เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 235

ผ้าไหมสูดน้ำมูก กัดฟันเพื่อระงับความเศร้าของเธอ

“ฉันหวังว่าเขาจะฟื้นขึ้นมา ฉันภาวนาให้เขามีความสุข และสุดท้ายฉันหวังว่าเขาจะลืมฉันไปสักที” นภาลัยน้ำตาไหลไม่หยุด “ผ้าไหม ช่วยฉันดูแลแชมป์กับขวัญข้าวด้วยนะ ฉันไม่แน่ใจว่าภีมพลจะฟื้นเมื่อไร...”

“ที่รีพัลส์เบย์เบย์มีป้าโสนกับพ่อบ้านเซี่ยคอยดูแลอยู่ พวกเขาได้รับความไว้วางใจจากคุณภีม คุณไม่ต้องห่วงนะคะ” ผ้าไหมเศร้ามากจนเสียงของเธอแหบแห้ง “ฉันเองจะไปที่นั่นบ่อยๆ แน่นอนค่ะ ฉันรับปาก”

“ขอบคุณนะ...”

เนื่องจากนภาลัยคุกเข่าลงและขอร้องไวศิษฎ์ ดังนั้นคะนึงนิตย์จึงไม่ขัดคำพูดสุดท้ายของเธอ

ญาณียืนฟังอยู่ด้านข้าง ความเศร้าที่มีอยู่นั้นบอกไม่ได้ว่าเลยเธอมีความสุขแค่ไหน แม้ว่านภาลัยจะไปกับไวศิษฎ์ แต่ก็ยังมีคำถามว่าภีมพลจะฟื้นขึ้นมาหรือไม่

ถ้าไม่มีภีมพล ชีวิตของญาณีคงจะโดดเดี่ยว

ภีมพลตื่นมาไม่เห็นนภาลัย เขาจะพลิกแผ่นดินค้นหาเธอหรือไม่? ญาณีมีความกังวลมากเกินไป เธอกำลังสูญเสียและเธอก็เจ็บปวดเช่นกัน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป...

หลังจากการถ่ายเลือดเสร็จ ไวศิษฎ์ก็เดินออกมา ฝีเท้าของเขาสั่นคลอนเล็กน้อยคิ้วของเขาบิดเบี้ยวเบา ๆ เขาเดินตรงมาคว้าแขนของนภาลัยแล้วพาเธอออกไปทันที

เธอไม่มีเวลามองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน แถมยังก้าวตามด้วยเท้าเปล่าแทบไม่ทัน

ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธสินะ?

ไวศิษฎ์ดึงเธอกลับไปที่วอร์ด ก่อนจะปิดประตู พาเธอไปที่หน้าเตียงและจ้องเธออย่างเย็นชา

นภาลัยซึ่งเต็มไปด้วยน้ำตาไม่กล้าสบตาเขาโดยตรง เธอตกตะลึง

“อย่าร้องไห้ให้เขาอีก กำจัดความโศกเศร้าของคุณให้หมด” เขาสั่ง “ต่อไปโปรดจำไว้ว่าคุณเป็นใคร คุณคือผู้หญิงของผม”

นภาลัยเปราะบางราวกับกระดาษ ลมกระโชกแรงอาจทำให้เธอแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่อากาศในหอผู้ป่วยนั้นกดดันมากจนเธอหายใจไม่ออก

ราวกับว่าหัวใจของเธอหายสาบสูญไป ไม่มีแสงสว่างใดๆ ในดวงตาของเธอ