เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 80

บทที่ 80 ถ้าเป็นลูกผู้ชายก็มาแข่งกับฉัน

“น้องชาย ตอนนี้เซี่ยจิ้งไม่อยากเจอนาย นายกลับไปก่อนดีกว่า” เฉินห้าวพูดกับเขาอย่างสุภาพ ยังไงก็เรื่องของความรู้สึก เจ้านายอย่างเขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งให้มาก

“หึ แกนั่นแหละที่ทำให้เธอสับสน กล้ามาแย่งว่าที่เจ้าบ่าวของฉัน ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

ใครจะรู้ว่าที่นี่เด็กหนุ่มนั้นโยนปัญหามาให้เฉินห้าวทั้งหมด แล้วพูดกับเขาด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันว่านายเข้าใจผิดแล้ว เซี่ยจิ้งแค่ทำงานที่ร้านอาหารของฉัน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด” เฉินห้าวอธิบาย

เด็กหนุ่มพูดอย่างโมโห “อย่ามาหลอกฉัน ฉันไปสืบมาจากที่ยิมเรียบร้อยแล้ว เซี่ยจิ้งหายไปตั้งแต่ที่ออกไปกับแก ไม่คิดเลยว่าแกจะซ่อนเธอไว้ มีแผนในใจ!”

การหาเรื่องซ้ำๆ ทำให้เฉินห้าวเริ่มอารมณ์เสีย “นี่ อย่าพูดมั่วนะ”

“หึ โอหยางไห่ อย่ามาทำตัวน่ารังเกียจแถวนี้ รีบไปซะ เจ้านายของพวกเราหล่อกว่านาย รวยกว่านาย และยังต่อสู้เป็น ถ้าจะหมั้นฉันก็จะหมั้นกับเขา ไม่ใช่นาย!” เซี่ยจิ้งพูดแทงใจ

เฉินห้าวตกใจ ทำไมถึงดึงตัวเขาเข้าไปเกี่ยวแล้วละ

เด็กหนุ่มคนนี้ที่ชื่อโอหยางไห่หน้าแดงก่ำ อยู่ๆ เขาก็ตะโกนใส่เฉินห้าวว่า “แกก็แค่เจ้าของร้านอาหารไม่ใช่หรอ ถ้าพูดถึงเงิน ฉันมีเยอะกว่าแกเยอะ!”

เซี่ยจิ้งพูดอย่างดูถูก “นั่นเงินของนายงั้นหรอ เงินพ่อนายไม่ใช่หรอ นายก็มีแค่รถเส็งเคร็งไม่กี่คันเท่านั้นแหละ”

พูดจบ เซี่ยจิ้งก็หันไปพูดกับเฉินห้าวเสียงเบา “บ้านของเจ้านี้ทำธุรกิจรถยนต์ ก่อนหน้านั้นมาคอยเกาะแกะฉันตลอด นายต้องช่วยฉันไล่เขาไปนะ ฉันสามารถลดเงินเดือนเป็นการตอบแทน”

เฉินห้าวหัวเราะ “ลดเงินเดือนนั่นไม่จำเป็นหรอก ถึงแม้ฉันจะไม่รวย แต่ก็จะไม่หาเงินหารกำไรจากตัวพนักงานฉัน แต่ถ้าตัวเธอไม่ตกลง ก็ไม่สามารถมีใครพาเธอไปได้”

“เจ้านายดีที่สุด รักนะคะ!” เซี่ยจิ้งยิ้มหวาน แล้วใช้มือทำสัญลักษณ์หัวใจใส่เฉินห้าว

โอหยางไห่เห็นภาพนี้ก็ยิ่งโมโหขึ้นไปอีก แล้วพูดอวดเสียงดัง “รถทุกคันของฉันไม่ต่ำกว่า 2ล้านหยวน วันนี้ฉันก็ขับBentleyมา เซี่ยจิ้ง แค่เธอตอบตกลงแต่งงานกับฉัน ฉันจะให้รถที่ไม่ต่ำกว่า 4 ล้านหยวนกับเธอแน่นอน!”

ตอนแรกคิดว่าเซี่ยจิ้งจะตกใจ เพราะยังไงซะก็ไม่ใช่ว่างานแต่งของคนรวยทุกคนจะให้สินสอดหลักล้าน แต่เซี่ยจิ้งกลับพูดอย่างดูถูกว่า “ใครมันสนรถสปอร์ตกัน ฉันนั่งรถสปอร์ตของเจ้านายฉันทุกวัน วันนี้ฉันก็ขับลัมโบร์กินีมาทำงาน รถBentleyแค่ 3-4 ล้านของนายมีอะไรดี!”

โอหยางไห่เกือบจะสำลัก ตอนแรกคิดว่าจะขับBentley ออกมาอวดสักหน่อย สรุปว่าอวดไม่ได้ไม่พอยังเป็นคนที่ถูกเหยียบต่ำลงไปอีก

“เซี่ยจิ้ง เธออย่าถูกรูปลักษณ์ภายนอกของมันหลอกล่อสิ มันก็แค่หวังร่างกายของเธอ!” โอหยางไห่พูดอย่างตื่นตระหนก

แต่ใครจะรู้ว่าเซี่ยจิ้วจะเชิดหน้าแล้วพูดว่า “ร่างกายของฉัน ฉันจะให้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่นาย!”

