เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 257

เธอก้มลงอีกครั้งและจับมือเขาเอาไว้ด้วยรอยยิ้มแจ่มใสและอ่อนโยนบนใบหน้า “ไม่เป็นไร ไม่ว่าท้องของคุณจะหายหรือไม่หายก็ตาม ฉันพร้อมจะดูแลคุณไปตลอดชีวิตที่เหลือ”

ดูเหมือนว่าภีมพลจะไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย สีหน้าของเขาล้วนดูเฉยเมย เขาไม่สนใจหญิงสาวเลย

เขาดึงนิ้วออกจากฝ่ามือของเธอ ริมฝีปากบางของเธอเอ่ย “ผู้หญิงอย่ารุกจนเกินพอดี”

เธอทำตัวไม่ถูกและไม่ยอม “แต่ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณนะ”

“นั่นก็คือยังไม่แต่งงาน”

“……”ญาณีโกรธขึ้นมาจริงๆ จนได้

“เธอไปเถอะ ฉันจะทำงาน”ภีมพลเปิดคอมพิวเตอร์ “ไม่ต้องเอากาแฟมาให้อีก ฉันไม่ชอบดื่ม”

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันหลังเดินจากไปด้วยความผิดหวัง

แต่เธอจูบเขาแล้ว นั่งบนตักของเขาแล้วด้วย นี่ก็ถือว่าได้กอบโกย！

นี่คือภาพที่ตัวของญาณีเอง ไม่เคยแม้แต่จะกล้าจินตนาการมาก่อน

มุมปากของเธอกระตุกยิ้ม ความรู้สึกอารมณ์ดีแบบนี้เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต

นภาลัยไม่อยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างสดใส และอนาคตอันสวยงามก็รอคอยอยู่

ต่อไปเธอก็จะขึ้นเตียงกับเขา

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง

ญาณีลงไปข้างล่างพร้อมกับเอกสาร บนใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มและเอาแต่หวนคิดถึงจูบนั้น

ไม่นานหลังจากที่เดินออกจากห้องโถงบริษัท รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หุบลง เธอหยุดฝีเท้า

ไวศิษฎ์ยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้าเธอ อีกทั้งยังมีสีหน้าที่ดูไม่ได้

ญาณีหวาดหวั่นเล็กน้อย “ศิษฎ์ นายมาที่นี่ทำไม？”ทั้งๆ ที่เขาก็อยู่ด้วยกันกับนภาลัยแล้ว

เพียะ！

ชายหนุ่มยกมือขึ้นตบใบหน้าของเธอที่ทาเครื่องสำอางอย่างประณีต！

ญาณีเอามือกุมหน้าของเธอและมองไปที่เขาด้วยความประหลาดใจอย่างสุดขีด！

“นี่คือฉันคืนให้เธอแทนนภาลัย ตอนกลับมาเมื่อวานหน้าเธอบวม ฉันคิดว่า…”ท่าทีของไวศิษฎ์เอาเรื่อง “ฉันใช้แค่กำลังเพียงหนึ่งในสิบของฉัน และหวังว่าเธอจะจำใส่หัวไว้และทีหลังอย่าได้แตะต้องเธออีก”

“ศิษฎ์ นายบ้าไปแล้วเหรอ…？”ญาณีแทบไม่อยากจะเชื่อเลย นี่เขายังเป็นเด็กหนุ่มที่เรียกเธอว่าพี่ญาณีคนนั้นอยู่หรือเปล่า？

เพราะภีมพลห่วงใยไวศิษฎ์ ดังนั้นญาณีจึงเอ็นดูเขาในฐานะน้องชายมาเสมอ！พอเกิดเรื่องขึ้นในช่วงแรกก็จัดการให้เขา ความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายน้องชายผ่อนคลายเสมอ

“คุณจำไว้หรือยัง？”เขามองเธออย่างสงบนิ่งและแน่วแน่พลางถาม “ทีหลังอย่าแตะต้องเธออีก！”

“นายชอบเธอ？”ญาณีเอามือที่ปิดหน้าออกอย่างประหลาดใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจัง “นายชอบนภาลัยเหรอ？”

ไวศิษฎ์ไม่ตอบ และก็ไม่มีเวลาจะมาเสียไว้ที่นี่！

“คุณจำคำที่ฉันพูดวันนี้ไว้ให้ดีก็พอ ฉันจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณ！”กล่าวจบ เขาก็หันหลังเดินออกไป

ญาณีมองดูแผ่นหลังนั้นที่เต็มไปด้วยความโกรธ มองเขาขึ้นไปในรถและขับออกไป

เธอเหม่ออยู่ในภวังค์ไม่นาน ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อ！

เสน่ห์ของหญิงชาวบ้านคนนั้นคืออะไรกันแน่? ถึงสามารถทำให้พี่น้องหลงใหลได้ขนาดนี้？

ทว่า…ไวศิษฎ์ชอบนภาลัย วันนั้นนภาลัยก็สัญญาว่าจะเป็นผู้หญิงของเขา อุปสรรคนี้ถือได้ว่าหลุดพ้นจนหมดแล้วใช่หรือเปล่า？

ขอเพียงแค่นภาลัยไม่ปรากฏตัวต่อหน้าภีมพลอีก ญาณีจะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับเธอก็ได้

แต่ไวศิษฎ์และภีมพลเป็นพี่น้องกัน จะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวเลยคงเป็นเรื่องยาก？

ญาณีที่โดนตบไปหนึ่งฉาดกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะต้องหยุดเรื่องนี้หรือเปล่า！นี่เป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดีกันแน่？

ในห้องท่านประธานบริษัท

ภีมพลจัดการประชุมทางวิดีโอสองครั้งติดต่อกัน

เขาจำทุกอย่างในบริษัทได้ทั้งหมด และทุกคนก็คิดว่าในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเขาได้เดินทางออกไปทำธุรกิจ

เรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์มีคนรู้ไม่มาก และเรื่องความจำเสื่อมยิ่งมีคนรู้น้อย

ในตอนจบของการประชุม เขาบังเอิญไปเห็นข่าวหนึ่ง——

【ท่านประธานและรองประธานแห่งทีเอ็ม กรุ๊ปจะเข้าสู่ประตูวิวาห์วันที่ 18 ในเดือนหน้า！】

【กิ่งทองใบหยก ฟ้าดินสรรค์สร้าง ตั้งตารองานแต่งของคุณภีมและคุณญาณี】

พาดหัวทั้งสองนี้ทำให้สายตาของเขาฉายความเย็นชาอันน่าตกตะลึง

“ท่านประธาน กาแฟครับท่าน”วริศวางถ้วยกาแฟที่เพิ่งชงไว้บนโต๊ะเบา ๆ “พักผ่อนสักหน่อยเถอะครับ”

“ข่าวนี้มันเกิดขึ้นมาได้ยังไง？”ภีมพลหันคอมพิวเตอร์ให้เขาดู “วันที่สิบแปด เดือนหน้า？ฉันแต่งงาน？ทำไมฉันถึงไม่รู้？”