เลขาหน้าหวานกับท่านประธานมาดเข้ม นิยาย บท 1

ครามหรี่ตามองเลขาคนใหม่ที่มารดาหามาให้ไม่วางตา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าหล่อนเป็นว่าที่เมียของเขาหรือพูดอีกนัยคือว่าที่ลูกสะใภ้ของท่าน

ผู้หญิงที่ไม่มีปัญญาหาผัวต้องแร่มาให้ผู้ชายถึงที่เขาไม่มีทางเอามาเป็นเมียตบเมียแต่งอย่างแน่นอน แต่ถ้าเอาเล่นๆ

ถ้าเธอง่ายเขาก็จะสนองให้จนสำลักเลยล่ะ

เพียงดาราอึดอัดกับสายตาของเจ้านายคนใหม่ เธอทั้งทำตัวไม่ถูก ทั้งไม่อยากทำงานนี้เลยหากไม่เพราะมารดา

ท่านกำลังป่วยและเธอก็ยังมีน้องสาวอีกคนต้องส่งเสียเลี้ยงดู บ้านที่เคยร่ำรวย ธุรกิจที่เคยเฟื่องฟูมีปัญหาหลังจากบิดาจากไปแล้วมารดารักษามันเอาไว้ไม่ได้จนมีหนี้สินมากมาย

คุณครีมสุดาเลยยื่นมือเข้ามาช่วยแลกเปลี่ยนกับที่เธอต้องมาทำงานกับลูกชายของท่าน

ครามเป็นผู้ชายที่ดูเย็นชาชวนอึดอัด สายตาดุคมที่ตวัดมามองทำให้เธอไม่เคยกล้าสบตาเขาได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

การทำงานที่ผ่านพ้นมาหนึ่งสัปดาห์มีแค่ความรู้สึกอยากหนีกลับบ้าน แต่งานหายากเต็มที เธอไม่กล้าสละเรือกระโดดลงน้ำแล้วว่ายขึ้นฝั่งคนเดียว ทิ้งภาระทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลัง หนีไปคนเดียวแล้วทิ้งครอบครัวที่รักเอาไว้เบื้องหลัง

“คุณเพียง”

“คะ?”

เธอสะดุ้งเงยหน้าขึ้นสบตาคนเรียก ก่อนจะหลบวูบเมื่อเจอเข้ากับสายตาคมดุคู่นั้น

“คุณฟังผมอยู่หรือเปล่า”

“เอ่อ... ขอโทษค่ะ”

“นี่มันเวลางานนะคุณ ไม่ใช่เวลานั่งคิดถึงผู้ชาย”

เขาแดกดัน เพียงดาราใบหน้าเหลอหลา เธอไม่ได้คิดถึงผู้ชายอย่างที่เขาพูดออกมาเสียหน่อย

“เห็นผู้ชายในบริษัทล้อมหน้าล้อมหลังคุณทุกวัน ก็ดีนะเอาความสวยเข้าล่อ มีคนเลี้ยงข้าวไม่ต้องซื้อกินเองให้เปลืองเงิน”

เพียงดาราเม้มปากเล็กน้อย แต่ไม่เถียง เธอต้องอดทนเลยไม่ปริปากอันใด

ดูเหมือนคนที่หงุดหงิดหนักกว่าเก่าจะเป็นคราม เขาคิดว่าที่เธอไม่เถียงเพราะเขาพูดถูกทุกอย่าง เธอเลยเถียงไม่ออก

“ตอนบ่ายเราต้องไปพบลูกค้ากัน คุณเตรียมตัวด้วย”

เขากระแทกเสียงใส่ เพียงดารารีบรับคำตระเตรียมเอกสารทุกอย่าง พอถึงเวลาเขาก็เดินมาบอกก่อนจะเดินตัวปลิวออกไป เธอต้องวิ่งตามเขาออกไปแทบไม่ทัน