เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 50

บทที่ 50 ร้านพะโล้ฝรั่งเศส

เซี่ยจิ้งได้พูดต่อ: “เฉินห้าว นายพูดแล้วนะว่าพะโล้ที่ฉันทำอร่อย สู้เชฟสามคนนั้นได้ พูดแล้วห้ามกลับคำนะ”

“แต่เธอทำเป็นแค่เมนูเดียว ผมจะเปิดร้านหารใหญ่นะ ไม่ใช่ว่าลูกค้ามาแล้วสั่งอาหารไม่ได้ แล้วขึ้นแต่พะโล้งั้นเหรอ” เฉินห้าวได้จ้องเธอเหมือนว่าจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม

เซี่ยจิ้งตบหน้าอกตัวเอง แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า: “ฉันสามารถเรียนรู้ได้ ให้เวลาฉันแค่วันเดียว ฉันก็สามารถฝึกทำได้หนึ่งอย่าง ใช้เวลาไม่นาน ก็สามารถกลายเป็นเชฟระดับสูงได้

เฉินห้าวได้แต่หัวเราะแต่ไม่พูดอะไร เซี่ยจิ้งนึกว่านี่เป็นการปฏิเสธ ก็ทำหน้าบูด แบะริมฝีปากแดงๆเอ่ยขึ้นว่า: “ฉันไม่สน ได้กินขาหมูพะโล้ฉันไปแล้ว นายก็ต้องรับผิดชอบ”

ฝั่งฉิงจื๋อเทาที่กำลังจะกินขาหมุชิ้นใหญ่ก็ได้หยุดชะงัก ได้แสดงความสุขออกมา บอกกับเซี่ยจิ้งจิ่งว่า: “ยังมีเรื่องดีๆอย่างนี้ด้วย？ งั้นผมก็ได้กินขาหมูไปด้วย เห็นว่าเธอที่มีหน้าตาสวยขนาดนี้ ก็รับผิดชอบเธอไปก่อนละกัน เป็นแฟนเธอเลยดีไหม”

“ไปไกลๆไป กินขาหมูนายไป” เซี่ยจิ้งไม่ได้มีความรู้สึกดีกับผู้ชายที่หน้าเต็มไปด้วยสิวและอยู่ติดกับบ้านคนนี้ ทั้งหน้าบูดบึ้ง ฉิงจื๋อเทายิ้มแบบร้ายๆแล้วกินขาหมูในมือต่อ ที่จริงเขาดูออกตั้งนานละ เซี่ยจิ้งนี้เรื่องมาสมัครแค่ข้ออ้าง ความจริงคือชอบตัวคนมากกว่า เขาเฝ้าดูพัฒนาการภายในใจ

“รับเธอเข้าสมัครก็ได้” จู่ๆเฉินห้าวได้พูดคำที่ทำให้ตกตะลึงออกมา

“เจ้านาย แต่เธอทำเป็นแค่พะโล้เองนะคะ” เฉารุ่ยเตือนอยู่ข้างๆอย่างรีบร้อน หล่อนไม่อยากให้เฉินห้าวเสียตังโดยเปล่าประโยชน์

เฉินห้าวกล่าว: “รับเข้าสมัครมีการทดลองใช้งานอยู่ไม่ใช่เหรอ ลองทดลองใช้งานก่อนครึ่งเดือน อีกอย่างเงินเดือนร้านอาหารเราให้ตามความสามารถของแต่ละคน ในเมื่อเซี่ยจิ้งทำเป็นแค่พะโล้ เงินเดือนก็ต้องลดไปด้วย ช่วงที่ทดลองงานจ่ายเงินเดือน4000หยวนต่อเดือน ห้องพักให้แต่ห้องเดียว หากในครึ่งเดือนยัง ฝึกทำอาหารไม่ได้10อย่าง ถือว่าทดลองงานจบลง

“ได้”

เซี่ยจิ้งพยักหน้าตกลงข้อเสนอนี้

“งั้นดี นั่งลงกินข้าวก่อน หลังกินข้าวเสร็จให้เฉารุ่ยพาเธอไปดูห้องพัก ทั้งตึกเธอชอบห้องไหนก็พักห้องนั้น เป็นเจ้าของของตึกนี้ คำพูดที่เฉินห้าวพูดนั้นโอ้อวดมาก

“ดีมาก นายได้ตัดสินใจออกมาอย่างชาญฉลาดมาก” เซี่ยจิ้งหลงตัวเองไปนิด นั่งลงแล้วกินข้าวกับทุกคน

กินไปคุยไป หลังได้รู้จักกันพอควร เฉินห้าวพอที่จะเดานิสัยเซี่ยจิ้งได้ เข้มแข็ง และกล้าที่จะฝึกฝน บางครั้งอาจเข้าข้างตัวเองไปหน่อย แต่เป็นคนดี ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง เวลาเพียงไม่นานทุกคนก็สนิทกันแล้ว

เฉินห้าวพูด : “อาจเป็นไปเช่นนี้ได้ แต่คุณอย่าลืม บรรพบุรุษในครอบครัวเธอล้วนเป็นเชฟในวัง เชฟในงานเลี้ยงระดับชาติ จะปล่อยให้เชฟรุ่นหลังที่ไม่เอาไหนทำเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลเหรอ? ถึงตอนนั้นคุณอาคนใดคนหนึ่ง ลุงคนใดคนหนึ่งของเซี่ยจิ้งทนดูไม่ได้ มาที่ร้านเราเพื่อกอบกู้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูล อย่างงั้นพวกเราก็มีเชฟมือหนึ่งมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ฉันคิดน้อยไป หรือว่าคุณคิดไกลไปคะเนี่ย” ในที่สุดเฉารุ่ยก็วางใจแล้ว ยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย

“ไม่เป็นไร ต้องจำไว้ ทองยังไงก็ต้องส่องสว่าง จากกำลังทรัพย์ของผมตอนนี้ ลงทุนกับใครสักคนไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย จะต้องมีที่ที่จะต้องใช้พวกเขาแน่นอน” เฉินห้าวกล่าว

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว” ความคับข้องใจของเฉารุ่ยได้ปลดปล่อย บอกลาเฉินห้าวด้วยความเบิกบาน

เฉินห้าวมองแผ่นหลังของเธอที่เดินจากไป ใบหน้าเผยถึงรอยยิ้มบางๆ วันนี้ได้รับลูกน้องสาวสวยมาอีกคนแล้ว ในใจรู้สึกพึงพอใจมากกว่าประโยชน์ที่จะใช้ได้จริง จู่ๆเขาก็มีความคิดนึงขึ้นมา ถึงตอนนั้นบ่วงที่รายล้อมไปด้วยสาวสวยมากมายเป็นผู้ช่วย เมื่อออกไปไหนมาไหนดอกไม้ก็จะเบ่งบานไปทั่ว บรรดานกน้อยใหญ่ จะต้องเป็นที่น่าตกตะลึงในสายตาผู้คนอย่างแน่นอน

“ก็ได้ตัดสินใจอย่างมีความสุขเช่นนี้แหละ!” เฉินห้าวคิดวิธีการอย่างแน่วแน่ในใจ

ก่อนนอน เฉินห้าวเปิดAPPไป่อี้ปู่เทีย ทันในนั้นก็เห็นว่าข้อความในระบบปรากฏเครื่องหมายอัศเจรีย์อยู่อันหนึ่ง หมายความว่ามีเมล์ใหม่ เขารีบกดเข้าไป ตรวจตราเนื้อหาข้อความดังกล่าวนั้นทันที