เมียเสือ นิยาย บท 2

"ถ้าคาไลน์เป็นเสือหนูยอมเป็นเหยื่อก็ได้" คาไลน์ถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างหนักใจกับความดื้อรั้นของเด็กสาว พร้อมกับคลายมือออก ทว่าเพลลินกลับทิ้งแขนลงบนหน้าตักจนสัมผัสกับหัวเข็มขัดเย็นเฉียบทันทีที่ได้รับอิสระ

"เพราะหนูโตแล้วเหรอคาไลน์ถึงไม่ใจดีกับหนูเหมือนตอนเด็กๆ หรือกำลังห้ามใจตัวเองอยู่"

"ผมเตือนหลายครั้งแล้วนะว่าอย่าล้อเล่นกับสัญชาตญาณดิบของผู้ชาย"

"หนูรู้ แค่อยากรู้ว่าตอนนี้คาไลน์รู้สึกกระหายอยากล่าเหยื่อแล้วรึยัง" เพลลินกัดปากเบาๆอย่างยั่วยวน หากแต่พวงแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย "เป็นเสือก็ต้องกินเนื้อสิ ถึงจะทำเป็นไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ต้องกินอยู่ดี คาไลน์เป็นเสือแบบไหนเหรอ? กินครั้งเดียวจนอิ่มหรือชิมทีละนิด เล่นกับเหยื่อก่อนกินหรือกินก่อนแล้วค่อยชื่นชมความป่าเถื่อนของตัวเองตอนเหยื่อหมดแรง"

"..." คาไลน์ขบกรามแน่นข่มความรู้สึกกระหายที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยสัมผัสวาบหวามจากฝ่ามือเรียวที่ลากไปมาบนหัวเข็มขัด ถึงแม้จะเห็นเพลลินมาตั้งแต่แบเบาะและไม่เคยมีความรู้สึกในเชิงชู้สาวกับเธอ แต่สัญชาตญาณนักล่าของผู้ชายมันเกิดขึ้นได้เสมอไม่ว่ากับใคร

"เอามือออกไป ผมจะไม่พูดครั้งที่สอง"

กริ๊ก~

แทนที่จะยอมทำตามคำสั่งของคาไลน์อย่างว่าง่าย เพลลินกลับปลดหัวเข็มขัดของเขาออก ภายในสีหน้ายั่วยวนที่เธอแสดงออกซ่อนความเขินอายเอาไว้ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบผิดจังหวะในตอนที่ค่อยๆดึงสายเข็มขัดออก

"ผมให้ตัดสินใจอีกที คิดดีแล้วใช่ไหม?" คาไลน์เค้นเสียงถามลอดไรฟัน ซึ่งเพลลินก็ให้คำตอบในทันทีด้วยการถอดเข็มขัดหนังราคาแพงของเขาออก แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาประกบจูบแนบชิด

"อื้อ!" เด็กสาวขมวดคิ้วยุ่งเมื่อโดนจูบอย่างรุนแรงจนแทบลืมหายใจไปชั่วขณะ เธอหลับตาพริ้มในตอนที่คาไลน์แย่งเข็มขัดในมือไป ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายโน้มตัวเข้าหาจนเธอต้องเอนตัวกลับมาบนเบาะที่นั่งของตัวเอง

ใบหน้าจิ้มลิ้มร้อนเห่อเมื่อเรียวลิ้นสากสอดเข้ามาตวัดควานไปมาในโพรงปากจนน้ำลายใสไหลยืดออกมาเปรอะเปื้อนริมฝีปากของเขาและเธอ ความร้อนแรงของชายหนุ่มปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างให้ตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย เพลลินหอบหายใจถี่ๆในตอนที่โดนรวบสองแขนไว้เหนือศีรษะ

"อ๊ะ! คาไลน์ทำอะไร" เธอเอ่ยถามเสียงหอบทันทีที่คาไลน์ถอนจูบออก ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อโดนตรึงแขนทั้งสองข้างไว้กับเบาะรองศีรษะด้วยเข็มขัดหนัง

"ถ้ายังทำแบบนี้อีกผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ" คาไลน์ใช้หลังมือเช็ดน้ำลายบนริมฝีปากลวกๆ ก่อนจะรีบขับรถออกมาโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของคนข้างๆ

"คาไลน์ปล่อยหนู! มันเมื่อยนะ"