เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 284

อารมณ์ของคนสองคนที่ต่างกัน ทำให้ภายในอากาศเต็มไปด้วยไอคมดาบ

แต่ภีมพลกลับสั่งคนข้างๆ “ส่งคนเจ็บไปโรงพยาบาล”

“ได้ครับ คุณภีม”

ไม่นาน คนของไวศิษฎ์ก็ถูกหิ้วออกไป บนพื้นเหลือไว้เพียงกองเลือด นี้ทำให้คนที่เพิ่งวิ่งเข้ามาอย่างนภาลัยสีหน้าซีด เธอมองเห็นรถที่พาคนบาดเจ็บออกไป

ภีมพลกับไวศิษฎ์ยืนเผชิญหน้ากันในสวน ลูกน้องของทั้งสองฝั่งไม่ใช่น้อย เกือบจะถึงร้อยคน นี่จะมาต่อสู้กันหรือไง?

เธอรีบวิ่งมาตรงกลางระหว่างพวกเขา “อย่าสู้กัน! มีอะไรพูดกันดีๆ!”

สำหรับการมาของเธอ ทำให้ชายทั้งสองคนประหลาดใจ

ชั้นดาดฟ้า แชมป์และขวัญข้าวตะลึง “เป็นแม่!” จากนั้นเขาจูงมือน้องสาว เด็กน้อยทั้งสองรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง

ภายในสวน ไวศิษฎ์จับข้อมือของเธอ ดึงนภาลัยไปอยู่ด้านหลังของตัวเอง “เธอมาได้ยังไงกัน?”

การกระทำแบบนี้สำหรับภีมพลมองว่าเป็นการประกาศถึงอำนาจ

“ฉันได้ยินเสียงปืน………” หน้าอกของเธอยังคงกระเพื่อมขึ้นลง และยังคงมีความตกใจไม่หาย

ภีมพลพยายามกลั้นอารมณ์โกรธ มองเธอเย็นชา ดังนั้นเธอเป็นห่วงไวศิษฎ์? สายตาของเธอตกอยู่ที่ร่างกายของไวศิษฎ์

นภาลัยค่อยๆหันมามอง สบสายตาของภีมพลพบว่ามันเย็นชาจนน่ากลัว ดวงตาลึกมีประกายความหนาวเย็นลอยออกมา

“นายจะแต่งงานแล้ว ส่งเด็กๆมาให้พวกเราเถอะ!” นภาลัยเอ่ยขึ้นกับเขา

“พวกเรา” สองคำกลับทำให้ภีมพลได้ยินแล้วไม่สบายใจ

ไวศิษฎ์พูดเสริม “ยังไงซะหลายปีมานี้ก็ไม่เคยเลี้ยงอยู่แล้ว! เอาเด็กๆมาให้พวกเรา ต่อไปพวกเราก็ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน”

ภีมพลราวกับว่าไม่ได้ยินที่เขาพูด จ้องมองไปที่นภาลัยอย่างหนาวเย็นไม่กะพริบตา จ้องจนใจของเธอรู้สึกชา

“แม่!!”

เสียงตื่นเต้นมีความสุขของเด็กๆดังออกมาชัดเจน

ทุกคนในสวนหันไปมอง มองเห็นแชมป์และขวัญข้าวออกมาจากห้องรับแขก!

ขอบตาของนภาลัยชื้น สะอึกในลำคอ “………”

เด็กๆวิ่งเข้ามาก่อนเธอแน่น!

“แม่! ในที่สุดแม่ก็มาแล้ว!”

“แม่ รู้หรือเปล่าพวกเราคิดถึงแม่มาก?”

“แม่ พวกเราจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว!”

“แม่ แม่กลับมาเถอะ……”

“แม่ หนูรักแม่”

นภาลัยรีบคุกเข่าลง น้ำตาคลอกอดพวกเขาแน่น “แม่ก็คิดถึงพวกลูก ขอโทษ แม่มาช้าแล้ว?”

พ่อบ้านปวิธและป้าโสนออกมาจากห้องรับแขก พวกเขาเห็นภาพนี้ อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหล ในใจปวดซึ้งๆ

เวลานี้ คะนึงนิตย์ก็ได้รับข่าวว่าเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าเกิดเรื่องใหญ่

ไม่นานเธอก็มาถึงที่นี่ ด้วยหัวใจที่เป็นกังวลไม่หาย

สองนาทีหลังจากนั้น

ห้องรับแขกขนาดใหญ่ ไวศิษฎ์และนภาลัยนั่งอยู่ด้วยกัน ภีมพลนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เด็กๆนั่งอยู่อีกด้าน เกิดเป็นสามฝั่ง

หลังจากพ่อบ้านปวิธเสิร์ฟชาเสร็จ หันหลังและจากไป

มองเห็นไวศิษฎ์และนภาลัยนั่งด้วยกัน ภีมพลขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

“แม่ แม่มานั่งตรงนี้!” ขวัญข้าวเหมือนมองอะไรออก ยื่นมือไปหาเธอ

ที่จริงทั้งสมองนภาลัยมึนไปหมด ความคิดของเธอสะเปะสะปะ ลุกขึ้นไปนั่งระหว่างพวกเด็กๆ

“พ่อ พ่อจะแต่งงานแล้ว แต่งกับแม่ได้หรือเปล่า?” แชมป์ถามตรงไปตรงมา “งานแต่งงานนี้เดิมทีเตรียมไว้ให้แม่! และยังเตรียมงานมาตั้งนานแล้ว! หากว่าพ่อจำไม่ได้ ไปถามอาวริศได้!”

นภาลัยไม่ทันห้าม เด็กๆกลับพูดออกมาจนจบเสียแล้ว

ได้ยินประโยคนี้ ใจของภีมพลสั่นกระเพื่อมออกมา

ตอนนั้นเอง ไวศิษฎ์ก็เอ่ยปากพูด “ให้พูดง่ายๆ นายแต่งของนาย เด็กๆให้พวกเราพาไป ไม่จำเป็นให้นายออกค่าเลี้ยงดู ต่อไปก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตนาย เป็นยังๆไง?”

“ผมไม่ไป!” แชมป์พูดต้าน “ผมต้องการให้พ่ออยู่กับแม่!”

ขวัญข้าวก็พูด “หนูก็ไม่ไป!”

ไวศิษฎ์หมดคำที่จะเถียง!