“อ๊าก!”

โอหยางไห่หัวเสียแล้วขยี้หัวตัวเองจนเสียทรง เขาตะโกนใส่เฉินห้าวอย่างอารมณ์เสียว่า “แบ่งผู้หญิงของฉัน ฉันจะดวลกับแก!” สิ่งนี้ทำให้เฉินห้าวหัวเราะ “หรือว่าจะทำเหมือนกับคาวบอยที่ยืนตรงข้ามกันแล้วถือปืนดวลกันงั้นหรอ?”

“ไม่ใช่อยู่แล้ว ฉัน ฉันจะแข่งทรัพย์สินกับแก!”

โอหยางไห่คิดสักพัก ตัดสินใจใช้จุดเด่นของตัวเองที่เป็นลูกคนรวยมาเทียบ

“แข่งความรวยอีกแล้ว? น่าเบื่อจริงๆ” เฉินห้าวไม่อยากเล่นกับเขา

ครั้งก่อนที่เล่นกับมู่ต้าเหวยนั้นเป็นเพราะเขาเป็นคนใหญ่คนโต อีกอย่างเฉินห้าวก็ใครบัตรความมั่งคั่งเท่ากันมาชนะเขา

โอหยางไห่คนนี้ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเป็นคุณชายที่ไม่เคยได้รับความผิดหวัง และก็ยังเด็กกว่า ถ้าเฉินห้าวจะเอาจริงกับเขา ก็เหมือนกับผู้ใหญ่รังแกเด็ก

แต่เมื่อได้ยินว่าจะแข่งทรัพย์สิน เซี่ยจิ้งก็ออกหน้าพูดแทนเฉินห้าว “ประธานเฉินของพวกเรามีคอนโดเฟ่ยชุ่ยทั้งตึก เกือบ2พันล้าน แล้วยังมีร้านอาหารตะวันตกนี่ และยังมีสินทรัพย์อีกสิบกว่าล้าน นายจะแข่งยังไง? นายมีทรัพย์สินเยอะขนาดนี้หรอ? พอนายยังไม่ให้นายสืบทอดธุรกิจเลย นายก็มีแค่รถไม่กี่คันบ้านไม่กี่หลัง ราคาไม่กี่สิบล้านเท่านั้นแหละ”

ครั้งนี้จี้ไปโดนจุดอ่อนของโอหยางไห่เต็มๆ เขาเป็นลูกคนรวยจริง ปกติใช้เงินก็เยอะมาก แต่ว่ายังไม่ได้สืบทอดกิจการของที่บ้าน ในมือมีทรัพย์สินเพียงแค่สิบกว่าล้านก็กร่างไปทั่ว รถที่บ้านจะขับ คันไหนก็ได้ แต่คนมีอำนาจไม่ใช่เขา ดังนั้นถ้าจะแข่งทรัพย์สินจริงๆ ก็เทียบได้แค่ปลายแถวของเฉินห้าว

ไม่คิดเลยว่าจะหาเรื่องมาให้ตัวเองเสียหน้า โอหยางไห่โมโหแล้วสูดหายใจเข้าสองที อยู่ดีๆ ก็คิดจุดแข็งของตัวเองได้ว่าที่บ้านทำธุรกิจรถยนต์ เคยขับรถสปอร์ตมามากมาย งั้นก็ใช้เรื่องรถมาเหยียบเฉินห้าวที่น่าโมโหคนนี้ละกัน

“ฉันจะแข่งรถสปอร์ตกับแก!” โอหยางไห่พูดท้าเฉินห้าว “ถ้ากลัวก็หลบไป อย่ามาขัดขวางการพูดคุยของฉันกับว่าที่เจ้าสาว!”

“ปัญญาอ่อน ถ้าขาดความรักก็กลับบ้านไปหาแม่ ที่ของฉันไม่ใช่โรงเรียนอนุบาล ไม่มีหน้าที่ที่จะต้องมาเล่นกับนาย”

คำพูดเฉินห้าวแทงใจโอหยางไห่อีกครั้ง โอหยางไห่พูดกัดฟันด้วยความโมโห “เป็นลูกผู้ชายก็มาแข่งกับฉัน!”

ครั้งนี้ไม่ต้องรอเฉินห้าวพูด เซี่ยจิ้งก็พูดว่า “นายจะแข่งยังไง? ข้างนอกร้านอาหารจอดลัมโบร์กินีไว้หนึ่งคัน เจ้านายของพวกเราขับHummer นายมีเพียงแค่Bentley ไม่ว่าจะราคาหรือจำนวน นายก็แพ้ทั้งนั้น”

“ไม่ ที่บ้านฉันยังมีรถอีกเยอะ พวกเธอรอไว้ ฉันจะกลับไปขับมาเดี๋ยวนี้!”

พูดจบโอหยางไห่ก็วิ่งออกจากร้านไปเลย คงจะไปขับรถมานั่นแหละ