เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 311

เมื่อเห็นนภาลัยถูกตบจนทรุดกับพื้น และมีเลือดไหลซึมออกมุมปากภีมพลก็รู้สึกอึดอัดมาก

“คุณนายนิตย์!”

ในวิดีโอกล้องวงจรปิด ผ้าไหมเอนตัวจะไปช่วย แต่แม่ของเขากลับรั้งเธอเอาไว้

เมื่อเห็นฉากนี้ ภีมพลเกิดความรู้สึกโกรธภายในใจ ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา

ขณะนั้นดูเหมือนว่าญาณีจะเริ่มได้สติ เธอดึงนภาลัยขึ้นจากพื้น “เธอคือรมิตาไม่ใช่เหรอ? เธอเก่งมากไม่ใช่หรือไง เข้าไปช่วยภีมพลสิ มัวอึ้งอะไรอยู่”

“หมอบอกว่าเขาอาจจะต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา! เขาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย เขาอาจจะตายก็ได้! นภาลัย! เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ! นภาลัย! เธอเป็นปีศาจหรือไง!”

ภีมพลรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง!

หญิงสาวที่เขารักกำลังยืนด้วยเท้าเปลือยเปล่าและถูกตบขณะสวมชุดคลุมของโรงพยาบาล ถูกเข่นฆ่าโดยไม่มีใครช่วยเหลือ

เธอไม่ขัดขืนราวกับเป็นเพียงหุ่นเชิด

ดวงตาของภีมพลเปียกชื้น เขาสามารถเข้าใจความสิ้นหวังและความเศร้าในใจของนภาลัย ในขณะนั้นได้ทั้งหมด

บางทีเธออาจจะอยากตายด้วยซ้ำใช่ไหม?

ในเวลานี้เอง คำพูดของผ้าไหมดึงดูดความสนใจของภีมพลทันที

ผ้าไหมกล่าว “เธอเพิ่งผ่าตัดมา! คุณญาณี เลิกเขย่าตัวเธอเถอะนะคะ”

ผ่าตัดงั้นเหรอ?

นภาลัยเพิ่งได้รับการผ่าตัด?

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?

ทันทีหลังจากนั้น ภีมพลเห็นนภาลัยเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินผ่านกล้องวงจรปิด...

แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจเขา

ภีมพลไม่รู้ว่าเขาควรรู้สึกดีใจหรือไม่ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกเป็นห่วงนภาลัยมากกว่า

ไม่นานหลังจากนั้น กรินทร์ก็หยุดเธอ

เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ “ให้ฉันดูหน่อย ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง..” . เสียงของเธอแหบแห้ง

ภีมพลได้ยินเสียงร้องไห้แทบหมดหวังของนภาลัย

ในไม่ช้า ข่าวภาวะขาดเลือดในคลังก็แพร่กระจายออกไป

หลังจากถามผู้คนแถวนั้น ไม่มีใครมีกรุ๊ปเลือดเดียวกันกับเขาเลย เขามีกรุ๊ปเลือด RH-ที่หายาก

จนกระทั่งไวศิษฎ์ปรากฏตัวบนหน้าจอกล้องวงจรปิด

“ศิษฎ์ คุณมีกรุ๊ปเลือด RH-หรือเปล่า?” นภาลัยดูเหมือนจะเห็นความหวังอันริบหรี่

เธอรีบวิ่งไปคว้าแขนของไวศิษฎ์

แต่เขาตำหนิเธออย่างเฉยเมยว่า “คุณมาที่นี่ทำไม?” เขาตำหนิเธอที่พักผ่อนไม่เพียงพอหลังการผ่าตัด และไม่รู้จักถนอมร่างกายตัวเอง

“ผมไม่เคยบริจาคเลือดให้ใคร” เขากล่าว

“ได้โปรด ช่วยภีมพลด้วยได้ไหม? เขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อุบัติเหตุที่ร้ายแรง เขากำลังนอนอยู่ในนั้น เขาตามหาฉัน เขาทำสิ่งนี้เพื่อฉัน เขากำลังจะทนไม่ไหวแล้ว ธนาคารเลือดไม่มีเลือดเหลือแล้ว... เขาเลือดออกเยอะมาก ศิษฎ์ ฉันขอร้องนะ”

หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

เมื่อเห็นท่าทางหมดอาลัยตายอยากของนภาลัย ดวงตาของภีมพลเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและหวาดกลัว

“มันคุ้มเหรอ?” ไวศิษฎ์ถาม “คุณเพิ่งให้กำเนิดลูกเขา มันยุติธรรมแล้วที่หนึ่งชีวิตจะแลกกับอีกหนึ่งชีวิต”

ลูก? !

นภาลัยมีลูกกับเขา? !

เธอเพิ่งได้รับการผ่าตัดและสวมชุดพยาบาล?

ภีมพลกำโทรศัพท์แน่น เขาสูดหายใจเข้าลึกๆซ้ำไปมา

ราวกับว่าทุกฟองออกซิเจนเต็มไปด้วยเข็มแหลมคม ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งอก

“ฉันขอร้อง ศิษฎ์... เรื่องของเด็กไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ฉันผิดเองที่วิ่งไล่ตามกระเป๋า”

“คุ้มที่จะช่วยเขาจริงเหรอ?” ใบหน้าของไวศิษฎ์นั้นไม่แยแส “คุ้มแล้วเหรอที่คุณจะมาขอร้องผมแบบนี้?

“คุ้ม”

ภีมพลไม่เห็นความลังเลในแววตาของเธอเลย

เธอร้องไห้ทั้งน้ำตา มันเป็นความเศร้าที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ

วินาทีถัดมา เธอคุกเข่าลงต่อหน้าไวศิษฎ์และทุกคน

“ฉันขอร้อง ศิษฎ์! ช่วยเขาที” เธอจับมือเขาพลางเงยหน้าขึ้นและขอร้อง

หยดน้ำตาของภีมพลร่วงหล่นบนหน้าจอโทรศัพท์

หัวใจของเขาถูกฉีกออก มันกำลังฉีกออกเป็นชิ้นๆ ด้วยความเจ็บปวด

“ตกลง แต่ผมมีเรื่องจะขอ” ไวศิษฎ์ตอบตกลงอย่างเฉยเมย

“ว่ามาเลย ฉันจะรับปากทุกอย่าง ต่อให้ฉันจะต้องตาย ฉันก็รับปาก” คำพูดของหญิงสาวทิ่มแทงหัวใจของภีมพลอีกครั้ง

ต่อมา เขาได้ยินคำของที่ไร้ยางอายของไวศิษฎ์ “มาผู้หญิงของผม คุณจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับภีมพลอีก คุณลองคิดดูก่อนแล้วค่อยตอบก็ได้”

จากนั้นก็ได้ยินเขาหันไปพูดกับคะนึงนิตย์ว่า “ความหมายของชีวิตไวศิษฎ์คือการแย่งทุกสิ่งทุกอย่างจากภีมพล ยิ่งเขาต้องการมากเท่าไร ผมก็ยิ่งอยากแย่งมันมากขึ้นเท่านั้น”

ไร้ยางอาย!

ภีมพลกำมือแน่นและมีแสงเย็นวาบในดวงตาของเขา เขาเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้ในตอนนั้น

ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีทางปล่อยให้มันทำตัวหยิ่งผยองได้ขนาดนี้!