เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 102

“ไวศิษฎ์?” นภาลัยสงสัย “เขามาทำอะไรที่นี่?”

สาวินเล่าเรื่องสิบวันที่เขาพักอยู่ที่นี่ เป็นคนเริ่มสอนศิลปะให้เด็กๆเอง เขาบอกนภาลัยไว้แล้ว

นภาลัยได้ยินก็ตกใจ “เขามาสอนศิลปะเด็กๆ? เขาไหวหรอ?”

“น่าจะเป็นจิตรกรมืออาชีพ ฝีมือไม่เลว เมื่อวานเด็กๆยังเตรียมของขวัญบอกลาให้เขาด้วย สิบวันมีแต่ความรู้สึกดีๆ”

จากนั้นสาวินก็นำภาพวาดสองภาพของเขาออกมาจากในห้อง “คุณดู สีสันในรูปเป็นยังไงบ้าง?”

นภาลัยมองไปที่เขาอย่างแปลกใจ “ดูแล้วหลายวันมานี้ความสัมพันธ์ของพวกนายไม่เลวเลย?” รับภาพมา มองดูผ่านๆ ในใจก็วิเคราะห์ “สวยมาก มีความสามารถ”

“ตัวเขาก็พอใช้ได้ ยังมาช่วยล้างจานชามด้วย”

นภาลัยกลับมาที่หมู่บ้านไม่นาน ก็ช่วยกันตรวจร่างกายชาวบ้านพร้อมกับสาวิน

และตากยาแยกเป็นชนิดต่างๆ

นภาลัยไม่ได้นอนค้างที่นี่ เธอมาเป็นครั้งคราว กลับมาที่หมู่บ้านเธอก็ดูยุ่งตลอดเวลา

กลับมาที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าเวลาก็ดึกแล้ว

เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงค่ำ วันนี้ไม่มีแสงจันทร์ส่อง ดวงดาวมีเพียงเล็กน้อย

ภายในสวนมีดอกกุหลาบที่กำลังจะบานแต่เหมือนถูกห่อด้วยผ้าก็อซอีกชั้นหนึ่ง ท่าทางที่เหมือนจะบานออกพัดปลอวตามสายลม ดูงดงามอย่างมาก

ภายในวิลลาใหญ่ ไฟในห้องรับแขกยังสว่าง

ภีมพลนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา เขาเม้มริมฝีปาก ออร่าความดุร้ายแผ่ทั่วตัวเขา

พ่อบ้านปวิธยืนอยู่หน้าห้องรับแขก หันมองไปมา คุณนายทำไมยังไม่กลับมา?

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง……

พ่อบ้านปวิธรีบวิ่งไปต้อนรับ “คุณนาย คุณภีมรอคุณห้ามชั่วโมงแล้ว”

“มีเรื่องอะไรไหม?” เธอรีบเดินไปห้องรับแขก พลางมองไป “ทำไมไม่โทรหาฉัน?”

“ไม่รู้ว่ามีไม่มีเรื่อง เขาซื้อเค้กมาให้คุณ แต่ว่าถูกโยนทิ้งขยะไปแล้ว”