เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 160

“ที่อยู่อีเมลนี้ก็ยังเขียนไว้อยู่บนเว็บไซต์วิกิพีเดีย หลังจากผ่านการรับรองแล้ว ของพวกนี้ล้วนเป็นบัตรเชิญที่ผู้นำแวดวงทางการแพทย์ส่งมาให้หนูค่ะ ท้ายจดหมายยังมีตราประทับ ด้วยเหตุผลส่วนตัว หนูจึงไม่เข้าร่วมกิจกรรม คุณสามารถเปิดอ่านได้ทุกฉบับ สิ่งเหล่านี้จะเป็นหลักฐานเพื่อพิสูจน์ตัวตนของฉันทั้งหมดค่ะ”

คะนึงนิตย์เบนหน้าหนี ไม่มองโทรศัพท์เธอด้วยซ้ำ

ทว่าผ้าไหมรีบรับโทรศัพท์ทันควัน และนำมาวางทางด้านหน้าของคุณนาย “คุณนายคะ....” เธอเองชำเลืองมองดูเช่นกัน “คือคุณหมอรมิตาจริงๆ ด้วยค่ะ”

ดวงตาคะนึงนิตย์ฉายแวบอะไรบางอย่าง แต่เธอก็สงบสติอารมณ์ได้รวดเร็วมาก นัยน์ตาเหล่มองหน้าจอโทรศัพท์อย่างเย็นชาแวบหนึ่ง

ไม่มีใครคาดเดาออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะว่าสภาพอารมณ์ไร้การเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

“สภาพผิวของท่านจะถ่วงเวลาอีกไม่ได้แล้วค่ะ” นภาลัยพูดตามความจริง “หนูไม่ได้โกหกท่านเลย ถ้าขืนปล่อยทิ้งไว้อีกครึ่งปี การรักษาก็จะซับซ้อนมากขึ้นอีกเท่าตัว แต่ว่าตอนนี้ หนูมีความชำนาญมาก ต้องรักษาท่านให้หายดีแน่นอนค่ะ!”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกไฟคลอกมาหลายปี เป็นผู้หญิงที่มีความฝันว่าอยากจะเต้นรำ เธอยอมทิ้งลูกชายโดยใช้การฆ่าตัวตาย แล้วจะไม่อยากฟื้นฟูดังเดิมได้ยังไง?

แต่คะนึงนิตย์ไม่ชอบขี้หน้านภาลัย! กระทั่งรังเกียจมากเลยทีเดียว!

ถ้าไม่มีเธอ ภีมพลก็คงแต่งงานกับญาณีแล้ว!

ในหัวสมองของเธอฉายความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา เธอใช้โอกาสนี้ในการทรมานนังเด็กบ้านป่าเมืองเถื่อนคนนี้! ทรมานจนเธอยอมจากไป!

ดังนั้น คะนึงนิตย์ยื่นมือออกมากั้นโทรศัพท์ที่ผ้าไหมยื่นมาให้ตรงหน้า ส่งเสียงฮึดฮัมในลำคอและลุกขึ้นยืน โดยใช้สายตากวาดมองอย่างไร้ความรู้สึก “หล่อนรู้มั้ยว่าคนอายุอย่างฉันเกลียดเรื่องอะไรมากที่สุด?”

“…” เธอไม่กล้าตอบโต้

เมื่อเห็นนัยน์ตาคะนึงนิตย์ยิ่งเย็นเฉียบมากขึ้นกว่าเดิม “การโกหก! ฉันเกลียดการโกหกที่สุด!”

นภาลัยทราบดี พ่อของภีมพลเคยนอกลู่นอกทาง และโกหกกับเธอครั้งใหญ่หลวงมาก

“แต่แกปั่นหัวฉันอยู่ตลอด!” เธอก้าวมาทางด้านหน้าเรื่อยๆ กระทั่งเดินมาหยุดระยะห่างจากนภาลัยแค่คืบเดียว “แกว่า ฉันควรจะโกรธมั้ยล่ะ?”

“ขอโทษค่ะ...” นภาลัยขอโทษจากใจจริง อารมณ์สับสนมาก

คะนึงนิตย์จ้องมองใบหน้าเล็กๆ ของเธอ ยอมรับจริงๆ ว่าเด็กคนนี้สวยจนทำให้คนตกใจ ราวกับความสวยสะพรั่งดั่งดอกไม้งาม