เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 277

ความกตัญญูสลักอยู่ในใจของภีมพล แต่เขารู้สึกว่าแม่กลับไม่สนใจความรู้สึกเขา แม่เขาดื้อรั้นมาก

เขารู้สึกว่าความสัมพันธ์แม่ลูกนั้นละเอียดอ่อนมาก

วริศมองไปที่เด็กๆ สถานที่ในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะตอบ

ยังไงก็เป็นย่าของเด็กๆ มีบางเรื่องรอพวกเขาโตแล้วจะรู้เอง ผ่านการมองแบบผู้ใหญ่ มักจะไม่ค่อยดี

“กันต์ธี พาเด็กๆกลับบ้านก่อนเถอะ” ภีมพลพูด

“ได้ครับ คุณภีม”

หน้าสี่แยกไฟแดง แลมโบกินี่มุ่งหน้าไปยังเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

ส่งเด็กๆเสร็จ รถมุ่งหน้าไปยังบริษัท

วริศลดที่กั้นออก ตอบคำถามเขาอย่างตรงไปตรงมา “ตอนที่คุณอายุ 17 ปีนั้น ตระกูลกงพลีเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ คุณวิ่งเข้าไปช่วยคุณนายจากกองไฟ แผ่นหลังของคุณก็เกิดแผลใหญ่ สำหรับคุณคุณนายสำคัญอยู่มาก”

“ไฟไหม้?” ความทรงจำสักนิดภีมพลก็ไม่มี “ที่หลังฉันไม่มีแผล”

“คุณนภารักษาให้คุณแล้ว” วริศพูด “เธอคือเภสัชกรชื่อดัง และก็เป็นอาจารย์ของคุณหมอกรินทร์ แถมแผลของคุณนายก็เป็นเธอรักษาหาย เพิ่งไม่นานมานี้เอง”

พูดไป วริศหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “คุณดูรูปภาพของคุณนายเมื่อก่อน ยังใส่ผ้าคลุมอยู่เลย ฤดูร้อนใส่ยาวขนาดนั้น ผิวทั้งตัวไม่มีโผล่ออกมา”

“………” ภีมพลสังเกตเห็นวันที่ในภาพ สามเดือนก่อน

ดังนั้น แม่เขาแผลหายได้ไม่นาน

“คุณภีม คุณนายหวังให้คุณแต่งงานกับคุณญาณี ส่วนคุณก็หวังให้แผลคุณนายหาย หาหมอทั่วโลกก็ไม่ได้ผล”

“ผมสงสัยว่าคุณนายน่าจะแลกเปลี่ยนบางอย่างเพื่อเธอจะยอมรับการรักษากับคุณนภา ให้เขาไปจากคุณ” วริศพูด “ผมคิดเหตุผลอื่นไม่ออก ครั้งนี้ผมตั้งใจคิดอย่างมาก”

สายตาเย็นชาภีมพลลดต่ำ “………”

วริศพูดต่อ “แน่นอนว่านี้เป็นการคาดเดาของผมเท่านั้น”

“ช่วยฉันหาเธอเถอะ” ภีมพลนึกถึงรูปภาพพวกนั้นอีกครั้ง ผู้ชายข้างเธอคือใคร?

ทุกคนต่างรออยู่นอกห้องฉุกเฉิน เธอกลับไปกับผู้ชายคนอื่น

เบญญาพูดว่านภาลัยยอมตกลงแต่งงานกับเขา

โปรโมทภาพที่หน้าปราสาทในนิวยอร์ก รูปภาพที่ดูใกล้ชิดสนิทสนม ภาพที่ดูโรแมนติก เขาสวมแหวนให้เธอ ประทับริมฝีปากเธอ หรือว่าเป็นการเสแสร้งของเธอ?

ในใจภีมพลรู้สึกสงสัย และรู้สึกแค้น

“ได้” วริศเปลี่ยนกลุ่มแล้ว เขายืนหยัดช่วยคุณภีมหาความทรงจำ หาความสุข

คุณนายฝั่งนั้นก็ทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน

ช่วงเย็นสามโมง

วริศส่งโลเคชั้นให้ในวีแชทภีมพล

ภีมพลถาม “นี้คือที่ไหน?”

“ร้านขายดอกลิลลี่ร้านหนึ่ง ช่วงนี้คุณนภามักไปซื้อดอกลิลลี่ที่นี่”

“ได้” ภีมพลปิดคอม “งั้นฉันจะไปดูเดี๋ยวนี้ งานที่เหลือนายจัดการ”

เวลานี้ ญาณีมาถึงร้านตัดชุดแต่งงานแล้ว

เพิ่งเข้ามาก็รับโทรศัพท์ “คุณป้าฉันก็เพิ่งถึง มาก่อนสักหน่อย คุณป้าไม่ต้องรีบนะคะ”

“ฉันก็ใกล้ถึงแล้ว” คะนึงนิตย์อยู่บนรถ เธอถามอย่างอารมณ์ดี “เธอบอกภีมพลหรือยัง? ให้เขามาลองชุดเป็นเพื่อนไหม?”

“ไม่นะคะ วันนี้งานของเขาแน่นมาก ฉันไม่อยากรบกวนเวลาเขา” ญาณีไม่กล้าไปหาเขา เหตุการณ์ไม่คาดคิดในห้องประชุมเธอยากจะรับ

“ทำไมมีเรื่องเข้าใจผิดหรอ?” คะนึงนิตย์พูด “งานแต่เป็นงานของคนสองคน ถึงงานยุ่งแค่ไหนมันจะสำคัญกว่างานแต่งได้ไง? ไม่ได้ ฉันต้องโทรหาเขา”

พูดไป คะนึงนิตย์ก็ตัดสายทิ้ง

ญาณีกำโทรศัพท์ ในใจรู้สึกไม่สงบ รู้สึกดีใจอย่างมาก

ร้านตัดชุดแต่งงานใหญ่มาก โคมไฟคริสทัลงดงามยากจะเทียบได้ ชั้นวางชุดแต่งงานเต็มไปหมด แม้แต่บรรยากาศยังดูมีความสุข

“พี่ญาณี ชุดแต่งงานที่คุณสั่งอยู่ในห้องลอง ตามฉันมา” พนักงานใบหน้ายิ้มแย้ม

ญาณีเดินตามเธอเข้าไป แต่บังเอิญหันไป เธอเจอร่างที่คุ้นเคยอยู่หน้าประตู “รอก่อน” เธอรีบเดินตามไป