ร่างกายที่ผอมแห้งของนภาลัยนอนอยู่บนเตียงนุ่ม เธอยืนขึ้นมองไปทางเขา
เห็นเพียงสายตาดำลึกของไวศิษฎ์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาดื่มมาเยอะ ท่าทางดูเมาชัดเจน แต่ในใจนั้นมีสติแจ่มแจ้ง
“พวกเราคบกันเถอะ” เก็บไว้มานาน ในที่สุดก็พูดออกมา “นภาลัย เป็นแฟนฉันเถอะ!” เขารู้สึกสบายใจมาก
นภาลัยแปลกใจ
มือทั้งสองของไวศิษฎ์เท้าเอว ก้มลงสูดหายใจลึก รอคอยคำตอบเธอ
“ฉันยอมรับว่า ที่ฉันตกลงบริจาคเลือดให้ภีมพล บังคับให้เธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน ตอนแรกก็เพื่อยั่วโมโหเขาเพราะฉันคิดว่าเขาไม่มีทางตาย”
“รอเขาฟื้นขึ้นมา เห็นผู้หญิงที่รักถูกฉันแย่งไป เขาต้องโกรธมาก ฉันยิ่งมีความสุข”
“ที่ฉันอยากคบกับเธอไม่ใช่เพราะเขาสูญเสียความทรงจำ”
“แต่เป็นเพราะตอนนี้………ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกชัดเจน ได้รู้จักกันมาสามเดือนนี้ ฉันดันรักเธอเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ”
“ฉันอยากที่จะคบกับเธอ อยากร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน ตลอดเวลาฉันพยายามที่จะค่อยๆรู้จักเธออย่างระมัดระวัง แต่ความเย็นชาของเธอ ทำให้ฉันยากจะรับได้”
นภาลัยลุกขึ้น สมองของเธอค่อนข้างเบอล “ศิษฎ์ นายเมาแล้ว นายพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?”
“ฉันไม่ได้พูดไร้สาระ” เขาจ้องเขม็งไปที่เธอ “ฉันมีสติดี วันนี้ฉันไปหาญาณีที่บริษัทแล้ว!”
เธอนิ่งอึ้ง สายตากำลังแสดงอารมณ์อะไรกันนะ!
“ฉันตบหน้าเธอไปทีหนึ่ง!” ไวศิษฎ์หัวเราะ “ฉันไปเตือนญาณี ว่าต่อไปห้ามมาใกล้เธอ!”
นภาลัยตกตะลึง เขากล้าตบญาณี?
“เมื่อวานฉันโมโหจัดตลอดตั้งแต่กลับมา โกรธที่ตัวเองไม่สามารถปกป้องเธอได้!” ไวศิษฎ์รู้สึกโมโห “ลงมือกับญาณีฉันก็ลำบากใจ แต่ไม่เสียใจ”
“………” ใบหน้านภาลัยตะลึง เขารุกเกินไปแล้ว
ไวศิษฎ์เดินขึ้นมาสองก้าว ดึงเธอเข้ามากอด!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก