่คอนโดฯ ของเขาดี

ครามวางร่างน้อยไปบนเตียงนอนกว้าง ก่อนที่เขาจะอุทานเพราะเธอโอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไว้ คนใต้ร่างปรือตามองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม