เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 304

ภีมพลลืมตาขึ้นและพบกับดวงตาที่กังวลของหญิงสาวทั้งสองอยู่ใกล้ๆ เงาของกันและกันปรากฏขึ้นในดวงตา

“คุณปวดหัวเหรอ?” เธอเป็นหมอจึงสามารถบอกได้ในพริบตา “กลับกันเถอะ เลิกถ่ายรูปกันดีกว่า” พูดจบเธอก็หันหลังกลับเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

ภีมพลคว้าข้อมือเบา ๆก่อนจะดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่างอดไม่ได้ และจับเอวที่เรียวของเธอด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่

เด็กๆ ปิดตาด้วยความประหลาดใจ รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏขึ้นพร้อมกัน

แชะ!

ฉากนั้นถูกถ่ายเอาไว้และมันดูเพอร์เฟกต์เป็นอย่างมาก!

นภาลัยรีบดึงมือออกราวกับถูกน้ำร้อนลวก

เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาเขา โดยไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ริมฝีปากของเธอสั่นเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ละจิตใจของเธอก็ค่อยๆ ว่างเปล่ามากขึ้น

ช่างภาพพบมุมต่างๆ ที่จะถ่าย ทำให้ถ่ายภาพออกมาได้ดีกว่ามุมเดียว

เสียงกล้องถ่ายรูปดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

นภาลัยค่อยๆ กลับมามีสติอีกครั้ง เธอผลักเขาออกเบา ๆ และมองไปเด็กอย่างเขินอาย

เด็กๆ ต่างพากันยิ้มและยกนิ้วโป้งชมเชยเธอ

นภาลัยรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที นี่ดูเหมือนว่าเธอกำลังแสดงอะไรบางอย่างอยู่

สิ่งที่น่าแปลกคือภาพถ่ายบางภาพรั่วไหลออกไป และโพสต์ถูกบนอินเทอร์เน็ตก่อนพวกเธอจะก้าวเดินออกจากสตูดิโอซะอีก

นอกจากนี้ยังมีรูปภาพของทั้งสี่คนเดินจับมือกันเข้าไปในสตูดิโอขณะลงจากรถอีกด้วย

มันทั้งอบอุ่นและสวีทหวาน

จำนวนการเปิดดูหน้าเว็บเพิ่มขึ้นจากไม่กี่พันเป็นหลายสิบล้านในเวลาเพียง 3 นาที จนทำให้ระบบอินเทอร์เน็ตล่มทันที

ภาพถ่ายชุดแต่งงานเป็นภาพชุดสุดท้ายและถ่ายออกมาได้ดีที่สุด

ทุกคนเหนื่อยเล็กน้อยจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าและตัดสินใจกลับบ้าน

เมื่อลงไปข้างล่าง นภาลัยรู้สึกเวียนหัวอย่างกะทันหัน เธอหยุดเดินก่อนที่จะจับราวบันได “คุณเป็นอะไร?” ภีมพลหันไปถามด้วยความใส่ใจ

ใบหน้าของนภาลัยซีดเผือด ขอของเธออ่อนแรงจนค่อยๆ ทรุดลง

ภีมพลเอื้อมมือออกไปตามสัญชาตญาณและประคองเธอไว้ในอ้อมแขน

“นภา!” ภีมพลตื่นตระหนก เขารีบเรียกชื่อเธอ “นภา ฟื้นสิ” เขาอุ้มเธอลงบันไดอย่างรวดเร็ว

“แม่...”

เด็กๆ ตะโกนพลางรีบวิ่งตามลงไปด้วย

ด้านนอกสตูดิโอ

ภีมพลเดินผ่านลัมโบร์กินีโดยมีนภาลัยอยู่ในอ้อมแขน และตะโกนบอกคนขับว่า “ส่งเด็กๆ กลับไป”

“แม่...”

แชมป์และขวัญข้าวกังวลอย่างมาก แต่เมื่อพวกเขาจะเดินตามผู้เป็นพ่อไป คนขับก็หยุดพวกเขาไว้ “คุณหนูขึ้นรถเถอะครับ”

“แต่ว่าแม่...”

“แม่ฉันเป็นลม ฉันจะไปหาแม่!”

“คุณภีมต้องพาเธอไปโรงพยาบาลอยู่แล้วครับ แต่เขาเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของคุณมากกว่า” คนขับรถพูด “ขึ้นรถเถอะครับ ผมจะพาคุณกลับบ้านก่อน โรงพยาบาลไม่เหมาะสำหรับเด็กๆ”

ภีมพลขาเรียวยาว เขาจึงพานภาลัยเดินหายไปนานแล้ว เด็กๆ จึงทำได้เพียงยืนรอที่รถด้วยความกังวล

ในโรงพยาบาลหอผู้ป่วยวีไอพี

ญาณีที่ยังคงใบหน้าบวมแดงนั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง ใบหน้าของเธอดูอวบอิ่มขึ้น

ร่างกายของเธอให้ความร่วมมือกับหมอก็จริง แต่หัวใจของเธอล่องลอยไปอยู่ที่อื่นนานแล้ว

เธอจ้องมองที่ประตูครู่หนึ่ง ทำไมภีมพลถึงไม่มาเยี่ยมเธอบ้างเลย? เขาจะไม่มาแล้วเหรอ?

ความรู้สึกสูญเสียเพิ่มขึ้นในใจของเธอทีละน้อยตามกาลเวลา

ในขณะนั้นเอง เสียงข้อความก็ดังขึ้น

เธอหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่ามีพาดหัวข่าว กล่าวถึงคุณภีมพลและอดีตภรรยา ทำให้เธอกดเข้าไปในพาดหัวข่าวนั้นอย่างรวดเร็ว

“คุณภีมพลและอดีตภรรยาถ่ายรูปครอบครัวกันอย่างอบอุ่นและมีความสุข”

“คุณภีมพลและอดีตภรรยารักใคร่กันอีกครั้ง การแต่งงานกับคุณญาณีถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด”

ภาพถ่ายความละเอียดสูงนั้นดึงดูดสายตาจนทิ่มแทงหัวใจของญาณีมากยิ่งขึ้น

ช่างเป็นครอบครัวที่มีความสุขมากเลย

โดยเฉพาะรูปของนภาลัยที่สวมชุดแต่งงาน ภีมพลโอบเอวเธอ พวกเขาจ้องตากันอย่างเสน่หา...

พื้นที่แสดงความคิดเห็นด้านล่างเต็มไปด้วยการคาดเดาเกี่ยวกับงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ในเดือนหน้า

ทุกคนสงสัยว่างานแต่งจะจัดตามกำหนดได้หรือไม่?

บางคนถึงกับพนันกันว่าคุณภีมพลจะต้องปฏิเสธการแต่งงาน และมีหลายคนสนับสนุนให้พวกเขาแยกทางกัน

บางคนก็รอที่จะดูเรื่องตลกของญาณี

ทุกคอมเม้นท์ทำให้เธอสั่นสะท้านด้วยความโกรธ

ญาณีกำผ้าห่มในมือแน่น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเคือง