เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 285

ภีมพลมองไปที่นภาลัยด้วยสายตาหนาวเย็นอีกครั้ง เธอกัดริมฝีปากขาวของตัวเอง “………”

สองมือจับไปที่เด็กๆ หลายวันมานี้เพราะความคิดถึงอย่างมากทำให้เธออยากจะร้องไห้หนัก แต่เธอพยายามอดกลั้นเอาไว้ ไม่สามารถเสียการควบคุมต่อหน้าเขาได้

ภีมพลหันกลับไปมองทางไวศิษฎ์ “นายเป็นใคร?” มองเขาอย่างดูถูก “มีสิทธิ์อะไรมานั่งพูดถึงเรื่องเด็กๆ? สูงสุดนายก็แค่ลุงของเด็กๆ และยังแค่ครึ่งหนึ่ง”

เขาจำได้?

ไวศิษฎ์พ่นลมหายใจเย็น “เลือดสกปรกของตระกูลกงพลีของพวกนาย ฉันไม่สนหรอก!”

ภีมพลหรี่สายตาขุ่นเคืองมองไปที่เขา วิธีการรู้จักกันแบบเมื่อก่อนเขาจำไม่ได้แล้ว แต่ฟังจากวริศพูดมา

“ศิษฎ์” นภาลัยเป็นห่วงว่าจะทะเลาะกัน “ฟังความเห็นของเด็กๆเถอะ หากพวกเขายอมไป พวกเราค่อยคุยกับพ่อของเด็กๆ หากเด็กๆไม่ยอมไป แม้จะคุยไปก็ไร้ประโยชน์”

ภีมพลได้ยินเสียงของเธอก็ปวดหัว ศิษฎ์? ยังเรียกอย่างสนิทสนม!

“แม้จะเป็นความต้องการของเด็กฉันก็ไม่แต่งกับนาย!” ภีมพลเหมือนกินระเบิดไปช่วงหนึ่ง นึกถึงนอกห้องฉุกเฉิน เธอไม่มีจิตสำนึก หนีไปกับไวศิษฎ์!

แถมวริศพูด เพราะตัวเองไปหาเธอที่นิวยอร์กถึงได้เกิดรถชน!

ฟังคำเหล่านี้ นภาลัยรู้สึกลำบากใจ ในใจเหมือนมีมีดเล่มหนึ่งแทงเข้ามา

เธอจ้องมองเขาพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ฉันไม่ต้องการให้นายขอฉัน ฉันก็รู้ว่านายจะแต่งงานแล้ว ยินดีกับพวกนาย ดังนั้นปัญหาเรื่องเด็กๆวันนี้ต้องคุยให้รู้เรื่อง”

“เด็กๆฉันเลี้ยงเอง” ภีมพลกระตุกมุมปากเย็นชา “กลัวว่าฉันจะมีลูกกับญาณี ทำไมไม่ลองถามตัวพวกเธอก่อนล่ะ?”

นภาลัยไม่ได้ตอบกลับ

ภีมพลถาม “เวลาที่พวกเธอมีลูกล่ะ? ยังมีใจดูแลแชมป์กับขวัญข้าวอีกไหม?”

“………” หน้าอกของนภาลัยบีบรัด “พวกเราไม่………”

“แน่นอนว่ามี!” ไวศิษฎ์ฟังออกถึงความหึงหวง แย่งพูด “แน่นอนมี พวกเราจะดูและแชมป์และขวัญข้าวเหมือนลูกแท้ๆ!”

นภาลัยหันไปมองที่เขา คิ้วขมวด

ใบหน้าหล่อของภีมพลสายตาดูเย็นชาขึ้นมาไม่น้อย

ภายในอากาศมีกลิ่นอายระอุของความขัดแย้งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนที่ภีมพลก้มหน้าลงเตรียมพร้อมจะระเบิดออกมา คะนึงนิตย์ก็เดินก้าวใหญ่มาที่ห้องรับแขก!

สายตารังเกียจมองไปที่บนตัวของนภาลัย อดไม่ได้ที่จะฉีกเธอเป็นหมื่นๆชิ้น “เธอยังกล้าที่จะกลับมาอีก? เธอไม่ใช่คบกับไวศิษฎ์หรือไง?”

“นภาลัย! เพื่อเธอลูกชายฉันเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด! ไม่ง่ายเลยที่เขาจะมีชีวิตต่อ เธอกลับมาทำไม?! ไม่เห็นเขาตาย เธอไม่พอใจหรือไง?!”

“……” นภาลัยมองสบตาเธอ ดวงตารู้สึกแสบบวมอย่างมาก

วันนี้เธอไม่มีใจมาทะเลาะ เพียงต้องการคุยเรื่องลูกๆ

“ใช่” ไวศิษฎ์ลุกขึ้นยืน “เธออยู่กับฉัน! เธอก็ไม่จำเป็นต้องโกรธ เธอมาไม่ได้ต้องการทำร้ายความรู้สึกของลูกคุณ เพราะฉันกับนภาจะแต่งงานกัน!”

ภีมพลหายใจถี่ เขารู้สึกว่าหัวใจเหมือนถูกเส้นเลือดบีบรัดแน่น ยิ่งรัดยิ่งแน่น เหมือนต้องการบีบรัดจนเขาหายใจไม่ออก

ไวศิษฎ์พูด “วันนี้มาคุยเรื่องว่าใครจะเป็นคนเลี้ยงเด็ก คุณยายแก่ในเมื่อคุณก็อยากให้ทุกคนรู้การมีอยู่ของคุณ อย่างนั้นคุณจะนั่งเข้าร่วมด้วยสักหน่อยไหม?”

คุณยายแก่?

คำเรียกนี้ น้ำเสียงไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ ทำให้คะนึงนิตย์โกรธจนหน้าอกกระเพื่อม เกือบทำให้โกรธจัด!

“ที่แท้ก็เด็กที่ไม่ได้รับการสั่งสอน!” คะนึงนิตย์อดกลั้น “ปล่อยจนโตมา ฉันก็ไม่หวังว่าปากหมาอย่างนายจะพูดสิ่งดีๆออกมา”

นภาลัยเดินเข้ามา จับไปที่มือของไวศิษฎ์ มองเขาอย่างอ้อนวอน อย่าได้โกรธ

ในตอนนั้นเอง ใบหน้าของภีมพลยิ่งไม่น่ามองกว่าเดิม

เวลานี้ แชมป์พูดขึ้น “แม่ พวกเราอยากอยู่ที่นี่ อยู่จนชินแล้ว แม่มาหาพวกเราทุกๆอาทิตย์ได้ไหม?”

ขวัญข้าวก็พูด “แม่ แม่วางใจ ไม่ว่าพวกเราอยู่ที่ไหน ก็จะรักแม่ตลอดไป!”

เด็กๆไม่อยากไปนภาลัยรู้เหตุผลดี พวกเขายังอยากจับคู่พ่อและแม่ อยากที่จะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

แต่ว่าดูท่าแล้ว คงไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว………ทุกคนต่างฉีกหน้ากันแล้ว