เมียเสือ นิยาย บท 3

"ลงไปได้แล้วครับ ผมมีงานต้องไปทำต่อ" คาไลน์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบทันทีที่ขับรถมาถึงหน้าคฤหาสน์หรูหรา ขณะที่เพลลินกำลังจัดระเบียบเสื้อผ้าหลังจากได้รับอิสระ

"จะกลับตอนไหนเหรอ?"

"คงดึกครับ"

"งั้นตั้งใจทำงานนะ" เพลลินเลื่อนใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าไปใกล้ๆหมายจะหอมแก้มสากก่อนลงจากรถ แต่ก็ช้ากว่าคาไลน์ที่ยกมือขึ้นมาปิดปากเธอไว้

"แค่หอมแก้มก็ไม่ได้เหรอ?"

"เป็นสาวเป็นนางรักนวลสงวนตัวหน่อยก็ดีนะครับ ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะชอบผู้หญิงง่าย"

"งั้นเหรอ? แล้วทำไมผู้ชายหลายคนถึงชอบหนูล่ะ แค่หนูยิ้มให้คนพวกนั้นก็แทบคลานเข่าเข้ามาขอความรักแล้ว มีแต่คาไลน์เนี่ยแหละที่เอาแต่ผลักไสหนู"

"ชอบเพราะเสน่ห์กับชอบเพราะง่ายมันต่างกันนะครับ ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่อยากพูดอะไรแบบนี้กับคุณหนูเพราะมันเหมือนกำลังรังแกเด็ก แต่ไม่อยากให้คุณหนูมั่นใจกับอะไรผิดๆ"

"..." ถ้อยคำที่พรั่งพรูออกมาจากปากของคาไลน์ทำเพลลินชะงักไปชั่วขณะ ร่างกายแข็งทื่อไม่ต่างจากใบหน้าที่ชาวาบราวกับโดนตบฉาดใหญ่

"คะ..คาไลน์ว่าหนูง่ายเหรอ?"

"ผมแค่อยากให้คุณหนูเลิกทำตัวแบบนี้สักที ถ้าคิดว่าง่ายแล้วจะได้ขึ้นเตียงกับผมคุณหนูก็ดูถูกผมมากเลยนะครับ"

"..."

"บอกแล้วไงว่าผมจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับคุณหนู ช่วยลงไปได้แล้วครับ"

"เหอะ! คนที่มีอารมณ์กับจูบของหนูทุกครั้งมีสิทธิ์มาด่าว่าหนูง่ายด้วยเหรอ? น่าขำชะมัด" เพลลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงจากรถทันที

"เฮ้อ~ วุ่นวายจริงๆ" คาไลน์ลูบหน้าเบาๆเมื่อเด็กสาวเดินเข้าบ้านไปแล้ว ใช่ว่าเขาอยากพูดจารุนแรงกับเธอ แต่หากไม่ทำแบบนี้สักวันหนึ่งทั้งเขาและเธออาจจะถลำลึกเกินไป อีกทั้งเพลลินยังเป็นลูกสาวของเจ้านาย ความรู้สึกผูกพันเกินสถานะเจ้านายกับลูกน้องจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

"เพทายล่ะ" เพลลินเอ่ยถามลูกน้องที่ยืนอยู่หน้าประตูบ้านเสียงหงุดหงิด

"นายน้อยอยู่ในห้องทดลองใต้ดินครับ" เธอพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะเดินไปที่ห้องทดลองชั้นใต้ดินทันที

แกร๊ก~

"ปล่อยอาคาไลน์ไปเถอะ ยังไงลูกน้องที่ซื่อสัตย์อย่างอาคาไลน์ก็ไม่มีวันทำผิดต่อพ่อกับแม่หรอก เลิกสร้างปัญหาให้อาคาไลน์ได้แล้ว"

"ยังพยายามไม่ถึงที่สุดเลย จะยอมแพ้ง่ายๆได้ไง อย่างน้อยถ้าต้องยอมแพ้จริงๆก็ขอให้ได้พยายามจนถึงที่สุดก่อน"

"ดันทุรัง" เพทายถอนหายใจเบาๆอย่างเอื้อมระอา ก่อนจะเดินไปหยิบซองยาเล็กๆมาโยนใส่หน้าตักพี่สาว

"ยาอะไร?" เพลลินหยิบซองยาขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียด

"ยาพิษสูตรพิเศษ เพิ่งเสร็จสมบูรณ์เมื่อวาน ลองเอาให้อาคาไลน์กินดู ถ้าอาคาไลน์ไม่อยากตายก็ต้องยอมทำตามทุกอย่างที่เพลต้องการอยู่แล้ว"

"จะบ้าเหรอ! จะให้วางยาคาไลน์เนี่ยนะ? ไอคิวสองร้อยของทายคิดได้แค่นี้เหรอ?"

"พ่อเคยสอนว่าถ้าอยากได้อะไรก็ต้องเอามันมาเป็นของตัวเองให้ได้ จะได้มันมาด้วยวิธีไหนไม่สำคัญ แค่ผลลัพธ์มันออกมาน่าพอใจก็พอ"

"แค่สิบกว่าขวบยังเลือดเย็นขนาดนี้ โตมาจะขนาดไหนเนี่ย" เด็กสาวอึ้งไปกับความคิดของน้องชาย เธอรู้ว่าเพทายเป็นเด็กฉลาดและมีความคิดแตกต่างจากคนอื่น จนบางครั้งเธอยังแอบกลัวความคิดแปลกๆของเขา

"อยากเป็นเมียเสือก็ต้องเป็นเหยื่อที่เสือขาดไม่ได้" เพทายยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่สาว "เสือยังไงมันก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ ต่อให้ลบลายบนตัวออกก็เป็นเสืออยู่ดี มันจะมองเหยื่ออย่างเดียวโดยไม่กินได้ไง"