เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 325

เธอทำให้คะนึงนิตย์ตะลึงงัน และโกรธในเวลาเดียวกัน “ไสหัวไป! ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเธออีก!! คนไร้มารยาท!”

“……”นภาลัยรู้สึกว่าจิตใจเธอมีปัญหา ทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยรักษาแผลบนใบหน้าของเธอจนหาย กลับไม่ได้รับคำพูดดีๆเลยแม้แต่คำเดียว

นภาลัยไม่อยากจะมีความเกี่ยวข้องกับเธออีก ก็เลยหันหลังเดินจากไป ไม่ได้ให้คำตอบกับเธอว่าจะไปจากภีมพล

มันทำให้คะนึงนิตย์รู้สึกไม่สงบสุข ยัยนี่ตกลงจะไปหรือไม่ไป?

นภาลัยมาถึงหน้าประตูห้องฉุกเฉิน คุณหมอที่ถูกซื้อตัวไปแล้วมองเธอด้วยสายตาที่สงสัย

นภาลัยหยุดอยู่ตรงหน้าเขา พูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ความเมตตากรุณาของคุณหมอ คุณมันไม่คู่ควรกับคำนี้เลย ถ้าคุณมีเวลาว่างมากนัก ก็เอาเวลาไปช่วยคนไข้ให้มากหน่อย?”

นภาลัยเปิดประตูของห้องฉุกเฉินออก ก็เห็นภีมพลนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว

เขาที่สองมือประกบกันยันอยู่บนหน้าผาก มีความกังวลเล็กน้อย

เขาได้ยินเสียงเปิดประตู หันไปก็เห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้าประตู

สายตาของทั้งสองคนประสานกัน นภาลัยดูออกว่าเขาเป็นแคร์และห่วงใย ยังเห็นความวิตกกังวลของเขา

“คุณนภา ทำไมคุณถึงออกมาแล้วละ?” ผ้าไหมร้อนรน และไม่เข้าใจ “คุณนายนิตย์เป็นยังไงบ้าง? อาการหนักมั้ย? แม้แต่คุณยังรักษาไม่ได้เหรอ?”

นภาลัยมองไปทางเธอ อยากที่จะพูด คุณนายนิตย์คุณเธอนั้นต้องได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแล้ว

แต่เธอกลับนิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบ

ก้าวเดินมาถึงตรงหน้าของภีมพลแล้วนั่งลง กุมมือเขาเอาไว้ “……”แล้วสบตาเขา นภาลัยรู้สึกสงสารจับใจ

“แม่ผมเป็นอย่างไรบ้าง?” ภีมพลพลิกกลับไปเป็นฝ่ายกุมมือเธอเอาไว้ กุมมันไว้ในฝ่ามืออย่างรักใคร่และเอ็นดู

เธอพูดอย่างอ่อนโยน แววตาจริงใจ “ฉันเป็นเพียงเภสัชกรคนหนึ่ง ไม่ใช่หมอที่เป็นทางการ”

ดังนั้น ฉันก็จนปัญญาแล้วเหมือนกัน?

จากนั้นนภาลัยก็พูดกับเขา “ฉันต้องกลับไปแล้ว” แล้วดึงมือของเธอออกมาจากฝ่ามือของเขา จากนั้นก็ลุกขึ้น

“ผมไปส่งคุณ” เขาก็ลุกขึ้นมาด้วย

ภาพนี้ทำให้ผ้าไหมที่มองอยู่เอ๋อกินเลย คุณนายนิตย์ยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน คุณภีมก็จะไปเสียอย่างนี้เลยเหรอ?

ถ้าหากเดี๋ยวทางโรงพยาบาลต้องการให้ญาติเซ็นชื่อแล้วจะทำยังไง?

“ไม่ต้องค่ะ” นภาลัยพูดกับเขา “คุณอยู่เป็นเพื่อนแม่เถอะ เดี๋ยวเธอจะหาคุณ”

เวลานี้ ทางระเบียงก็ดังขึ้นด้วยเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ ทุกคนหันไปมองก็เห็นไวศิษฎ์กับญาณีเดินเข้ามา

ไวศิษฎ์ไม่ได้เป็นห่วงคะนึงนิตย์อย่างแน่นอน เขาแค่เป็นห่วงญาณี

เมื่อเห็นภีมพลที่ยืนอยู่ตรงหน้าของนภาลัย เห็นทั้งสองคนที่แสดงความรักหน้าห้องฉุกเฉิน ไวศิษฎ์ก็อัดอั้นตันใจ!

เขาเดินไปข้างหน้ากอดไหล่ของนภาลัย แล้วโอบกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน!ประกาศความเป็นเจ้าของต่อหน้าภีมพล

ภีมพลเกร็งใบหน้าที่หล่อเหลา ยกมือชกไปทางไวศิษฎ์หนึ่งหมัด!

หมัดนั้นถูกชกเข้ามาอย่างมาอย่างรวดเร็ว จนเขาหลบไม่ทัน เกือบทำนภาลัยล้มไปด้วย

ภีมพลคว้าตัวแขนของนภาลัยเอาไว้ ดึงตัวเธอเข้ามาในอ้อมอก กอดเอวของเธอเอาไว้

ทันใดนั้นเธอก็มองทางไวศิษฎ์ จมูกของเขาเลือกไหลแล้ว!

“ศิษฎ์!” ญาณีพุ่งตัวเข้ามายื่นที่ทิชชูให้เขา

ไวศิษฎ์ปัดมือของญาณีออก สายตามเต็มไปด้วยความแค้น ชกหมัดไปทางภีมพล!

ภีมพลที่ระงับความโกรธไว้ในใจ เขาก็ไม่ได้เกรงใจอีก ผลักนภาลัยออกไปเบาๆ ก็เตรียมตัวตั้งรับทันที!

พี่น้องสองคนก็ชกกันที่หน้าห้องฉุกเฉินเสียอย่างนี้เลย!

ทั้งหมัดทั้งเท้าไม่มีใครยอมใคร!

ต่างก็เคยผ่านการฝึกฝน ประจวบกับอารมณ์ไม่ดี และความแค้นอันรุนแรง!ทั้งสองคนที่อารมณ์เดียวกัน ทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด

นภาลัยก็มองพวกเขาอยู่อย่างนั้น สายตาไม่แยแสเลยแม้แต่นิดเดียว

ไวศิษย์ที่ท่าทางยียวน แววตาเย็นชาและหยิ่งผยอง และชอบท้าทาย

ภีมพลสายตาคมเฉียบ อยากที่จะชกเขามานานแล้ว!

“หยุดชกกันได้แล้ว!”ญาณีร้อนใจดุจดังไฟไหม้ รีบเข้าไปห้ามทัพ “ศิษฎ์! ภีมพล!!พวกนายหยุดชกกันได้แล้ว ที่นี่มันคือโรงพยาบาล!!”