เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 305

ทางเดินด้านนอก ประตูลิฟต์ของโรงพยาบาลเปิดออก ภีมพลวิ่งเข้าไปพร้อมกับนภาลัยที่เป็นลม ทุกฝีก้าวของเขาดูเหมือนจะกำลังแข่งขันกับเวลา

อดทนไว้! ต้องอดทนไว้ก่อนนะ!

เขาอุ้มเธอไปยังหอผู้ป่วยที่หมอจัดให้

หมอกำลังรออยู่ อุปกรณ์ทั้งหมดพร้อมแล้ว เพราะเขาอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดตอนขับรถมาเป็นที่เรียบร้อย

ในทางเดินทอดยาวของโรงพยาบาล...

นุชวราที่ถือใบเสร็จเดินสวนเข้ากับภีมพลที่เพิ่งจะมาถึง เธอตกใจพลางหันหลังกลับและยืนอย่างมั่นคง ใบเสร็จในมือของเธอแทบจะปลิวออกไปตามสายลม

“เดินไม่มองทางหรือไง” เธอหันไปมอง ก่อนจะหดตัวเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคือ “คุณภีม?”

เขาหายตัวไปอย่างรวดเร็วที่มุมตึก

เมื่อกี้เขากำลังอุ้มใครกัน? ดูเหมือนจะเป็นนภาลัย

นุชวราหัวใจจมดิ่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

ประการแรก เธอตั้งครรภ์ลูกสองคนอย่างเงียบๆหลังจากนั้นโผล่เข้ามาในชีวิตของภีมพลและจากไป

ทำให้เขาสูญเสียความทรงจำตอนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และในที่สุดก็แต่งงานกับคุณญาณีเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับตามมาหลอกหลอนอีกครั้ง!

นุชวราทำให้จิตใจมั่นคงและเดินกลับไปหาญาณีที่ห้อง

ในห้องพักผู้ป่วย

ญาณีกำผ้านวมแน่น เธอร้องไห้จนทั้งตัวสั่นสะท้านและรู้สึกว่าตนเองกำลังจะแหลกสลาย

ภาพถ่ายครอบครัวเหล่านั้นหลอกหลอนจิตใจเธอราวกับฝันร้าย

“คุณญาณี!” นุชวรารีบวิ่งเข้าไปประคอง “คุณเป็นอะไรไปคะ? ไม่สบายหรือเปล่า? ฉันจะเรียกหมอให้ค่ะ!”

“อย่านะ!” เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอแดงก่ำ

“…” นุชวราตกใจกับดวงตาคู่นั้น

เธอกัดฟัน “นภาลัยกลับมาแล้ว นภาลัยกลับมาหาภีมพลแล้ว...”

เธอรู้แล้ว?นุชวรานั่งลงบนเก้าอี้อย่างเศร้าใจ โดยไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

“เธอรู้นานแล้วใช่ไหม?!” ญาณีถามด้วยความหงุดหงิด

นุชวราเหลือบตาขึ้นมองทันที

“เธอเห็นฉันเป็นตัวตลกเหรอ?” เธอถาม “เธอปลอบใจฉัน! เธอจะปลอบใจฉันไปเพื่ออะไร!

“เธอบอกว่าเขาอาจจะกำลังกินข้าวอยู่ แล้วเขาจะมาที่นี่ไง!”

“วันเสาร์นะ เขาอยู่ที่ไหน? ใช่ คนทั้งโลกรู้หมดแล้วว่าเขาอยู่กับนภาลัย”

ญาณีรู้สึกแตกสลาย นี่เป็นครั้งแรกที่นุชวราเห็นเธอในสภาพนี้

นุชราที่ถูกตะโกนใส่รู้สึกเวียนหัวและรีบอธิบายทันที “ฉันเองก็เพิ่งรู้เมื่อกี้ตอนที่เขาอุ้มนภาลัยที่ข้างนอกนั่นค่ะ”

“อะไรนะ?” ดวงตาของญาณีเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ “ข้างนอก?”

ดวงตาของทั้งสองมาบรรจบกัน นุชวราก็ตกตะลึงเช่นกัน

ญาณีกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ก่อนจะดึงสายน้ำเกลือในมือออก

เธอยกผ้าห่มขึ้นและวิ่งออกไปเท้าเปล่า โดยไม่มีเวลาใส่รองเท้า

“คุณญาณี!” นุชวราวิ่งตามออกไป “คุณจะทำอะไร?”

“อยู่ไหน? ภีมพลอยู่ที่ไหน? ฉันถามเธอว่าภีมพลอยู่ที่ไหน!?” ญาณีตะโกนด้วยความโกรธและหึงหวงอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เธอเริ่มวิ่งไปข้างหน้าค้นหาทีละห้องโดยไม่รอให้นุชวราตอบ

เมื่อมองดูแผ่นหลังที่บ้าคลั่งของเธอ นุชวรารู้สึกว่าเธอเสียสติไปแล้ว

การดึงดันในความรักมากเกินไปมักจะทำให้เจ็บปวดได้ง่ายที่สุด

ณ ห้องพักผู้ป่วยที่เงียบสงบ

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพิ่งตรวจอาการนภาลัยเสร็จ “คุณภีมครับ เธอไม่เป็นอะไรมาก แค่น้ำตาลในเลือดต่ำ บวกกับอารมณ์แปรปรวนเมื่อเร็วๆ นี้นำไปสู่การเป็นลม พักผ่อนสักหน่อยก็ฟื้นแล้วครับ เพียงแค่ควรใส่ใจกับอาหารให้มากขึ้น ไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาล”

ภีมพลนั่งอยู่หน้าเตียงพลางเอนตัวไปข้างหน้า เขาจับมือเธอแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง สัมผัสริมฝีปากของเธอเบา ๆ และมองดูเธอด้วยความทุกข์ใจ

หน้าซีดมากเซียว... น้ำตาลในเลือดต่ำมานานขนาดนี้

เธอซึมเศร้าด้วยหรือเปล่า? เพราะอะไรกัน?

“คุณภีม ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” คุณหมอทำความเคารพ “ให้เธอพักผ่อนสักครู่ก็ดีขึ้นครับ”

“ขอบคุณครับ”

หมอเดินออกไป เมื่อเปิดประตูเข้าไป ญาณีปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกและเธอมองเห็นภีมพลได้อย่างรวดเร็ว