เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 149

เมื่อเทียบกับความสุขในวันนั้น อารมณ์ของญาณีเมื่อออกจากรีพัลส์เบย์วันนี้บอกได้เลยว่าเป็นความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน

เป็นเพราะเธอไม่สงบมากพอ ทำให้แสดงความต่อหน้าภีมพล

ช่วงกลางคืน

ภีมพลส่งแม่ของเขากลับไปที่ห้องและเล่นเกมหมากรุกกับเธอ บรรยากาศดีมากจนคะนึงนิตย์พูดว่า “ลูกภีม ดึกแล้ว พรุ่งนี้แกต้องทำงานไม่ใช่เหรอ?รีบไปพักผ่อนซะสิ”

“ก็ได้ครับแม่” ใบหน้าของภีมพลฉายแววอ่อนโยน

เขากล่าวราตรีสวัสดิ์กับเธอแล้วออกจากห้องนอนไป

เขารู้ว่าแม่ของเขาจะไม่ออกมาอีก ดังนั้นเขาจึงไปหาแชมป์และขวัญข้าวพลางกระซิบกับพวกเขาว่า “แม่อยากเจอกับลูกๆ ลูกอยากเจอแม่ไหม?”

“อืม...”

“คิดถึงสิครับ คิดถึงมากๆ เลย”

“ชู่ว!”

เด็กๆ ตื่นเต้นมาก แม้จะได้เจอกันในตอนเวลากลางวัน แต่ทำได้แค่แสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน ความรู้สึกนี้มันน่าอึดอัดจริงๆ

ภีมพลอธิบายให้เด็กๆ ฟังสองสามประโยค ก่อนจะพาพวกเขาไปที่ห้องของรมิตา

เมื่อล็อกประตูเสร็จ เธอถอดหน้ากากออก แล้วหันกลับมากอดเด็กๆ “ลูกรัก”

“แม่”

เด็กๆ กอดเธอแน่น อุณหภูมิในอ้อมแขนของแม่ก็คุ้นเคยเป็นอย่างดี

สำหรับนภาลัยแล้ว เธอพอใจกับการกลับมาพบกันอีกครั้งแม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆ ก็ตาม

เธอลูบหน้าเด็กๆ แล้วพาพวกเขาไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะบังเอิญค้นพบว่าแชมป์มีฟันผุ “ไหน อ้าปากให้แม่ดูหน้าซิ”

“มีอะไรเหรอครับ?” แชมป์ไม่กล้าเปิดปาก เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

เธอเอื้อมมือไปบีบคางของลูกชาย “อ้าปาก ให้แม่ดูว่ามีฟันผุหรือเปล่า?”

แชมป์หันไปมองพ่อ แล้วมองแม่อย่างเขินอาย จนสุดท้ายจึงอ้าปากของเขาอย่างเชื่อฟัง

นภาลัยเหลือบมองเข้าไปในปากบหน้าที่อ่อนโยนของเธอดูเคร่งขรึม “ช่วงนี้ได้กินลูกอมแล้วไม่ได้แปรงฟันหรือเปล่า?”

“...” เจ้าตัวเล็กกะพริบตาถี่ พยายามจะโกหก แต่แม่เป็นหมอ

เธอจ้องไปที่น้องสาวคนเล็กอีกครั้ง “ขวัญข้าว อ้าปากให้แม่ดูหน่อย”