เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 234

เมือพิจารณาจากอายุและระดับความเศร้าโศกของเธอ เธอเป็นแม่ของภีมพลสินะ

เมื่อดวงตาทั้งสองมาบรรจบกัน แสงอันตรายก็พุ่งออกมาจากดวงตาของไวศิษฎ์

“ศิษฎ์ ฉันขอร้อง!” นภาลัยจับมือ ร้องไห้ต่อหน้าเขา “ได้โปรดอย่าลังเลอีกเลยนะ ได้โปรดวางความเกลียดชังของคุณลง ช่วยเขาด้วย ฉันขอร้อง ศิษฎ์...”

ไวศิษฎ์พยายามอย่างหนักที่จะระงับความเกลียดชังในใจ มองย้อนกลับไป มองดูท่าทางที่อึดอัดและเป็นทุกข์ของเธอ ก่อนเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าที่บวมปูด “เกิดอะไรขึ้นกับหน้าของคุณ ใครตีคุณ?”

“ศิษฎ์ ฉันขอร้อง...” เธอส่ายหัว “ไม่มีใครตีฉันทั้งนั้น ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาชำระบัญชีแค้นนะ ได้โปรดช่วยเขาด้วย”

ท่าทางใจสลายของเธอ ทำให้ไวศิษฎ์รู้สึกทุกข์ใจมาก

“มันคุ้มเหรอ?” เขาเปิดริมฝีปากบางเบา ๆ “คุณเพิ่งให้กำเนิดลูกเขา มันยุติธรรมแล้วที่หนึ่งชีวิตจะแลกกับอีกหนึ่งชีวิต”

“ฉันขอร้อง ศิษฎ์... เรื่องของเด็กไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ฉันผิดเองที่วิ่งไล่ตามกระเป๋า” นภาลัยร้องไห้ออกมา

“คุ้มที่จะช่วยเขาจริงเหรอ?” ใบหน้าของไวศิษฎ์นั้นไม่แยแส “คุ้มแล้วเหรอที่คุณจะมาขอร้องผมแบบนี้?”

“คุ้ม” เธอร้อง งอขาด้วยความตื่นตระหนกและคุกเข่าลงต่อหน้าไวศิษฎ์ ต่อหน้าทุกคน “ฉันขอร้อง ศิษฎ์! ช่วยเขาที”

เธอรู้ว่าตัวเองอ่อนแอมากเมื่อเผชิญกับความเกลียดชังอันยิ่งใหญ่นี้

แต่เธอไม่อยากหมดหวัง...

ในขณะนี้ ไวศิษฎ์ทั้งตกใจและรู้สึกเศร้า ความรักของเธอมันลึกซึ้งแค่ไหนกัน?

เขาประสบอุบัติเหตุเพราะเธอหรือเปล่า?

เธอคุกเข่าขอร้องเขา

ไวศิษฎ์ก็พบจุดแก้แค้นทันที “ตกลง แต่ผมมีเรื่องจะขอ”

ทุกคนรู้สึกเบาใจขึ้นในทันที

มีเพียงนภาลัยเท่านั้นที่เหลือบตาขึ้นและพยักหน้า “ว่ามาเลย ฉันจะรับปากทุกอย่าง ต่อให้ฉันจะต้องตาย ฉันก็รับปาก”

แต่เขาจะปล่อยให้เธอตายไปได้อย่างไร?