เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 87

บทที่ 87 นี่เป็นเพียงอุบัติเหตุ

เฉินห้าวขับรถไม่นานก็ถึงสนามบิน พวกเขาออกเดินทางด้วยการแต่งตัวง่ายๆ สบายๆ และเช็คอินเสร็จอย่างรวดเร็ว ผ่านด่านตรวจค้น แล้วก็ไปนั่งรอในห้องนั่งเล่นของสายการบิน

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะใส่แว่นกันแดดไว้ แต่ก็สามารถมองออกว่าพวกเขาเป็นคู่ที่ทั้งสวยทั้งหล่อ เป็นที่สะดุดตาของคนธรรมดาทั่วไป ไม่นานก็ดึงดูดความสนใจของคนบางคน

มีเด็กสาวอายุประมาณ 15-16 วิ่งเข้ามาอย่างดีใจแล้วถาม “พี่ชายพี่สาว พวกพี่เป็นดาราใช่มั้ย?”

“ไม่ใช่จ้ะ น้องสาว” โจวซีถงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“พี่ชายคนหล่อ แล้วพี่ละ?” เด็กสาวถามอีกครั้ง

“พี่ก็ไม่ใช่ดารา เป็นแค่คนธรรมดา” เฉินห้าวถอดแว่นตอบตามมารยาท

“ว้าว หล่อมาก!” ในสายตาของเด็กสาวระยิบระยับ ในวัยของเธอ กำลังเป็นช่วงที่สนใจและชอบหนุ่มหล่อ

“นายทำให้เด็กสาวหลงนายแล้วนะ ระวังหน่อย อย่าทำอะไรผิดละ” โจวซีถงพูดอย่างขำๆ อยู่ข้างๆ

“ฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ? ฉันไม่ไปทำร้ายเด็กน้อยอนาคตของชาติหรอก ผู้ใหญ่แบบเธอนี่สิถึงจะเป็นเป้าหมายของฉัน” เฉินห้าวยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“คนกะล่อน!”

โจวซีถงหันหน้าหลบ แต่ว่าเธอไม่ได้โมโห

เด็กสาวคนนั้นยังไม่ยอมจากไป หยิบสมุดของเธอออกมาแล้วให้ทั้งสองเซ็นชื่อให้ แล้วบอกว่าทั้งสองเหมือนดารา อนาคตต้องเป็นดาราแน่ๆ

“โอเค หวังว่าจะเป็นอย่างที่เธอพูด”

เฉินห้าวไม่กล้าทำให้เด็กสาวเสียใจ แล้วก็เซ็นชื่อลงในสมุด เขายังไม่ใช่ดารา ไม่เคยฝึกเซ็นลายเซ็นลวดลายอย่างนั้น

โจวซีถงเองก็เซ็นชื่อ ถือซะว่าทำให้เด็กสาวสมหวัง

“ขอบคุณอนาคตดาราดังทั้งสองคนค่ะ!”

เด็กสาวกอดสมุดไว้แล้วจากไปอย่างมีความสุข

ไม่นานก็ถึงคิวที่พวกเขาขึ้นเครื่อง ทั้งสองมุ่งหน้าไปที่ชั้นเฟิร์สคลาส

การบริการของชั้นเฟิร์สคลาสนั้นดีที่สุดบนเครื่อง ที่นั่งก็กว้างสบาย ที่นั่งของทั้งสองคนติดกัน เฉินห้าวหลีกให้โจวซีถงนั่งติดหน้าต่างตามมารยาท

ไม่นานเครื่องก็บินขึ้น หลังจากที่ผ่านความรู้สึกขณะเครื่องขึ้น ในที่สุดเครื่องก็นิ่ง ปกติแล้วโจวซีถงหาเวลาพักผ่อนอย่างนี้ยากมาก เพราะงั้นเธอจึงเอนตัวแล้วหลับตาพักผ่อน