เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว นิยาย บท 90

บทที่90 มื้ออาหารที่สุดยอดที่สุด

โจวซีถงเคี้ยวสองสามครั้งอย่างสงสัย ดูเหมือนว่าเนื้อปลาแซลมอนนี้รสชาติจะแตกต่างจากที่เคยกินในอดีต รสชาติก้าวขึ้นไปอีกขั้น

แต่แปลกหน่อยๆ เนื้อปลาแซลมอนไม่น่าจะสดขนาดนี้ ไม่สอดคล้องกับเหตุผลทั่วๆไป

เพื่อจะทดสอบว่าลิ้นผิดปกติหรือไม่ เธอจึงกินไปอีกชิ้น หลังจากที่กินสองชิ้นทับกัน กลิ่นความหอมสดใหม่ก็ยิ่งชัดเจนขึ้น อดไม่ได้ที่จะ“อื้อ”ออกมา

“นี่เนื้อปลาแซลมอนอะไรเนี่ย รู้สึกต่างแตกต่างมาก！”

โจวซีถงกินอย่างมึนงง รู้สึกว่ารสชาติคือปลาแซลมอนจริงๆ แต่รสชาติกับความหอมดีกว่าเนื้อปลาแซลมอน นี่มันไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์！

“นี่มันเรียกว่าลูกปลาแซลมอน เป็นแซลมอนอย่างหนึ่งที่ยังไม่โตเต็มที่ เพราะความผิดปกติ ดังนั้นจึงต่างจากอื่นๆ”เฉินห้าวอธิบายให้เธอฟัง

“ครั้งแรกเลยที่ฉันได้ยิน คุณเอาอาหารทะเลแปลกๆมากมายขนาดนี้มาจากไหนเนี่ย？”

โจวซีถงแปลกใจมาก ผู้ชายตรงหน้านี้ ดูเหมือนไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ไม่ว่าจะโสมคนต้นตำรับ สร้อยข้อมือลูกประคำ หรือว่าไวน์ที่มีชื่อเสียงในภายหลัง หลักฐานรับรองความเป็นเจ้าของ มักคาดไม่ถึงเสมอ

“เหอะเหอะ ผมก็แค่คนค้าปลีกที่ธรรมดาๆเท่านั้น”เฉินห้าวอธิบายด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นโจวซีถงก็ไม่เชื่อเลย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยสืบเฉินห้าว ในมือเขานอกจากร้านอาหารตะวันตกที่คนแปลกๆขายหมูตุ๋นแล้ว ก็ไม่มีอุตสาหกรรมอื่น แหล่งที่มาของสิ่งของดีๆพวกนั้นที่ลึกลับ

ทุกคนต่างมีความลับ โจวซีถงก็ไม่ได้ถามต่อ เธอชิมเพรียงทะเลกับลูกปลาแซลมอน อร่อยจนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ทันใดนั้นเธอก็ตั้งตารออาหารที่ล้ำค่าต่อไป

อาหารอย่างที่สามคือออร์เดิฟ ที่ประณีตราวกับงานฝีมือ สีชมพู ขาว เหลืองที่แมทช์กันอย่างสดใส รวมถึงเนื้อปลา เนื้อกุ้งกับการผสมกับผักเครื่องเคียงบางอย่าง

เนื้อของที่นี่โจวซีถงจำได้ เป็นปลาทูน่าบลูฟิน อาหารทะเลที่แพงและสูงส่งถึงขีดสุด เธอโชคดีเคยกินมาครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นตามพ่อไปเซ็นสัญญาที่ต่างประเทศ เซ็นโครงการที่มีมูลค่ากว่าหลายร้อยล้านกับบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง และอาหารเย็นที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ก็มีปลาทูน่าบลูฟิน รสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ที่โจวซีถงลืมไม่ลง

เธออดไม่ได้ที่จะคีบมาชิ้นหนึ่ง พอชิมไปก็รู้สึกต่างกับในความทรงจำ ไม่ใช่ว่าไม่อร่อย แต่อร่อยกว่า เนื้อยังคงแท้จริงๆ แต่เชฟใช้ออร์เดิฟ เอาจุดเด่นของเนื้อปลาทูน่าแสดงออกมา ผักเครื่องเคียงก็ยิ่งเพิ่มคะแนนให้กับออร์เดิฟปลาทูน่าบลูฟินจานนี้ ให้อร่อยมากยิ่งขึ้น

“ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณ”โจวซีถงกลืนเนื้อปลาเสร็จก็ขอบคุณ เพราะว่าเธอรู้ราคาของปลาทูน่าบลูฟิน

ในระดับโลกปลาทูน่าบลูฟินถูกเรียกว่า“โรลส์-รอยซ์”ของปลาทูน่า เป็นความพรีเมี่ยมของปลาทูน่า ต้นทุนการจับปลาสูงมาก ดังนั้นราคาจึงสูงโดด ทุกห้าสิบกรัมจะสี่พันหยวน น้ำหนักจานใหญ่สองร้อยห้าสิบกรัมนี้ เกรงว่าต้นทุนอย่างเดียวก็น่าจะประมาณสี่ร้อยหยวนแล้ว

อาหารอย่างหนึ่งล้านหยวน ถึงเป็นตัวโจวซีถงเอง ก็จะพิจารณาว่าคุ้มหรือไม่ คิดไม่ถึงว่าเฉินห้าวจะจัดแจงอาหารล้ำค่าให้เธอเช่นนี้

