เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 3

วริศตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก! !

ภีมพลกดคิ้วลงและจ้องมองเธอ เขาจ้องจนแม้แต่ขนตาของเธอก็ยังรู้สักสั่นไปด้วย

นภาลัยบอกกับตัวเองให้ใจเย็นๆ เหตุการณ์ที่เธอถูกลากไปเมื่อ 7 ปีก่อนนั้น นอกจากจะทำให้เธอต้องเสียตัวแล้ว ยังทำให้เธอตั้งท้องและมีลูกถึง 2 คนอีกด้วย

โชคดีที่เด็กๆไปบ้านธารณ์แล้ว คงจะไม่กลับมาในชั่วครู่ชั่วยามนี้

ดังนั้น นภาลัยจึงก้าวถอยหลังออกมาสองก้าวแต่เขากลับไม่คิดจะปล่อยมือ ฝ่ามือใหญ่ยังคงจับข้อมือของเธอเอาไว้อยู่

เธอเงยหน้าแสดงให้เห็นลูกตาดำเงา จากนั้นจึงลองถามหยั่งเชิงว่า “คุณ......มาหาฉัน?”

สายตาที่เย็นชามาโดยตลอดของภีมพลจ้องมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้ไร้เดียงสามากเกินไปแล้ว ดวงตากลมโตที่มีลูกตาสีดำสดใส พร้อมทั้งผิวพรรณที่ละเอียดอ่อนราวกระเบื้องเคลือบ เขายังคงรู้สึกคุ้นเคยดีกับความประทับใจจากการมองเห็นและสัมผัสสิ่งทั้งหมดนี้

วริศมองไปที่ท่านประธานอย่างไม่อยากจะเชื่อ วันนี้เขาผิดปกติไปมากจริงๆ

“ป...ปล่อยฉัน คุณปล่อยฉันก่อนเถอะค่ะ” นภาลัยใช้มืออีกข้างมาดึงฝ่ามือใหญ่ของเขาออก แต่เขากลับแอบออกแรงจับเพิ่มขึ้น

เธอเจ็บจนอ้าปากค้างและหยุดการต่อต้าน

สายตาของภีมพลมองไปที่บ้านไม่ไผ่และถามเสียงเบา “ยังมีใครอยู่ที่นี่อีก?” เขายังคงไม่ลืมวัตถุประสงค์เดิมที่มาที่นี่ เขาไม่เชื่อว่า ผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนขโมยข้อมูลโครงการท้องฟ้าสีครามไป

“มีฉันอยู่แค่คนเดียว” เธอพยายามสงบสติอารมณ์ จนถึงตอนนี้ เธอก็ยังคงไม่รู้เรื่องในสิ่งที่ลูกชายทำลงไป

ภีมพลดึงสายตากลับมาที่ใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง และมองเธอด้วยความเย็นชาและเฉียบคม!

นภาลัยทำหน้านิ่งและถามเขาด้วยความกระตือรือร้น “ตกลงคุณต้องการอะไรกันแน่?”

เขาแอบออกแรงที่ฝ่ามือจนช่องว่างระหว่างคิ้วของเธอเกือบจะไม่เหลือพื้นที่!

เจ็บ!!

ภีมพลหยิบแท็บเล็ตมาจากมือของวริศแล้วยื่นให้เธอดู นภาลัยเห็นจุดสีแดงที่แสดงบนหน้าจอซ้อนทับกับลานบ้านพอดี ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็เต้นอย่างรุนแรงจนลืมความเจ็บปวด

ภีมพลสังเกตสีหน้าของเธออย่างละเอียด เขารู้คำตอบที่ต้องการอย่างทะลุปรุโปร่งจากสีหน้าของเธอ

“นี่คืออะไรกัน?” นภาลัยเงยหน้าขึ้นไปมองเขา แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ

ยื่นแท็บเล็ตกลับไปให้วริศ