เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 191

คะนึงนิตย์ยืนอยู่ที่ประตูห้องรับแขก มองเครื่องบินที่บินไกลออกไปเรื่อย ๆ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เธอทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรไปหาชนรพด้วยความหดหู่ “ตั๋วเครื่องบินค่อยซื้อวันอื่น มีสถานการณ์เล็กน้อย” หลังจากกล่าวจบ เธอก็วางสาย

เธอหันหลังแล้วพบว่าผ้าไหมยืนอยู่ข้างหลัง คะนึงนิตย์หยุดฝีเท้า เห็นว่าเธอยืนนิ่ง ดูเหมือนจะมีคำพูดอะไร “เธอเป็นอะไร?”

“คุณนายนิตย์” ผ้าไหมเงยหน้ามองเธอ รวบรวมความกล้าและกล่าวว่า “ฉันคิดว่าคุณภีมกับคุณนายนภาเหมาะสมกันมาก สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขารักกันและมีลูก ด้วยกันแล้ว ทำไมคุณถึงยังขัดขวางพวกเขาล่ะ?”

คะนึงนิตย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเธอจะถามคำถามเช่นนี้

“คุณนายนิตย์ คุณปล่อยพวกเขาไปเถอะ!” ผ้าไหมไม่สามารถทนต่อไปได้อีกแล้ว รีบแสดงจุดยืนของตนเอง “ฉันรู้ว่าคุณญาณีเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมาก และเป็นคนดีมากเช่นกัน แต่คุณภีมไม่รักเธอ!”

“เธอยังเด็กเกินไป ยังมีความคิดแบบสาวน้อยอยู่” คะนึงนิตย์มองเธอด้วยรอยยิ้ม “โลกของผู้ใหญ่ไม่มีความรักหรอก มีเพียงสาวน้อยเท่านั้นที่เชื่อในความรัก”

“……” ผ้าไหมไม่รู้จะโต้เถียงกับเธออย่างไร

“ถ้าพูดถึงความรัก บางทีมันอาจจะมีอยู่จริง” คะนึงนิตย์หวนกลับไปสู่อดีตที่ผ่านมายาวนานด้วยดวงตาเคร่งขรึม “เพียงแต่มันเป็นสิ่งที่หนุ่มสาวมีก่อนที่พวกเขาจะก้าวเข้าสู่สังคมเท่านั้น ตอนนี้คุณภีมอายุ 38 ปีแล้ว เขาโลดแล่นอยู่ในวงการธุรกิจมาหลายปีแล้ว ถ้าเขาไม่คำนึงถึงผลประโยชน์เป็นอันดับหนึ่ง ทีเอ็ม กรุ๊ปจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร?”

“……” ผ้าไหมรู้สึกเศร้ามาก

“เธอรู้หรือเปล่า?” คะนึงนิตย์กล่าวด้วยความมั่นใจ “โลกนี้มีเพียงผลประโยชน์เท่านั้นที่เป็นนิรันดร์ สิ่งที่ญาณีสามารถมอบให้คุณภีมเป็นความจริงมากกว่า และเธอสามารถสนับสนุนเขาได้”

ผ้าไหมไม่เข้าใจ เธอแค่รู้สึกว่ามันน่าเสียดาย หากการแต่งงานของคนสองคนไม่มีความรัก และมีเพียงผลประโยชน์เท่านั้น

ถ้าเช่นนั้นการแต่งงานนั้นก็เป็นการกักขัง

บนเครื่องบินส่วนตัวที่มุ่งหน้าไปนิวยอร์ก

“อะไรอยู่ในกระเป๋าของคุณ” ภีมพลสังเกตเห็นกระเป๋าและถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “คุณจะไปไหนเหรอ?”

นภาลัยยิ้มกลบเกลื่อน “ของเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ไม่ได้ไปไหน”

“เปิดให้ผมดูหน่อย” เขาอยากรู้อยากเห็นมาก ยื่นมือไปหยิบกระเป๋ามา ยังไม่ทันที่เธอจะขัดขวาง ภีมพลก็เปิดซิปแล้ว

ข้างในมีแก้วน้ำชาและพวงกุญแจที่เขามอบให้เธอ ยังมีจี้หยกครึ่งแผ่น

“คุณนำของพวกนี้มาทำไม? ภีมพลคิดไตร่ตรอง “ในแก้วไม่มีน้ำด้วย”

“ฉันเห็นว่าแสงแดดในสนามหญ้ากำลังสวย ฉันเลยตั้งใจจะถ่ายรูปพวกมันในระยะใกล้” เธอกล่าวอย่างมีเหตุผล และคิดได้อย่างรวดเร็ว “เพราะมันเป็นของที่คุณมอบให้ มันจึงมีความหมาย หลังจากถ่ายเสร็จแล้ว ยังสามารถโพสต์ในไทม์ไลน์ได้อีกด้วย”