เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 326

“ที่โรงพยาบาลก็ยิ่งดีเลยไม่ใช่เหรอ?” ไวศิษฎ์พูดเสียงแข็ง “ตายหรือบาดเจ็บก็ไม่ต้องโทรเรียกรถโรงพยาบาลแล้ว”

“หยุดเดียวนี้!” ไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเธอ หากญาณีเข้าไปใกล้อีก พวกเขาก็จะทำร้ายเธอไปด้วย

ดังนั้นเกือบหลายครั้งที่เธอจะถูกทำร้าย จึงจำยอมก็ถอยออกมา

“ศิษฎ์!”

เมื่อเห็นไวศิษฏ์ได้รับบาดเจ็บ เธอร้อนใจเป็นอย่างมาก

“ภีมพล!!”

เมื่อเห็นภีมพลได้รับบาดเจ็บ ใจเธอเหมือนหล่นไปถึงตาตุ่ม!

และนภาลัยก็ยืนอยู่ไม่ไกล เธอเฝ้าดูทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเฉยเมย โดยไม่มีความรู้สึกใดๆ

ราวกับว่าเป็นเรื่องของคนแปลกหน้าสองคน ซึ่งไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอ

ญาณีมองไปทางเธอ คว้าข้อมือเธอมาด้วยอารมณ์ที่ใจร้อน “ทำไมเธอไม่ห้าม? ทำไม?! เธอไม่มีหัวใจเหรอ? เธอไม่เป็นห่วงเหรอ?!”

นภาลัยแกะมือเธอออกอย่างไม่แยแส ก้าวเดินไปทางลิฟต์

ญาณีอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็ไปดึงตัวเธอเอาไว้ “นภาลัย! เธอมันคือปีศาจเหรอ?!”

เธอถูกดึงตัวจนต้องหยุดฝีเท้าลง

ญาณีถามอย่างร้อนใจ “เธออยากเห็นพวกเขาบาดเจ็บเพราะเธอเหรอ? แบบนี้ก็จะรู้สึกดีมากเลยใช่มั้ย?”

นภาลัยหันมามองเธออย่างเย็นชา

เธอสะบัดมือออกอีกครั้ง น้ำเสียงเย็นชา “คุณสิถึงจะเป็นปีศาจ! ไม่ว่ายังไงก็จะแต่งงานกับคนที่ไม่รักคุณ!” พูดจบเธอก็หันหลังเดินไปหาทั้งสองคนที่กำลังทะเลาะกัน

ร่างกายของญาณีเหมือนจะลุกโชนไปด้วยไฟ หน้าอกกระพือขึ้นอย่างรุนแรง อยากที่จะบุกเข้าไปตบเธอสักฉาด!

เห็นเพียงนภาลัยดึงทั้งสองคนออกจากกัน ยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาอย่างเหน็ดเหนื่อย

หน้าอกของสองพี่น้องกระพือขึ้นลง สายตาที่มองกันและกันยังมีความโกรธอยู่!

“ปัญญาอ่อน”

นภาลัยพูดทิ้งท้าย จากนั้นก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมา

ไวศิษฎ์รีบตามเธอไป!

ในขณะที่ภีมพลจะก้าวเท้าตามไปนั้น ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออก คุณหมอออกมาเรียกเขา “คุณภีม!”

ฝีเท้าของภีมพลก็หยุดลง แววตาที่เจ็บปวดมองดูพวกเขาเข้าไปในลิฟต์ทีละคน

“คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?” ญาณีมาถึงข้างกายเขา มองเขาอย่างห่วงใย

ภีมพลไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอจากหางตา เขาเดินไปที่หน้าประตูห้องฉุกเฉินและยืนอยู่ตรงหน้าหมอ

“คุณภีม คุณนายนิตย์ปฏิเสธในการรักษา ใบหน้าของหมอเคร่งขรึม แม้ว่าจะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ว่าหัวใจของเธอก็ยังต้องใช้ยาในการรักษา”

“ทำไมถึงปฏิเสธ?” อารมณ์ของภีมพลยังไม่ค่อยนิ่ง ยังคิดถึงเรื่องที่นภาลัยไปกับไวศิษฎ์ เขาจะจับมือเธอมั้ย？ จะกอดไหล่เธอมั้ย？

“เธอ…….” คุณหมออยากจะพูดแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูด ไม่นาน ก็มีผู้ช่วยสองคนเข็นเตียงออกมา

สองนาทีต่อมา

ในห้องผู้ป่วยVIPที่สดใสกว้างขวาง

ตามความต้องการของคะนึงนิตย์ เหลือเพียงลูกชายไว้ในห้อง คนอื่นให้ออกไปหมด เธอมีเรื่องต้องคุยกับเขา

ภีมพลมองมารดาด้วยสายตาที่หนักใจ

“ลูกก็แต่งงานกับญาณีเถอะ”แม่ถึงจะกินยา คะนึงนิตย์พูด “ไม่อย่างนั้นลูกก็ดูแม่ตายอยู่ตรงนี้เถอะ”

สำหรับอาการของโรคหัวใจภีมพลนั้นมีข้อมูลอยู่ในมือแล้ว

หากไม่รับการรักษาต่อ ชีวิตก็จะตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ

จ้องมองไปยังแม่ที่ดื้อรั้นที่นอนอยู่บนเตียง ด้วยแววตาที่มืดมน “ตามใจแม่” พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

ป้าง

ประตูถูกปิดลง หัวใจของคะนึงนิตย์ก็สั่นเทาอย่างรุนแรง และสงสัยว่าตัวเองนั้นได้ยินผิดไป!

นี่มันคืออะไรกัน?

เพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว แม้แต่ชีวิตแม่ก็ไม่สนแล้วเหรอ?

ตั้งแต่ความจำเสื่อม ทำไมสถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ละ?

ผ้าไหมเข้ามาในไม่ช้า “คุณนายนิตย์ คุณภีมเขา……….” ร้อนใจไม่หยุด ทะเลาะกันเหรอ?

เขาไปแล้วเหรอ? คะนึงนิตย์ถามอย่างไม่สบายใจเล็กน้อย

“เข้าไปในลิฟต์แล้ว” ผ้าไหมเห็นสีหน้าที่เย็นชาของเขา เหมือนอารมณ์จะไม่ค่อยจะดี น่าจะไม่กลับมาแล้ว