เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 138

“ชอบมั้ยจ๊ะ”

คนถูกถามไม่ได้ตอบออกมาเป็นคำพูด แต่ใช้การพยักหน้ารับกับยิ้มให้แทน ยิ่งแรงรุกของเขาหนักขึ้นเท่าไหร่ เรือนรองผอมบาง ก็เด้งรับอย่างไม่ลดละเท่านั้น

“พี่รักย้าที่สุดเลย”

เธอยิ้มอย่างสุขใจกับคำหวานๆ และตอนนี้หัวใจก็ฟูขึ้นราวบอลลูนลูกใหญ่ ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าสีคราม เมื่อมั่นใจแล้ว ว่าเขารักเธออย่างที่บอกไว้จริงๆ

“อ่าส์”

หรัญญ์จ้องมองสองบัวคู่งาม ที่กำลังสั่นไหวขึ้นลงตามแรงกระแทกกระทั้น ใจจริงนั้นอยากก้มลงไปครอบครองด้วยปากอีกสักครั้ง แต่ความกระสันเสียว สั่งให้บั้นท้ายสอบของเขารุกล้ำเข้าไปในกายเธอมากกว่า ไฟรักไฟสวาทที่ห่างหายกันมานานปี บัดนี้ได้ลุกโชติช่วงชัชวาลขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

“เมียจ๋า มีความสุขมั้ยจ๊ะ”

หรัญญ์มองเมีย นอนปิดเปลือกตาพริ้ม พร้อมกับพยักหน้ารับ กายก็แอ่นรักการรุกของเขาไม่ย่อหย่อน

“บอกพี่สิจ๊ะ มีความสุขมั้ย”

“มีค่ะ”

ทันทีที่ได้ยินเสียงหวานๆ หรัญญ์ก็เพิ่มแรกกระแทกเข้าหาอย่างแรง

“อ่าส์”

เพื่อหวังจะได้ยินเสียงนี้หลุดออกมาจากปากเมีย และมันทำให้เขาเป็นสุขอย่างล้นเหลือ

“ย้าจ๋า รักพี่มั้ย ตอบพี่เร็วจ้ะ”

ปากถามแต่ช่วงล่างกระแทกอย่างไม่ปรานี เพราะรู้ดีว่าเมียชอบอยู่แล้ว

“รักค่ะ”

“เรียกพี่ให้ชื่นใจเหมือนเมื่อก่อนหน่อยสิจ๊ะย้าจ๋า”

บั้นท้ายสอบยังคงเคลื่อนเข้าออกอย่างรุนแรงอยู่

“พี่ฮั้นท์จ๋า”

หน้าหล่อๆ ยิ้มร่าออกมาอย่างสุขใจ เมื่อได้น้องปีหนึ่งกลับคืนมาอยู่ในอ้อมกอดแล้ว

“จ๋า”

หรัญญ์รวบสองเรียวแขนเรียวเอาไว้ เพื่อใช้เป็นที่ยึด ให้กายสอบกระหน่ำเข้าๆ ออกๆ ไปหาอีกกายได้อย่างสะดวก เรี่ยวแรงในที่มีมหาศาล ถูกถาโถมเข้าไปอย่างเป็นสุขใจ

“ซู๊ด พี่ฮั้นท์จ๋า”

นี่เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า เมียกำลังเป็นสุขไม่ต่างกัน เรี่ยวแรงมีเท่าไหร่ เขาไม่หวงเลย โหมกระหน่ำลงไปหาอีกร่างอย่างหิวกระหาย

“อ่าส์”

เสียงคำรามร้องดังออกมา เมื่อไฟรักในกายกำลังแผดเผาเร่งเร้าให้รีดเรี่ยวแรงที่หลงเหลืออยู่ อัดแน่นไปหาร่องที่ฉ่ำชื้นไปด้วยสายธารรัก

“อื๊มมม”

ไรยาไม่คิดจะเก็บเสียงแห่งความสุขสม เมื่อสามีโหมกระหน่ำเรี่ยวแรงชุดสุดท้ายเข้าหา จนนำพาให้ได้พับกับความวาบหวาน ซ่านทรวง ส่งให้เรือนกายกระตุกเร่าๆ ก่อนที่เรี่ยวแรงจะไม่หลงเหลือให้ทำอะไร นอกจากนอนแน่นิ่ง โดยมีกายกำยำทาบทับอยู่ ไม่กี่อึดใจก็เคลื่อนไปนอนอยู่ข้างเธอแทน

‘จุ๊บ’

รับรู้ตรงแก้มว่าถูกจูบหนักๆ มาหนหนึ่ง กับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากวงแขนและแผงอกกว้าง แต่ไม่มีเรี่ยวแรงจะขยับไปไหน ก็ในเมื่อสามีทำให้เหนื่อยนี่นา

“พี่รักย้านะรู้หรือเปล่า”

เสียงนุ่มๆ นี้ดังอยู่ข้างหู จากนั้นก็รู้สึกว่ากล้ามเป็นมัดๆ ของสามี สอดมาตรงท้ายทอยแทนหมอน

“รู้ค่ะ”

ไรยายิ้มหลังจากส่งเสียงแผ่วเบาออกไป ความอิ่มเอมในหัวใจไม่รู้ไหลทะลักมาจากไหน เมื่อเชื่อจนหมดหัวใจแล้ว ว่าเขาเป็นอย่างที่บอกไว้จริงๆ

“รู้ได้ยังไงจ๊ะ” หรัญญ์จูบแก้มนุ่มอีกวาระ

“ไม่รู้สิคะ รู้แต่ว่ารู้”