เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 327

คะนึงนิตย์อ่านอะไรบางอย่างได้จากสีหน้าของผ้าไหม ลูกชายไปแล้ว…….

จิตใจเธอเศร้าหมอง “ลูกภีมเปลี่ยนไปแล้ว……..หลังจากที่ความจำเสื่อมก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ถูกยัยนภาลัยจุงจมูก”

มันเป็นลางบอกเหตุที่อันตรายมาก

ยัยนภาลัยคนนี้ไม่ใช่กระต่ายน้อย

ผู้หญิงที่มีความคิดเป็นของตัวเองหากอยู่ข้างกายลูกชายเธอ ไม่ช้าหรือเร็วก็จะเกิดหายนะ

ตอนนี้ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของเธอ เป็นไปได้มากว่าจะเป็น ทีเอ็ม กรุ๊ป

ประวัติที่ใสสะอาดของนภาลัย ทำให้คะนึงนิตย์รู้สึกไม่สบายใจ

หลังจากที่ญาณีปรับสภาพจิตใจแล้ว ก็ผลักประตูเข้ามา

อยู่ด้านนอกเห็นภีมพลจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ เธอเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก

“คุณแม่คะ…….” หลังจากเข้ามาแล้ว ญาณีก็พยายามรวบรวมสติเพื่อทักทายเธอ “แม่ดีขึ้นหรือยังคะ?”

“วางใจเถอะ ญาณี” คะนึงนิตย์ปลอบใจเธอ “’งานแต่งจะถูกจัดขึ้นตามกำหนดในสามวันข้างหน้า หนูก็เตรียมตัวให้ดี เป็นเจ้าสาวแสนสวย!”

“……”ในใจญาณีไม่ได้คาดหวังแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นความฝันของเธอมาโดยตลอด

คิดถึงภาพที่เขาขอนภาลัยแต่งงานในโรงเรียน ญาณีไม่มีหน้ากลับไปที่บริษัทเลย กลัวพนักงานนินทา

โทรศัพท์ก็ไม่กล้าถือ ไม่กล้าดูคอมเมนต์ของชาวเน็ต

“ญาณี หนูห้ามถอดใจนะ” คะนึงนิตย์เห็นสภาพของเธอแล้ว อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง “เราต้องทำเพื่อภีมพล!”

“ยัยนภาลัยคนนี้แม่ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ธรรมดา”

“คนแบบนี้มาอยู่ข้างกายภีมพล ใครจะไปรู้ว่าเธอมีจุดประสงค์อะไร?”

คำพูดนี้ทำให้คนฟังอย่างผ้าไหมถึงกับตกใจ มันซับซ้อนขนาดนั้นเลยเหรอ?

“ประวัติของเธอขาวสะอาดเกินไป” คะนึงนิตย์พูด “ชนรพสืบไปตั้งสามเดือนไม่พบอะไรเลย มันไม่ปกติอย่างมาก เธออาจจะเป็นสายลับ”

ในใจของญาณีเต็มไปด้วยความขัดแย้ง เธอเหนื่อยกับความรัก เกิดเรื่องตั้งมากมาย เธอเหนื่อยแล้วจริงๆ………

โดยเฉพาะวันนี้ ที่ภีมพลขอแต่งงานกับนภาลัยในโรงเรียนอนุบาล ต่อหน้าผู้ปกครองและเด็กๆตั้งมากมาย โดยไม่คำนึงถึงสถานที่เลย

ตอนที่ลัมโบร์กินีออกจากโรงพยาบาล ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม และเม็ดฝนสีเงินก็ลอยลงมาในไม่ช้า

ภีมพลขับรถไปที่วิลล่าที่อยู่ชายทะเล ในใจเขาคิดถึงแต่นภา

มือกำพวงมาลัยแน่น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามีความเย็นชาและสง่างามมาโดยกำเนิด

ฝ่ายมารดานั้นมีหมออยู่ ถ้าหากเธอไม่รักชีวิตตัวเอง เขาก็จนปัญญา

เคยพลาดมาแล้วหนึ่งครั้ง ภีมพลไม่อยากจะพลาดเป็นครั้งที่สองแล้ว

แม้ว่าจะจำเรื่องในอดีตไม่ได้ แต่ว่าเขานั้นรู้ดีว่านภานั้นมีความรู้สึกพิเศษต่อเขา

เขากลัวว่าเธอจะไปจากเมืองไนร์ก้า

ภาพที่ไวศิษฎ์จากไปพร้อมกับเธอ ก็เหมือนกับหนังที่ฉายซ้ำๆบนหัวของเขา ทำให้เขาปวดหัวอย่างรุนแรง!

เขาหยิบคันเร่ง เร่งความเร็วรถ!

ในวิวล่าริมทะเล

นภาที่นั่งยองอยู่หน้าโซฟา ข้างกายเป็นกล่องยาที่เปิดฝาไว้ ในกล่องมียาหลายชนิด

ขณะนี้ เธอคือหมอมืออาชีพ กำลังทำความสะอาดบาดแผลและทายาให้กับผู้บาดเจ็บ

ไวศิษฎ์นั่งอยู่บนโซฟา มุมปากเขายังมีเลือดไหล แก้มด้านขวาช้ำบวมเล็กน้อย

เขามองดูการเคลื่อนไหวที่ชำนาญของหญิงสาว นุ่มนวล ใบหน้าเย็นชา สามารถรับรู้ได้ว่าหัวใจของเธอล่องลอยไปไกล

“ภีมพลไม่แต่งงานกับญาณี ฉันก็จะปฏิเสธรับยา เรื่องนี้ไม่สามารถที่จะตกลงกันได้อีก เธอเคยสัญญากับฉันว่าเธอจะไป”

“ฉันเป็นโรคหัวใจ แม้จะไม่ถึงวิกฤติ แต่ถ้าไม่ทานยา สถานการณ์ยิ่งอยู่ก็จะยิ่งแย่ หากเข้าใจก็จากไปเสียแต่โดยดี”

“นภาลัย ฉันไม่มีทางให้เธอสมหวัง”

คำเตือนของคะนึงนิตย์ยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ ทำให้ความคิดของเธอกลวงโบ๋ และทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยล้า

ไวศิษฎ์วางข้อศอกบนเข่า โน้มตัวลงเล็กน้อย มองเธออย่างสงสัย รับรู้ได้ว่าเธอมีความในใจ

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่？” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เบา

และดูเหมือนเธอจะไม่ได้ยิน ยังคงทำความสะอาดบาดแผลให้เขา เห็นได้ชัดว่าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ไวศิษฎ์รู้สึกว่าความหวังอันน้อยนิดของเขานั้นได้แตกสลายไปแล้ว

เธอกำลังคิดถึงภีมพล

เธอกำลังคิดถึงภีมพลอย่างแน่นอน

“คุณทายดู” ไวศิษฎ์คว้ามือเธอเอาไว้ “คุณทายดูว่าพวกเขาจะแต่งงานกันมั้ย?”

นภาลัยเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ เห็นมุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย และยิ้มอย่างหยอกล้อ