“ไม่ต้องเกรงใจ แค่ข้าวมื้อหนึ่งเอง”เฉินห้าวพูดถ่อมตัว

โจวซีถงมองเขาอย่างมีเลศนัย จากนั้นจึงถาม：“ฉันแปลกใจหน่อยๆ คุณให้ฉันซื้อแค่ของสองสิ่งแต่เอาอาหารมื้อนี้ตอบแทนฉัน แล้วก็ยังมี Rosa ‘Juliet’ก่อนหน้านี้อีก เธอขาดทุนสุดๆแล้ว ที่พยายามมาเนี่ยคืออะไรกันแน่？”

เผชิญหน้ากับปัญหานี้ ผู้ชายต่างกันคำตอบก็ไม่เหมือนกัน ผู้ชายที่ซื่อสัตย์จะตอบ“มิตรภาพซื้อไม่ได้”ผู้ชายตรงๆจะพูด“เพื่อคุณไง”ผู้ชายเลวหน่อยก็จะบอก“แน่นอนว่าอยากได้ตัวคุณ”

เฉินห้าวเป็นคนที่ซื่อสัตย์ จึงตอบว่า：“ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา เลี้ยงข้าวคุณไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ”

โจวซีถงยิ้ม ไม่พูด ก้มหน้าลง แล้วเพลิดเพลินกับอาหารทะเลที่เฉินห้าวสรรหามาให้ต่อ

อาหารจานที่สี่ต่อมาก็แปลกหน่อยๆ จู่ๆก็เป็นเพรียงหินที่อยู่รอบๆทะเล แต่อาหารสามจานแรกต่างเป็นวัตถุดิบชั้นดีราคาแพงทั้งนั้น โจวซีถงรู้ว่าเพรียงหินนี้ไม่ธรรมดา

เผชิญหน้ากับคำถามของโจวซีถง เฉินห้าวก็อธิบายให้เธอฟัง：“นี่คือเพรียงคอห่าน หนึ่งในอาหารทะเลที่แพงที่สุด รู้จักกันในชื่อทองคำแห่งอาหารทะเล คุณลองชิมดู”

ถึงแม้เฉินห้าวไม่ได้บอกราคา โจวซีถงก็รู้ว่าพวกนี้ดูเหมือนเพรียงหินธรรมดา ราคาถูกกว่าสามจานแรกไม่มากเท่าไหร่แน่นอน ดังนั้นเธอจึงคีบมาหนึ่งชิ้น พอชิมไปแล้วก็พยักหน้า รสชาตินี้ก็เป็นครั้งแรกที่ได้กิน ในความสวยงามมาพร้อมกับความอร่อยที่สุดยอด กินอาหารจานเนื้อไปเยอะแล้ว อาหารจานนี้ช่วยล้างความคาวได้พอดี

เฉินห้าวก็เป็นครั้งแรกที่ชิมเพรียงคอห่าน ทานเสร็จก็เอาแต่ชม เดิมวัตถุดิบก็รสชาติไม่เลวอยู่แล้ว ส่วนฝีมือของเชฟกู่ก็ไม่จำเป็นต้องพูด ทำให้เพรียงหินจานนี้กลายเป็นอาหารมีชื่ออีกจาน

ต่อมา อาหารก็มาเสิร์ฟไม่หยุด กุ้งมังกรสีน้ำเงิน หอยเป่าฮื้อออสเตรเลียเป็นต้น ต่างเป็น วัตถุดิบอาหารทะเลที่สุดยอดและหายาก โจวซีถงคนที่ไม่ค่อยชอบอาหารทะเล ต่างกินอย่างมีความสุข ถ้าให้เธอพูด นี่คืออาหารที่ดีที่สุด ที่เธอเคยกินมาจนตอนนี้

“ชน แก่มื้ออาหารที่สมบูรณ์แบบของเรา！”

เฉินห้าวยกแก้วขึ้นมา ใบหน้าของโจวซีถงพร้อมกับรอยยิ้ม ชนแก้วกับเขา จากนั้นก็เอาน้ำผลไม้ดื่มลงคอ เพราะว่าตอนบ่ายพวกเขายังต้องไปเที่ยวที่ริมทะเล จึงไม่ดื่มเหล้า

มื้อนี้กินไปครึ่งชั่วโมงกว่า ทั้งสองมีความสุขอย่างมาก ตอนเตรียมจ่ายเงิน จู่ๆในร้านก็มีผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่จะจองโต๊ะ

เขาสวมกางเกงชายหาดสีสันจี๊ดจ๊าด เดินตะโกนเข้ามาในร้านอาหารเสียงดัง ดูไม่มีคุณภาพ และทรงผมครูว์คัตเป็นมุมที่ฮิตสุดๆเมื่อสิบปีก่อน ก็สะดุดสายตาผู้คนเป็นพิเศษ

พนักงานเสิร์ฟเกลี้ยกล่อมให้เขาเงียบลง กลับถูกด่าไปยกหนึ่ง ชายผมครูว์คัตโมโหสุดๆไม่ฟังคำโน้มน้าว พนักงานรู้ว่านี่คือคนในพื้นที่ ขัดใจไม่ได้ ได้แต่อดทนกล้ำกลืน