เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 227

หมอสองคนที่อยู่รอบโต๊ะผ่าตัดรีบหลีกทางและหันมามองเธอ “มานี่สิครับ”

ญาณีเห็นภีมพลที่กำลังให้เลือด เขาหลับตาและนอนอยู่บนโต๊ะผ่าตัดเย็นเยียบ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเปื้อนเลือดจนแทบจำไม่ได้

เสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเหล่านั้นถูกฉีกออก เครื่องมือเย็นๆ ติดอยู่ที่หน้าอกของเขา

ฉากน่าเศร้านี้ดูน่าตกใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เธอกลับไม่กลัว เธอเพียงแค่กลัวว่าจะเสียเขาไปเท่านั้น

น้ำตาของเธอไหลออกมา... หัวใจของญาณีเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีดลึกลงกลางใจ

“นภา …” ริมฝีปากบางของภีมพลสั่นเล็กน้อย คิ้วของเขากระตุก เสียงของเขาอ่อนแอมาก

ญาณีก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว นั่งลงบนเก้าอี้เล็กๆ และจับมือที่เปื้อนเลือดของเขา

เย็นจนแทบไม่มีอุณหภูมิของร่างกายเลย...

เธอมองดูเขาทั้งน้ำตา รู้สึกว่าอากาศในห้องผ่าตัดเย็นเฉียบถึงกระดูก

ใจของเธอเย็นวาบ...

เธอลูบมือเขาเบา ๆ พยายามสื่อถึงความอบอุ่น แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกตัว

“อย่าร้องไห้” หมอพูดกับเธอ แล้วเอนตัวไปแนบหูของภีมพลและพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “คุณภีม นภาของคุณอยู่ที่นี่แล้ว ตอนนี้เธอกำลังจับมือคุณและเธอร้องไห้ ดังนั้นได้โปรดกลับมามีชีวิตอีกครั้ง โปรดจงเข้มแข็งด้วยเถอะครับ!”

สติของภีมพลอ่อนแอลงเรื่อยๆ เขารู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่ในอากาศ และเมื่อเขาได้ยินคำว่านภามาแล้ว นิ้วที่ไม่กระดิกของเขาก็ขยับอย่างไม่เต็มใจ

คำตอบนั้นทำให้ญาณีทั้งเศร้าและมีความสุข ความกลัวและความตื่นตระหนกที่จะสูญเสียเขาไป ทำให้เธอทุกวินาทีเหมือนหนึ่งปี

หมอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยชีวิตเขากลับคืนมา

โรงพยาบาลเดิม ชั้นเดียวกันในหอผู้ป่วย

ลมอ่อนๆ พัดผ้าม่านสีขาวปลิวไสว บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นของดอกลิลลี่จางๆ

นภาลัยกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยหลับตา เธออยู่ในอาการโคม่า หน้าซีดและยาสลบยังไม่หมดฤทธิ์

ลูกตาเคลื่อนไปสองสามครั้งในบางครั้ง