เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 44

บทที่ 44 เฉารุ่ยย้ายบ้าน

เฉินห้าวรู้สึกสงสัยมาก ถามเธอว่าทำงานเกี่ยวกับอาชีพอะไร

เซี่ยจิ้งได้ตอบว่า：“ฉันไม่มีอาชีพหรอก อยู่บ้านถูกบ่นให้ไปฝึกทำอาหารและหาแฟน น่ารำคาญมาก ฉันเลยออกมาผ่อนคลายน่ะ และตอนนี้เงินก็ใกล้ใช้หมดแล้ว เดิมว่าจะหาคนมาเลี้ยงระยะยาวซะหน่อย แต่ว่ามีบางคนเขาไม่ตกลง ”

“เรื่องนี้ ตกลงไม่ได้จริงๆ ”เฉินห้าวได้ตอบอย่างอึดอัด

“ฮ่าฮ่า ล้อนายเล่นน่ะ นายจริงจังด้วยเหรอ？คนที่ตามจีบฉันเยอะจะตาย ทำอย่างกับว่าขาดนายไม่ได้งั้นแหละ ”

เซี่ยจิ้งได้ขยิบตาให้เฉินห้าวอย่างกวนๆ แล้วก็หัวเราะ หึหึ กลับโรงแรมไป เหลือไว้เพียงแต่เสียงหัวเราะที่เหมือนกับกระดิ่งเงิน

เฉินห้าวอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เซี่ยจิ้งคนนี้นี่น่าค้นหาจริงๆ แค่ไม่รู้ว่าเรื่องที่จะให้เลี้ยงนี้ เป็นเรื่องจริงหรือแค่ล้อเล่น

จากนั้นเฉินห้าวก็กลับไปถึงบ้าน ชำระร่างกายไรเสร็จก็ได้หลับไปอย่างเร็ว อย่างไรก็ตามวันนี้ได้ออกแรงเยอะไปหน่อย เข้าฟิตเนสและยังต่อยนักเลงอีก ชีวิตช่างมีสีสันจริงๆ

……

เช้าของวันที่สอง หลังที่เฉินห้าวตื่นนอน เฉารุ่ยก็ได้ยกอาหารเช้าที่ถูกปากมา แม่ศรีเรือนมาก เฉินห้าวได้เคี้ยวกินอาหารไปอย่างมีความสุข

จู่ๆเขาก็นึกขึ้นได้ ว่าวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ส่วนเฉารุ่ยได้ใส่ชุดเลขา คู่ผ้าไหมดำขายาวดูแล้วเย้ายวนมาก

เฉินห้าวกล่าว：“วันหยุด เธอไม่ต้องทำโอทีก็ได้ ดูเหมือนว่าผมเองก็ไม่ใช่เจ้านายที่ใจดำซะหน่อย ไม่เคยจัดตารางงานให้เธอมาก่อน ”

เฉารุ่ยตอบว่า：“ฉันเองก็ไม่มีที่จะไป ก็นั่งดูเมลอยู่บ้านไปพลางๆ ร้านอาหารฝรั่งของเราได้ลงประกาศรับสมัครออกไปแล้ว มีเมลและเบอร์โทรตอบกลับการสมัครมาก ฉันอยากรวบรวมให้ถึงบ่ายโมง จากนั้นก็ให้คุณสัมภาษณ์พร้อมกันซะหน่อย ”

“ได้ เรื่องเล็กพวกนี้เธอเองตัดสินใจเองก็ได้ ”เฉินห้าวได้มอบอำนาจทั้งหมด ณ ตอนนี้บริษัทเขารวมเขาแล้วก็มีพนักงานสองคน ที่ทำงานอย่างอิสระ

ตอนที่เฉารุ่ยเก็บจานชามอยู่นั้น จู่ๆพูดกับเฉินห้าวว่า：“ใช่แล้วค่ะเจ้านาย ช่วงบ่ายฉันอาจจะขอลางานซะสองชั่วโมงนะคะ ห้องที่เคยเช่าร่วมกับคนอื่นถึงกำหนดแล้ว ฉันอยากย้ายของของฉันออกมา ”

“เดิมวันนี้ก็เป็นวันหยุดของเธอ ไม่ต้องลางานหรอก ของเยอะหรือเปล่า？ผมช่วยหารถขนของไปขนให้ ”เฉินห้าวกล่าว

“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร มันก็แค่เสื้อผ้าและของเก่าๆ ประมาณสองกระเป๋าสัมภาระก็ขนหมดแล้ว ฉันขนเองได้ค่ะ ”เฉารุ่ยรีบปฏิเสธโดยเร็ว เพราะเธอไม่อยากรบกวนเฉินห้าว

“ไหนๆผมก็ไม่มีอะไรทำ ช่วงบ่ายผมไปกับเธอละกัน ตอบตกลงกันอย่างมีความสุข ”เฉินห้าวกล่าว

“ฉันพักอยู่ชั้นสี่ ที่นี่ไม่มีลิฟท์ สิ่งแวดล้อมแย่ไปหน่อย ต้องขออภัยเจ้านายด้วยนะคะ ”ตอนที่เฉารุ่ยขึ้นบันไดนั้น ยังพูดอยู่เหมือนรู้สึกผิด

“นี่จะเป็นไรไป ต่อจากนี้ไปพักที่บ้านของเรา ก็จะไม่มีปัญหาพวกนี้เกิดขึ้นแล้ว ”เฉินห้าวได้พูดปลอบ

เฉารุ่ยนึกถึงคอนโดเฟ่ยชุ่ยทั้งห้าตึกนั้นที่เป็นบ้านของเฉินห้าว จู่ๆก็เกิดความรู้สึกภารกิจขึ้น ต้องดูแลบ้านของเจ้านายให้ดีที่สุด

พอถึงหน้าประตูห้องของชั้นสี่ หลังเฉารุ่ยได้หยิบกุญแจเปิดประตู เฉินห้าวก็ถูกลิ่นไม่พึงประสงค์ของห้องโชยมาจนไม่ไหว เปิดตาแล้วดู ในห้องเต็มไปด้วยกล่องข้าว เสื้อผ้าผู้หญิง และยังมีผู้หญิงสองคนที่ใส่เสื้อปลอดโปร่งนั่งไขว้ขาดูดบุหรี่อยู่ เพื่อนร่วมห้องเก่าของเฉารุ่ยเป็นผู้หญิงที่ดุเดือดจริงๆ

“โอ้ ขอโทษด้วยค่ะ ห้องนี้รกไปหน่อย ”

เฉารุ่ยรู้สึกเกรงใจมาก ที่ให้เฉินห้าวเห็นสภาพที่รกรุงรังแบบนี้ นี่ต้องโทษพวกเพื่อนร่วมห้องของเธอที่ขี้เกียจ แต่เดิมที่เฉารุ่ยพักที่นี้มีเธอที่ทำความสะอาดห้องก็ยังดีหน่อย สองวันนี่ที่เฉารุ่ยย้ายออกไป ที่นี่ก็กลายเป็นเล้าหมูซะงั้น

เฉินห้าวได้เห็นข้างในห้องมีผู้หญิง และยังมีเครื่องใช้ส่วนตัวต่างๆ ไม่สะดวกที่จะเข้าไป เลยบอกว่ารอหล่อนข้างนอกละกัน รอเฉารุ่ยจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว เขาจึงไปช่วยขนของลงไป

“ได้ค่ะ รอฉันสักครู่นะคะ ฉันจะรีบจัดเก็บ ”เฉารุ่ยได้ก้มหัวลงเพื่อเป็นการขอโทษ จากนั้นก็ปิดประตูห้องไป